Denizkızları ve kuklalar

“Ya­şat­ma­lıy­dık de­niz­kız­la­rı­nı. Düş­le­ri­mi­zin en gü­zel sü­sü ola­rak kal­ma­lıy­dı­lar. Oy­sa yok et­tik on­la­rı. Ha­tır­la­ma­ya­rak ar­tık, isim­le­ri­ni an­ma­ya­rak ve en önem­li­si bir gün Ege’nin ma­vi­lik­le­rin­den çı­kıp ge­le­cek­le­ri­ne olan inan­cı­mı­zı yi­ti­re­rek yok et­tik on­la­rı. Ar­tık es­ki­si ka­dar zen­gin de­ğil düş­le­ri­miz. Ye­ni ma­sal­lar bul­duk el­bet­te ama hiç­bi­ri bir de­niz­kı­zı ka­dar gü­zel, bir de­niz­kı­zı ka­dar düş do­lu de­ğil. Keş­ke ya­şat­say­dık de­niz­kız­la­rı­nı.
Kuk­la­lar da de­niz­kız­la­rı gi­bi­dir. An­cak ina­nır­sak ger­çek ol­duk­la­rı­na, anar­sak isim­le­ri­ni ve sev­giy­le bağ­la­nır­sak on­la­ra var ola­bi­lir­ler. Ya­şa­mın ken­di­si ka­dar ger­çek­tir kuk­la­lar ve bir o ka­dar ha­yal. İh­ti­ya­cı­mız var kuk­la­la­ra; ya­şa­mı zen­gin­leş­tir­mek için ih­ti­ya­cı­mız var, düş­le­ri­mi­zi süs­le­mek için ih­ti­ya­cı­mız var, ço­cuk­la­rı­mız sev­giy­le, ba­rış­la bü­yü­sün­ler di­ye ih­ti­ya­cı­mız var. Bu yüz­den ya­şa­tı­yo­ruz kuk­la­la­rı İz­mir’de. Bun­dan böy­le kuk­la­lar de­niz­kız­la­rı­nı çağ­rış­tır­sın, de­niz­kız­la­rı kuk­la­la­rı. Bir­lik­te anıl­sın­lar bun­dan böy­le, hiç de­ğil­se İz­mir’de, de­niz­kız­la­rı­nın doğ­du­ğu yer­de. Kim bi­lir, bel­ki de ya­şı­yor­dur de­niz­kız­la­rı, kuk­la­lar­la bir­lik­te İz­mir’de” di­yor İz­mir Ulus­la­ra­ra­sı Kuk­la Gün­le­ri Fes­ti­val Di­rek­tö­rü Sel­çuk Din­çer ma­ni­fes­to­la­rın­da...

Doğ­ru... Es­ki­den da­ha çok ha­yal ku­rar­dı in­san­lar. De­niz­kız­la­rı­na, ef­sa­ne­le­re da­ha çok ina­nır­dı. Oy­sa şim­di ne ka­dar sa­nal­la­şır­sa sa­nal­laş­sın ha­yat, düş­le­re inan­mı­yor in­san­lar. Düş­le­me­ye, düş­le­rin bir gün ger­çek ola­ca­ğı­na ne ka­dar az ina­nan var. “Kuk­la­lar da de­niz­kız­la­rı gi­bi­dir. An­cak ina­nır­sak ger­çek ol­duk­la­rı­na, anar­sak isim­le­ri­ni ve sev­giy­le bağ­la­nır­sak on­la­ra var ola­bi­lir­ler” di­yor ma­ni­fes­to­da. Ne za­man bir kuk­la ti­yat­ro­su iz­le­sem, ço­cuk­luk­la bü­yük ol­mak ara­sın­da gi­der ge­li­rim. Sah­ne­de­ki bü­yü­ye ka­pı­lır, kuk­la­nın ger­çek­li­ği­ne ina­nıp, son­ra ken­di­me ge­lip, son­ra bir da­ha ina­nı­rım. Ha­yat da böy­le de­ğil mi? İz­mir Ulus­la­ra­ra­sı Kuk­la Gün­le­ri’nin bu yıl ikin­ci­si ger­çek­leş­ti­ri­le­cek. Fes­ti­val­de­ki bir­kaç gös­te­ri­yi ço­cuk­lar­la iz­le­miş­tim. Ve dü­şün­müş­tüm; “Ay­rı yaş grup­la­rı­nı, ya­ni ço­cuk­la bü­yü­ğü ay­nı an­da et­ki­le­ye­bi­le­yen az sa­yı­da sa­nat­tan bi­ri kuk­la ti­yat­ro­su” di­ye.
Düş kur­sun, düş­le­ri­nin ger­çe­ğe dö­ne­ce­ği umu­du­nu ya­şa­sın is­ti­yor­sa­nız ço­cuk­la­rı­nız, ön­ce siz inan­ma­lı­sı­nız. Ar­tık ne siz ne de ço­cuk­la­rı­nız dün­ya­da bir gün ba­rı­şın ege­men ola­ca­ğı­na, gü­zel gün­le­rin ge­le­ce­ği­ne inan­mı­yor­sa­nız, bir­lik­te bir kuk­la ti­yat­ro­su iz­le­yin o za­man. Sah­ne­de­ki bü­yü­ye na­sıl ka­pıl­dı­ğı­nı­zı gö­rün.
Kuk­la Gün­le­ri 28 Ni­san’da baş­la­yıp 2 Ma­yıs’ta son bu­la­cak. İtal­yan kuk­la­cı Cla­udi­o Ci­nel­li’nin 28 Ni­san 20.00’de Sa­ban­cı Kül­tür Mer­ke­zi’nde, “He­art­be­at” oyu­nu ile baş­la­yak Kuk­la Gün­le­ri’nde­ki oyun­lar ise şöy­le:  Al­man­ya, Fı­gu­ren Thea­ter Ja­bo­nı “Er­win’in bir di­le­ği var”; Avus­tur­ya, Thea­ter Im Oh­ren­ses­sel “De­mir Hans”; Fran­sa, L’hip­po­cam­pe The­at­re “Mi­ra­ba­i”; Gür­cis­tan, Bud­ru­ga­na­Gag­ra “Göl­ge­nin Dün­ya­sın­da”; İn­gil­te­re, Ob­jects Dart “Elf­ler ve Ayak­ka­bı­cı”; İn­gil­te­re, Uten­sıls “Bub­ba Ne­re­de?”; İtal­ya, Cla­udi­o Ci­nel­li “Kalp Atı­şı”; İtal­ya, Il­fı­lo­del­dıs­cor­so “To­ni­no Pes­ci­oli­no ve de­niz”; Po­lon­ya, The­at­re Mas­ka “Pen­ce­re”; Rus­ya, The­at­re Tak “Kash­tan­ka”; Tür­ki­ye, Cen­giz Özek Göl­ge Ti­yat­ro­su “Çöp Ca­na­va­rı”; Tür­ki­ye, Ke­mal Atan Gür Göl­ge Ti­yat­ro­su “Ka­ra­gö­zün Do­ğaç­la­ma­sı”; Tür­ki­ye, Uçan El­ler Kuk­la Ti­yat­ro­su “Gün Işı­nı”