Brad PItt: Bir başkası olmayı çok isterdim

GQ dergisinde Brad Pitt’le uzun bir mülakat yer aldı. Kelimenin tam anlamıyla içini dökmüş oyuncu. Hollywood tepesinde, 1994’ten bu yana yaşadığı, 19. yüzyıl tarzı döşenmiş evinde yapılmış mülakat. Güne şöminede ateş yakarak başladığını, yine aynı şekilde noktaladığını söylüyor. “Bu şekilde hayatı hissediyorum” diyor...

En başa gidelim çocukluğunu nasıl hatırlıyorsun?

Missouri Springfeld’de büyüdüm. Şimdi büyük bir yer, çocukluğumda sadece tarlaların olduğu bir yerdi. Buna rağmen konserveyle beslendik. Neden bilemiyorum. Şehir merkezinden 10 dakika sonra dağlar, ormanlar, nehirler başlardı. Mağaralarda çok günlerim geçti. Muhteşem mağaralar vardı, oralarda oynardık.

Oyuncu olmak aklından geçer miydi?

Çocukluğumda yabancı diyarların hikâyelerini çok severdim. Başka kültürler ve yaşamlar beni çok çekerdi. Böyle şeyleri de ancak sinemada görebiliyordum. Oyunculuk için gerekli görülen iyi bir konuşmacı veya hikâye anlatıcısı olmak bende asla olmadı.

Son aylar senin için üzüntülü geçti...

İki farklı tedavi programı denedim, olmadı. Üçüncüsü iyi geldi. Alkolü çok abarttım. Bu düşüş, olaylar olmadan da başıma gelecekti belki... Artık sadece sodalı su ve kızılcık suyu içiyorum.

Orta yaş krizi mi?

Bence değil, orta yaş krizini, yaşlanmaktan veya ölümden korkmak anlamında yorumluyorum. Kendine havalı bir araba alırsın, her şey yoluna girer.

‘Taşındım’

Angelina ve çocuklardan ayrıldıktan sonra ne oldu?

Bu ev kalabalık ve kaotik bir yerdi, her yerde ses ve insan vardı. Bir süre burada kalamadım, bir arkadaşımın yanına taşındım. Santa Monica’da bungalov bir eve. Orada yerde uyudum. Sık sık dostum David’e (yönetmen David Fincher) gittim, onunla konuşmak vakit geçirmek bana çok iyi geliyor.

Şimdi vaktini nasıl geçiriyorsun?

Heykeltıraş bir arkadaşımın atölyesine takılıyorum. Orada taş, tahta, alçı her şeyle çalışıyorum; küçük heykelcikler yapıyorum. Böyle bir yeteneğim olduğunu bilmezdim. Bazılarını saklıyorum, bazıları ise direkt çöpe...

Kendinle hesaplaşman oluyor mu?

53 yaşımdayım ve gerçekten yeniden başlıyorum. Çok sevdiğim bir söz var David Foster’dan, “Gerçek seninle işini bitirdikten sonra seni özgürleştirecektir” diyor. Benim bugünümü gayet iyi tanımlıyor.

Çocuklarla buluşuyor musun?

Hukuki işler tamamlanamadı, buluşma iznimiz yok. Bu nedenle görüşemiyorum. Ailenin bir anda dağılması çocuklar için çok kötü.

Oyunculukla ilgili misin bu aralar?

Yaşantımın içinde çok küçük bir parça. Bir komedide oynayabilirim. En sevdiğim filmim olan ‘Korkak Robert Ford’un Jesse James Suikasti”’gibi bir şeyler de yapmak isteyebilirim.

Başarılı mısın?

Bilmiyorum, başka bir ismim olsun isterdim, P.Diddy veya sadece Puffy gibi... Başka bir kimlik iyi gelebilir...