Elimde bir dergi, adı Afiyet. Eczacıbaşı müessesesi belli on yılların haberlerini kısa kısa aktaran bir derleme yapmış. Geçmişe doğru hüzünlü, güzel ve değerli nostaljik bir anma fırtınası... Politikadan spora kadar...
Hatırlayabilir misiniz ki, 1953 yılında herşeyi Almanya’dan gelmesine rağmen, Eczacıbaşı ilaç fabrikasının yapılmasına yedi milyon harcandığını. Vay canına be demeyin, öyle. 7 milyon işte.
Gelin, şimdi günümüzden bir haber: Bir kulübümüz oyuncularına, bir maçtan evvel 480 milyarlık bir doping yapıvermiş. Ya öyle işte.
Gelelim ellili yıllardan diğer bir habere: Dünya futbol şampiyonasında milli takımımız, Almanlar’a 7-2 yenilmiş. Halbuki, bugünlerde Dünya ajansları, Dünya üçüncüsü olan Milli Takımımız’a hayranlar. Görülüyor ki, geriye bakınca ekonomi ve sporumuzun gelişmesinde demek ters bir orantı var. Sporumuzdaki doğru orantı bununla kalmıyor. Çünkü 7-2’lik mağlubiyetten sonra geçilen haber şöyle: Takımımız, yedi gol yemesine rağmen, hiç ezilmemiştir. Fransız hakeme ise hiç de iyi not verilmemiştir. Gördüğünüz gibi, yıllar geçse de spor cephesinde değişen bir şey yok. Yenilsek de bizi kimse ezemez. Hakemden başka!
