Yabancı transferlere bakıldığında spor kulüplerimizin ekonomik anlayışı sanki batık bankalarla aynı paralelde görülüyor. Neden mi demeyin. Ortega gider ayak, gazetemizle yaptığı röportajda üstüne basa basa şöyle diyor: "Fenerbahçe bana büyük paralar harcadı." Ve sonra işin anlamsız psikolojik nedenlerine geçiyor. Sizin anlayacağınız ipler kopuyor. Bir anlamda paralar da batmış oluyor.
Hani geriye baktığınızda bu ve buna benzer birçok trajik hikayeleri ve transfer batışlarını izlemeniz mümkün. Batıkları kurtarmak için FIFA’ya başvuran kulüplerimiz bile var. Dış basına baktığınızda nedense yabancı kulüplerde bu tip acı batık hikayelere pek rastlamıyorsunuz. Bu olayların bizde sıkça görülmesi, belki de transferleri çok hissi ve çabuk reaksiyonlarla yapışımızdan ve bunların şark mentalitesi ile yetkili ve sorumlu kurumlarla enine boyuna tartışmadan sonuçlandırılmış olmasından kaynaklanmaktadır. Başlangıçta basın önündeki gözleri yaşartan öpüşmeler, kulüp bayrağı ile kucaklaşmalar, sonradan eli bıçaklı bir görünüşe dönüşüyor.
Neticede giden dolarlara helal olsun!
