Yine 105

Simao ile başlayalım. Daha doğrusu menajeri ile. İşte menajer dediğin böyle olur denilen cinsten. Belli ki almış karşısına Simao’yu konuşmuş İstanbul’a gelmeden önce. "Bak Simao" demiş. "34’üne geldin artık, çocuk değilsin. Öyle bir takım bulalım ki sana, sübyan kal aralarında. İçkin, sigaran da yok. Uykuna da dikkat ediyorsun. Coşmasan da koşarsın. İşi götürürsün" demiş. Ve o takımı da bulmuş. Fenerbahçe bu takımın ismi. Dün de ileride İsveçlisi, geride ex - Nijeryalısı, ortada yeni Brezilyalısı ile 105 rakamını yakalamıştı yine. Gollerde olmasa da, yaşlarda ulaşmışlar. 1907 kuruluşları, 105 de bu seneki uğurlu sayıları.
Fenerbahçe eleştiriliyor, takım değil deniyor. Değiller tabii ki. Yani tek takım değiller. Üç takım onlar. Öyle de oynuyorlar. Arkadakiler, ortadakiler ve öndekiler. Mesela Uche, Ümit, Fatih... Toplasan bir Beckenbauer çıkartamazsın. Bir Popescu da, hatta bir Alparslan da. Ama oynuyorlar işte. Öndekiler farklı mı? Serhat ve İsveçli’den tek santrfor ya olur, ya olmaz. Allah’tan çift santrfor düzeniyle oynatılıyorlar. Ve ortadakiler... Beş kişi onlar da. Ama çoğu, 90 dakika içinde sağa sola tüyüyor. Ortadaki boşluk böylece daha da büyüyor. En ortada yaşlı çaylak Brezilyalı. Garibanı ortanın ortasına koymuşlar. O da uyanık tabi, ne de olsa Brezilyalı. Futbolu da biliyor belli ki. İdare etti ilk 90’da. Renk vermedi. Zaten karanın karası, verse ne olur. Ayağım mayağa tek top filan falan, bir iki vücut çalımı. İlk maçında fazla sıkmadı. Kolay da atlattı.
Şimdi diyeceksiniz ki, "Ya maç 3 - 0 olmuş sen ne anlatıyorsun?". Stadı, seyircisi, ismi, cismi, zaten 1 - 0 başlıyor maça Fenerbahçe. Rakip de çok kötü gününde olan Kocaeli ise eğer, oynamaya da gerek kalmıyor. Oynar gibi yapmak bile yetiyor. Düşünün takımın 35’lik İsveçli santrforu dördüncü gole ulaşmış. Arada sırada oynayan 35’lik Nijeryalı stoperi de üçüncü gole. Gerisini siz düşünün.