20 milyon öğrenci, 30 milyon veli, 1.5 milyon öğretmen ve öğretim üyesiyle devasa bir Eğitim Ailesi’yiz.
100’den fazla ülkenin nüfusundan daha çok öğrenciye sahibiz.
Yakın çevresinde okula gitmeyen yok gibi.
Eğitimin yükü herkes için çok ağır ama birileri var ki en ağır yük onların sırtında.
Atatürk, “Yeni nesil sizlerin eseri olacak” diyerek, onlara öylesine bir görev ve sorumluluk verdi ki daha önemlisi olamaz!
İşte bu yüzden,
- Çocuğunuzu ve ülkemizi seviyor, geleceklerini önemsiyorsanız,
- Herkesin mutlu ve başarılı olmasını istiyorsanız,
- İyi bir eğitimin herkes için en temel hak olduğuna inanıyorsanız,
Gelin hep birlikte öğretmenlerimize sahip çıkalım! Çünkü öğretmeni mutlu olmayan bir ülke, kesinlikle mutlu olamaz!
İadei itibar!
Öğretmenlerimizin, çok, hem de pek çok sorunu var.
Bugün, yarın ve belki birkaç gün daha onları fazlasıyla duyacaksınız. Ta ki gelecek Öğretmenler Günü’ne kadar!
Aslında unuttuğumuz, onlar ve sorunları değil, çocuklarımız ve ülkemizin geleceğidir!
Kime sorsanız, en değerli varlığı ve en önemli dileği, çocuğu ve onun geleceğidir. Yani eğitimi ve öğretmeni!
Peki o zaman, niye onları sadece 24 Kasım’larda hatırlıyoruz?..
Onlar için en büyük zenginlik, itibarları yani saygınlıkları.
Bunu da kendileri için değil, yine çocuklarımız ve ülkemiz için istiyorlar. Çünkü bir ülkede öğretmenin itibarı ne kadar yüksekse, onların yetiştirdiği, doktorların, mühendislerin, siyasetçilerin, gazetecilerin, çiftçilerin, işadamlarının, yargıçların, muhtarların, kuaförlerin, teknisyenlerin, pazarcıların, askerlerin, polislerin, kısacası aklınıza her kim geliyorsa, onların itibarları da bir o kadar yüksektir.
Öğretmen-lerin itibarı yerlerde süründüğünde ise hiç kimse boşuna itibar arayışına girmesin, geri kazanımı zor olur!..
Öğrenciler video gibi!
Öğretmenler geleceğin mimarlarıdır. Yeni nesilleri onlar esere çevirir.
Dünyaya damgasını vuran her kim varsa biyografisine bir göz atın, arkasında mutlaka bir öğretmenin yönlendirmesini görürsünüz.
Öğrenci, özellikle de temel eğitim çağındakiler video gibidir. Ne görürlerse, hafızalarına onu kaydeder, yeri geldiğinde de onu hayata geçirirler!..
Bir düşünün, gün içerisinde çocuklarınızla kaç saat demiyorum, kaç dakika bire bir iletişim halindesiniz?
Batılı ülkelerde, özellikle çalışan ailelerde, dünya ortalaması yarım saat bile değil!
Peki ya öğretmenlerimizle geçirdikleri saatler?
Çok, hem de çok fazla.
İstesek de istemesek de, beğensek de beğenmesek de, çocuklarımız, öğretmenlerimizin kopyası olacak!
Onlar ne kadar güleçse o kadar güleç, onlar ne kadar huzursuzsa o kadar huzursuz olacaklar.
Vizyonları, giyim kuşamları, hayata bakış açıları, hoşgörü ya da hoşgörüsüzlükleri, her şeyleri onlara benzeyecek.
İşte bu yüzden, onlar bizim baş tacımız!
Anamız, babamız, dedemiz, ninemiz, abimiz, ablamız neyse onlar da o, hatta çok daha fazlası. Çünkü diğerlerinden çok daha fazlasını bize veriyorlar...
Özetin özeti: Hayatımızdan okulu ve öğretmeni bir çıkarın, geriye ne kalır? Her meslek çok önemli ama onlar hepsini yetiştirendir!
