Günün sürprizi: İbrahim Maalouf

Pazar sabahı erkenden Soho House’da bir odada toplanıyoruz, İbrahim Maalouf’un Babylon TV çekimi için.

İbrahim, soyadından da anlaşıldığı gibi Amin Maalouf’un yeğeni ama onu edebiyatla değil müziğiyle tanıyoruz.

Müzikolog ve gazeteci Rushdi Maalouf’un torunu.

4 supaplı trompeti icat eden trompet ustası Nassim Maalouf’un ve piyanist Nada Maalouf’un oğlu.

Beyrut kökeninden gelen yoğun bir Arap etkisi var müziğinde.

“Caz mı, caz-funk mı, klasik mi, elektro mu, modern rock mı?” sorusuna kendisi de “Bilmiyorum” cevabını veriyor.

Müthiş bir trompetçi, 4 supaplı trompeti klarnet gibi çalıyor.

Zaten trompetteki dördüncü supap, bizim kulağımızın alışık olduğu ve müziğimizin motiflerini oluşturan çeyrek tonların çalınmasını sağlıyor.

23 Nisan’da İstanbul

İbrahim Maalouf bir yandan dünyayı dolaşıp konserler veriyor, bir yandan da Paris’te konservatuvarda öğretmenlik yapıyor.

23 Nisan’da Pozitif Live organizasyonuyla Maslak’ta Volkswagen Arena’da büyük bir konser verecek, bugünün kadınlarına adadığı ‘Red&Black Light’ albümü turnesinde.

Albümünü kadınlara adamasının nedenlerini açıklıyor, kadınların aslında her kararın arkasındaki güç olduğunu ama erkeklerin çoğu zaman bunun farkında olmadığını anlatıyor.

Konser öncesi Babylon TV’de yayınlanmak üzere iki yeni bestesini bir piyanist arkadaşıyla birlikte önümüzde çalıyor, kaydediyor, biz de soluksuz dinliyoruz.

Hatta kayıt bittiğinde alkışlamak, bravo diye tezahürat yapmak istesek de çıt çıkmıyor odadan.

Ancak kaydı bozmayacağımıza emin olduğumuzda alkışlıyoruz.

“Burası gerçekten bir otel odası mı?” diyor İbrahim, “Bu piyano her zaman burada mı?” diye soruyor.

Evet cevabını alınca “Konserden sonra burada bir parti yapmalıyız” diyor, odadaki açık mutfağı göstererek “Tabule de yaparım” diyor.

“Hep birlikte bir selfie çekelim, bugün burada olanlar o partide de olmalı” diye ekliyor.

Sting’den Beyonce’ye

Şimdiye kadar Elvis Costello, Sylvia Schwartz, Vanessa Paradis, Vincent Delerm ve Sting gibi isimlerle çalışmış, şimdi de Beyonce ile yaptığı çalışmayı anlatıyor.

“Hayranlarınıza ne mesaj vermek istersiniz?” sorusu üzerine uzun bir konuşma yapıyor.

İşte o noktada konuşmasa, keşke mesajlarını sözlerle değil de sadece müziğiyle verse diyorsunuz, her beğendiğiniz sanatçıyla tanıştığınızda olduğu gibi.

‘Diagnostic’ albümündeki ‘Beirut’u dinleyenler daha iyi anlar, savaşın izlerini hâlâ taşıyan ve hâlâ savaşa devam eden bir şehrin insanının o şehir için ne hissettiğini müzikle nasıl anlattığını...

Her dinleyişte hüznü derinden hissediyorsunuz, başka mesaja gerek kalmıyor işte.