Aria ve inci Fermuar

Galiba şöyle başlıyorlar güne Florya’da... Menü zengin olsun, karışık kuruşuk anlatalım... Biri soruyor mesela; Popescu ile başlayalım mı ? O Lecce’ye gitti diyor bir diğeri. Peki sola Hakan’ı koyalım. O da kadro dışı, zaten gidiyor yakında. Gonzales’i oynatalım. O kim ? Dün geldi, Kolombiyalı... Nasıl iyi mi ? Mondragon çok methediyor. Saffet hala kiralık mı ? Hayır, sattık onu. Şurda oturan kim ? Dün gece geldi, bilmiyoruz. Kim getirdi ?..
Ve son soru; bugün elimizde kimler var ? Olmuşlardan önce 18’i kurup, sonra 11’e iniyorlar. Ve çıkıyorlar sahaya. Tuhaf bir takım onlar. Bırakın 11’i veya 7’yi, hala tribünde oturunlar bile Victoria, Arif, K.Hakan, Kolombiyalı milli Gonzales ve Lucescu’nun Romen’i. Hem de bu kadar gidene rağmen.
Maça girelim, göğüs reklamları ile ama... Birinde Aria, öbüründe İnci Fermuar. Takımlar da, göğüslerindeki reklamlar orantısında zaten. Koca devre Sergen’in frikiğinin direkten dönmesi, atakların başlamadan sönmesi, Sergen ve Bülent Akın’ın sakatlanıp çıkması, oynanın futbolun bunaltıp çıkması, seyredenlerin bıkması... Çirkin ilk yarıyı maçtan kaçarak güzelleştirebiliriz belki. Mesela futbol takımı değil, müzik grubu olsalardı, en kötü 45’likleri olurdu... Kendileri bile almazdı. Kimse de zaten hiçbir yerde çalmazdı. Tabii Sözkesen! Hani söz kesilirken kanlı canlı gözüküp, nişan - düğün sonra kendini koyveren. İlk devrenin en heyecan verici iki anı, Emre’nin, Kerem’e geri pası, öbürü de Malatyalı’ya verdiği ara pası... Düşünün, o da bu takımın ası. Dedik ya, tuhaf bir takım onlar. Golü atan da bu Murat Sözkesen. Hani ilk devre, her hücumu başlamadan kesen.
Ve ikinci 45’lik... Mert Korkmaz’ın bir dakika içinde önce sararıp, sonra kızarması... Orta sahanın biraz daha uyumlu çalması... Sürpriz çıkışlarla Murat’ın, Ümit’in arasına dalması... Bülent Korkmaz’ın, Emre’nin, Batista’nın geride diri kalması... Kısaca Galatasaray’ın biraz kıpırdanması... Maç biterken Perez’in penaltı beklerken ikinci sarıyla soyunma odasına dalması... Ve Galatasaray’ın 3 puanı alması...