Su ara herhalde kişileri ele almadan yazı yazmak en iyisi. Ta ki Dünya Kupası’na kadar. Kritiksiz, kimseyi anmadan, sevmeden, üzmeden ve övmeden. Veya hayal haber üretmeden.
Moral depolamak için, tabii ki futbolumuzun ehil ve iyi ellerde olduğunu söylemek gerekir. Ama yine de bir nokta çok mühim. Eski ağabeylerimizin dediği gibi, şişmeden oynamak, evet 90 dakika şişmeden oynamak ve enerji deposunu iyi dengelemek çok önemli. Hele hele böyle sinir savaşı yapılan kupalarda.
Spor yazarlığının daha henüz edebileşmediği yıllarda kondisyonun kötü olduğunu göstermek için "takım çabuk şişti" denirdi. Tabii burada en mühim yük müdafada. Bu tazıların şişmemesi ve adam adama 90 dakika koşabilmeleri şart. Çünkü şişince taktikten ve alan kapamaktan kopuverir insan. Çoğu zaman da goller bu sırada yeniyor. Şişmemek için, tabii ki sportif diyete çok dikkat etmek gerekir. Adeta teraziye çıkan güreşçi gibi... Eh, görüyorsunuz teknik adam olmayınca, kritik yazı yazmak şansı da yoksa, çok önemli ve kritik noktalara, uzaktan uzağa dokunmak böyle olur işte. Tıpkı, konu bulamayınca, spor yazan politik köşe yazarı gibi...
