Yurt dışına giden ya da gitmeyi düşünen gençlerimizin sayısı, maalesef artıyor.
Peki o hep arzuladığımız tersine beyin göçü gerçekleşti mi?
Okumuş gençler, kabına sığmayan bilim insanlarımız, devlet desteği ile okuyan bursiyerler yurda geri dönüyor mu?
Keşke gönül rahatlığı ile evet diyebilseydik...
Kendilerine yeni bir dünya kurmak için yurt dışına açılanların yanı sıra eğitim ve staj amacıyla yurt dışına giden öğrenci ve öğretmenlerimizden pek çoğu da uluslararası projeleri yarıda bırakıp, AB ülkelerine geçiyormuş! Bu konuda teşvik olduğu da kesin. Çünkü o ülkelerin sadece genç nüfusa değil özellikle de donanımlı gençlere her zamankinden daha fazla ihtiyaçları var…
Kaliteli işsizlik!
Doktoralı işsiz olur mu?
Olmaması gerekir.
Peki nasıl oldu da böylesi bir tablo ile karşı karşıya kaldık?
O kadar çok neden var ki:.
Örneğin peynir ekmek gibi dağıtılan akademik unvanlar.
Örneğin işsizlik nedeniyle akademik kariyere yöneliş.
Örneğin vakıf üniversitelerinin akademik kariyeri bile kazanç kapısı haline getirmeleri.
Örneğin YÖK’ün bu konudaki zikzakları.
Örneğin hâlâ dinmek bilmeyen diploma aşkımız.
Ve en önemlisi de plansızlık, programsızlık…
2023’e yani bizim biz oluşumuzun 100. yılına sayılı günler kaldı.
Bir asır önce olduğu gibi bize yeni bir vizyon gerekiyor.
Kulağa hoş gelen, gururumuzu okşayan ama sürekliliği olmayan, daha da acısı ileride canımızı acıtan icraatlar yerine yeni bir vizyon artık şart oldu.
Bu konuda hemen herkesin kafasından bir şeyler geçiyor. Arada zıtlıklar olsa da çoğu örtüşüyor. Keşke bu konuda da tüm paydaşları içine alan bir komisyon kurulsa da “2. 100 Yıl Vizyonu” hep beraber belirlense.
Bilim toplumu olmak, diploma ile değil inançla olur.
İnanmadan bunu gerçekleştiremeyiz.
Ne olur artık bunun farkına varalım, dershanelerin gazıyla içine düştüğümüz sınav köleliğinden vazgeçelim.
Günde 500 test çözen değil, günde 500 katma değeri yüksek ürün üreten gençler yetiştirelim ki hem onlar kazansın ve mutlu olsun, hem de ülkemize refah gelsin.
Dershaneleri, tersanelere ve atölyelere dönüştürdüğümüz gün tüm bu hayallerimiz gerçeğe dönüşmüş olacaktır.
Sorun dershanelerin kendisinde değil yaptıkları işte. Yeni bir vizyon ve misyonla, ihtiyaç duyulan alanlarda yetkinlik kazandıran kurslara dönüşseler eminiz ki hem onlar hem de öğrencileri çok daha mutlu olacaktır.
Hiç istisnasız hepimizin istediği de bu değil mi?..
Özetin özeti: Yapacak çok iş var ama boşa kürek çekmeden!..
