Az da olsa umut var

İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana Avrupa en büyük mülteci dalgasını yaşıyor. Finlandiya sinemasının en tanınmış yönetmeni Aki Kaurismaki ‘Umudun Öteki Yüzü’yle bize buruk bir mülteci hikâyesi anlatıyor. Kendine has sinik anlatımıyla, ülkesinin steril sisteminden etkileyici insan portreleri sunuyor. Kaurismaki gerçekçi hikâyelerini umutlu sonlara bağlamayı, gerçeği istediği eğip bükmeyi seven bir yönetmendir. Bir kez daha karanlık içindeki mağdurlara yardım eden insanları, dostlukları tarif ediyor.

Finlandiya’ya bir yük gemisinin kömür yığını içinde kaçan Halepli Halid, polis tarafından mülteci sığınma merkezine gönderilir. Burada Mazdak adında başka bir Iraklı mülteciyle tanışır. Öykünün kırılma noktası, yerel mahkemenin Halid’in iltica talebini “Halep’e artık barış geldi” gerekçesiyle reddetmesiyle ortaya çıkıyor. Halid’in kaçarak Finlandiya sokaklarına karışması yeni tehlikelere ve dostluklara yol açar.

Kaurismaki iğneyi de çuvaldızı da özgür ülke olarak tanımladığı Finlandiya sistemine batırıyor. İfadesiz yüzlerin, makine intizamında verdikleri kararların eşit haklar söylemlerine ters düşmesini, ırkçılığın alıp başına yürümesini etkileyici bir ironi içinde işliyor. Onun sinemasında soğuk ve yüzeysel diyaloglar, etkileyici mizansenler içinde akar ve müthiş bir uyum oluşturur. Sıradan insanların vicdanları her zaman olduğu gibi umut kapısı oluyor. Filmin müzik bölümünde canlı çalıp söyleyen sokak veya bar müzisyenlerinden hoş eklemeler çıkıyor. Rock ve blues şarkılara Fince tango veya Halid’in çaldığı bağlama da karışıyor.

Mülteci dalgası artık Avrupalı önemli yönetmenlerin ana veya yan öykülerle bağlandıkları bir tema oldu. Son dönemlerde Haneke ‘Mutlu Son’da, Östlund ‘Kare’de, 2016’da Berlin’de Altın Ayı kazanan ‘Denizde Ateş’ belgeseli mülteci krizine dokunan önemli filmler oldu.

İslamofobi karşısında medeni dünyanın duruşunu, çeşitli cephelerden inceleyen önemli bir film.

En son Berlin’de en iyi yönetmen ödülünü Kaurismaki’ye kazandıran ‘Umudun Öteki Yüzü’ne kayıtsız kalmayın...