Cengiz Hortoğlu

“32 yaşında iki çocuk annesi bir kadınım. Eşimle 7 yıl önce büyük bir aşkla evlendik. Evliliğimizin ilk yılları çok güzel geçti.

Sonradan ne oldu, anlayamadım. En küçük olay tartışma nedenimiz oluyor. Birbirimizin hiçbir hatasına tahammül edemiyoruz.

En küçük bir olayda saatlerce tartışıyoruz. Bazen öyle bir hale geliyoruz ki tartışma nedeninin anlamı kalmıyor.

Ancak bir hafta önce eşimden aldığım el yazısı mektupla adeta yıkıldım.

Mektupta ‘… Artık konuşmadığımız için sana bunları yazmak zorunda kaldım, daha fazla birbirimizi tüketmeden ayrılmamız en doğrusu olacak.

Kavgalarımızdan en çok da çocuklarımız zarar görüyor. Ne seni ne kendimi suçlayamam.

Demek ki aşkımız buraya kadarmış. Eski mutlu günlerimizin hatırına birbirimizi daha fazla incitmeden bu işi bitirelim, Kısacası ben artık bu evliliğe dayanamayacağım…’

Elbette ben de cevap yazıp ‘Ben de boşanmak istiyorum,’ dedim, ancak acı gerçek bu mektupla kafama dank etti.

Her karar o zaman dilimi ve o koşullar içinde doğrudur veya yanlıştır. Şartlar ve zaman değişirse, daha önce doğru görünen bir kararı yanlış bulabilirsiniz.

Ancak o zaman size doğru görünen kararlarınızdan pişmanlık duymaya başlarsanız bu umudunuzu ve mutluluğunuzu yok eder.

Duyulan her pişmanlık hayatınızı olumsuz etkiler. Ayrıca bu düşünce geleceğe dönük önemli kararlar almanızı engeller.

O halde en doğrusu, karar vermeden önce iyi düşünmek ama karar verip uyguladıktan sonra artık o karardan pişmanlık duymamaktır. Geriye bakarak ileri gidemeyiz.

Yaşam pişmanlıklarla geçirilmeyecek kadar değerlidir.

Hayatını sadece verdiği kararlardan pişmanlık ve acı duyarak geçiren çok inşan tanıyorum.

Bütün dikkatimize rağmen yanlış kararlar da almış olabiliriz. Önemli olan o kararları da tecrübe olarak görmek ve gerekli dersleri çıkarmaktır.

İçinde bulunduğumuz durum ne olursa olsun, yarınlara umutla bakıp neleri değiştirebileceğimizi düşünmek ve bu yönde adımlar atmak en doğrusudur.

“Eşimle bir yıllık evliyiz. Ailesi karşı çıktığı için kaçarak evlenmiştik. Şimdi bin pişmanım.

Onu çok sevdiğimi sanıyordum, ancak evlendikten sonra onu sevmediğimi hatta görmek bile istemediğimi anladım. Şimdi ise 5 aylık hamile.

Onunla evlenmekle hayatımın en büyük hatasını yaptığımı düşünüyorum. Bana ‘İyi de hatası nedir?’ derseniz aslında hiçbir hatası da yok.

Yemeğimi de hazırlar, ütümü de yapar, ev de her zaman tertemizdir.

Belki de evlilik bana göre değilmiş.

Geçen hafta ondan boşanmak istediğimi söylediğimde saatlerce ağladı. ‘Ne hata yaptım, seni çok seviyorum,’ deyip durdu. Tartışıp durduk. Susmayınca şiddet kullanmak zorunda kaldım. Ertesi gün gidip hastaneden rapor almış.

Size sormak istiyorum, ben bu kadınla yaşamaya mecbur muyum?

Boşanmak ve doğacak çocuğumun velayetini de almak istiyorum. Ne yapabilirim?”

