Hiddet ve şiddet

İki gün evvel Almanya - Tunus hentbol milli maçı vardı. Alman takımı hiddetli, hırsını göstermek istiyor. Çünkü gelecek Dünya Şampiyonası organizasyonunu Tunus’un ayak oyunlarıyla Almanya’nın elinden aldığına inanıyorlar. Bu yüzden maçta gerginlik var. Almanya hiddet ve şiddetle hücum ediyor. Tabii hata üstüne hata yapıyor. Kartlar birbiri ardına geliyor. Ta ki, bu kızgınlığın yanlış olduğunu anlayana kadar. Neyse ki maç galibiyetle bitiyor. Görülüyor ki motivasyon yanlış kullanılınca adrenalin menfi rol oynayabiliyor. Bu durumu en çok derbi maçlarında görüyoruz. Ve maçların berabere bitmesi veya farklı kaybedilmesi çok defa bu yanlış motivasyondan kaynaklanıyor. Bir atasözü bunu teyit ediyor; Öfkeyle kalkan, zararla oturur.
Olumsuz oyuncu transferleri, yıllarca süren rekabetlerin yanlış olarak hiddet ve şiddete dönüşmesi, idarecilerin bazı anlamsız ve yersiz sözleri, seyircinin bu atmosferde tribünden kin kusması sahadaki oyuncuları yanlış motivasyonla gaza getirebilmektedir. Ve bu da teke teker oyuncuların oyunun taktiğinden ve tekniğinden kopmalarına yol açmaktadır. Bu bakımdan öyle maçlarda teknik direktörlere büyük psikolojik görevler düşmektedir. Motivasyonun müsbet olmasını sağlamak açısından adrenalinin dozunu ayarlamak bakımından... Bilinmelidir ki, derbi maçlarını bu ikilinin terazi dengesini en iyi ayarlayan takım kazanmaktadır.