“Karımla konuşuyorsun”

Milli takımdan ayrılırken bizlere ‘adamlığını’ bıraktığını açıklayan Arda Turan, gene sosyal medyada çok konuşulan bir harekete imza atmış: İki hafta önce evlendiği eşi Aslıhan Doğan’a soru sormaya ‘cüret’ eden muhabiri tehdit etmiş! “Senin kafanı gözünü kırarım, karımla konuşuyorsun” demiş.

Ne demiş olabilir acaba muhabir bunu hak edecek? İnsanın aklına türlü türlü münasebetsizlik geliyor değil mi, bir insanı karşısındakinin kafasını gözünü kıracak kadar çileden çıkarabilecek. Halbuki olan şu: Muhabir sade bir törenle evlendikleri için, “Aslıhan hanım, hayalinizdeki düğün nasıldı?” diye soruyor. Sıradan bir magazin sorusu. O da eliyle ağzını fermuarla kapama işareti yapınca, “Arda bey konuşma yasağı mı getirdi?” diye soruyor. Haber çıkartmaya çalışıyor işte kendisine, işi bu, anlaşılmayacak bir şey değil. En fazla şaka diye gülüp geçersin.

Ama sorunun yöneltildiği Aslıhan hanımın anlaşılan söz hakkı yok. Onun yerine cevap veren Arda bey de şaka kaldıracak bir yapıda
ya da durumda olmasa gerek ki, “Edepli ol, ne demek yasak” diyor, “Senin kafanı gözünü kırarım, karımla konuşuyorsun”.

Söz konusu soruda herhangi bir edepsizlik olmadığına göre, belli ki Arda beyin karısına herhangi bir şey sormak yasak. Buna kalkışan kendini bilmez, her türlü şiddet eylemini hak etmiş oluyor.

Ve tabii ki Arda Turan bu konuda yalnız değil. Nikah zaten üst düzey imtiyazlar içeren bir tapu da, sadece bir kadını sevmenin bile onun üzerinde her türlü hakkı iddia etmek için yeterli olduğuna, bu nedenle onunla muhatap olana en hafifinden kafa göz dalabileceğine inanan çok sayıda yurdum erkeği var.

Bakın ne okuyoruz aynı gün gazetelerde; Adana Seyhan’da bir ortaokul öğrencisi, evet bildiğiniz 15 yaşında bir çocuk, aynı okuldan bir arkadaşını bıçakla öldürmüş. Aralarında çıkan tartışmanın sebebi; “Benim sevdiğim kızın fotoğraflarını beğenip, etiketleme yapmışsın. O kızı ben seviyorum”. Bu kadar basit. Küçücük çocukların biri mezarda, öteki cezaevinde.

Şimdi hep beraber oturup düşünelim: On beş yaşında bir çocuğun nereden aklına gelir, “O kızı ben seviyordum, o benimdi” diye bıçağa davranmak? Allah Allah, nasıl böyle şiddet toplumu olduk biz?

İnsanların, hele hele işleri gereği göz önünde olan, çocukların kendilerine ‘örnek aldığı’ ünlülerin hal hatır sorar gibi “Kafanı gözünü kırarım” diyebilmesinden, bunu “Çünkü benim karımla konuşuyorsun” diye meşrulaştırabilmesinden ve bunun çoğunlukça geçerli bir sebep sayılmasından, böyle şeyleri ha bire görmekten, duymaktan, okumaktan olabilir mi?

“Erkek adam sahiplenir, seven adam kıskanır, kıskanan adamın gözü bir şey görmez” edebiyatının bir sonucu olabilir mi?

Tanıdığımız, bildiğimiz, otursak bir avazda sayabileceğimiz çok sayıda ünlü - ünsüz Arda beylerin gelecek kuşaklara emanet ettiği ‘adamlık’ böyle bir şey olduğu için olabilir mi?