“26 yaşında genç bir kızım. Sevdiğim bir erkek arkadaşım var. Ancak etrafımda o kadar çok anlaşamayan eş var ki evlenmeye korkuyorum. Bir arkadaşım aşık olarak evlendi. İki ay sonra eşiyle mahkemelik oldular.

Evlenmeden önce neye dikkat etmeliyim? Ne yaparsam daha doğru bir evlilik yapabilirim?”

***

Değerli okurum, kaygılarınızı çok iyi anlıyorum. Evlenmeden önce hem kendinizi hem de karşınızdakini çok iyi tanımanız gerekir.

Benim size önerim, aşağıdaki testi, evleneceğiniz insanın de sizin de samimiyetle yanıtlamanızdır. Böylece, hem kendinizi hem de birbirinizi tanıma fırsatı bulacaksınız.

***

Doğru sorular doğru yanıtlar getirir:

1)Sizin için evlilik nedir?

Söylenme,

Oflama,

Suçlama,

Somurtma,

Olumsuz düşünme,

Erteleme,

Kalp kırma,

Hareketsiz kalma,

Değerli okurlarım, bazı insanlar vardır, başarısız olmayı adeta yaşam biçim haline getirmişlerdir. Ellerini neye atsalar kurur, ne yaparlarsa yapsınlar bir türlü başarılı olamazlar.

Peki neden böyle?

İşte sürekli başarısız olmanın olası nedenleri:

1)Başarısızlıkları kabul etmek yerine gerekçeler üretmek.

2)Eleştirilere kulak tıkayıp sadece övgülere kulak vermek.

3)Başarısızlıklarının nedeni olarak başkalarını görmek

4)Dersler çıkarmak yerine bahaneler üretmek.

5)Başarısızlık getirdiğini bile bile aynı şeyleri tekrar tekrar denemek.

“Eşimle 4 yıl önce evlendik. Bu çocuğumuz var. Eşime karşı çok büyük sevgim vardı. Ama son davranışlarıyla beni kendisinden nefret ettirdi.

Bundan on gün kadar önce aynı zamanda komşumuz olan bir arkadaşım aradı, ‘Seninle buluşmamız gerekiyor,’ dedi.

Bir akşamüzeri işyerime uğradı.

Eşim meğer bütün özel yaşantımızı ilişkimizi bile komşulara anlatıyormuş, onun anlattıklarını komşular gülerek dinliyorlarmış.

Arkadaşımın eşi bu duruma çok üzüldüğü için beni uyarması için arkadaşıma anlatmış.

Bunları duyunca neye uğradığımı şaşırdım. Beni herkesin gözünde ne duruma düşürdü. Bir küçük çocuğum var, ama artık bu duruma daha fazla katlanamayacağım.

Bana bir yol gösterin, ne yapmalıyım?”

***

“29 yaşında bir kadınım. Eşimle 5 yıl önce severek evlendik. Bundan 20 gün kadar önce eve sabaha karşı geldi.

Alt katta sesler duyunca dinlemeye başladım. Eşim benim uykuda olduğumu düşünerek kadın telefonla konuşuyordu.

Telefonda bana bugüne kadar söylemediği güzel sözler söylüyordu.

Hışımla aşağı inip telefonu elinden çekerek aldım. Kadın halen konuşmaya devam ediyordu. Kadına bağırıp telefonu kapattım. Bu konuyu sabaha kadar tartıştık.

Kendince gerekçeler bulmaya çalıştı. Ama gerekçe bulmaya çalıştıkça daha da batıyor, çelişkileri ortaya çıkıyordu. Ondan bu davranışı beklemiyordum.

Ertesi sabah evden ayrıldım. O günden beri de dönemedim. Benden defalarca özür diledi. Arkadaşlarım ‘Sakın affetme, tekrar yapar,’ diyorlar.

Boşanma davası açıp açmamakta kararsızım. Bana ne yapacağım konusunda yardımcı olmanızı rica ediyorum.

***