A. Can Nizamoğlu

Bazen kulüplerin finansal durumları ile ilgili haberler çıkıyor. Bu haberlerin en gözde konularından biri de borçlar. Fakat işin tuhaf yanı, açıklanan borçların türü birbirinden farklı olduğu için Fenerbahçe’nin borcu üç yüz milyon, Beşiktaş’ın ise bir milyar yedi yüz milyon TL olarak açıklanabiliyor.

Rakamlar bazen sıkıcı olsa da matematiğin netliğinden dolayı kendilerini iyi açıklıyorlar. Dört büyüklerin güncel finansal tabloları beklenmekle birlikte ilk altı ayda oluşan içler acısı tablo şu şekilde:

BJK

FB

GS

TS

Net Satışlar

416.04

Bu sene Fenerbahçe ve özellikle Aykut Kocaman ile ilgili artık kendimi tekrar etme noktasına geldim. Fenerbahçe değişmedikçe yazılanlar da değişmiyor. O nedenle çok istisnai bir durum olmadıkça bu yazı bu konudaki son olsun.

Sezonun ilk maçında Göztepe’nin ilk atağı gol oldu.

Sonra Trabzonspor’un ilk atağı, Başakşehir’in ilk atağı, Kayserispor’un ilk organize atağı ve nihayet dün Akhisarspor’un ilk atağı yine gol oldu.

Bu durumu iki şekilde açıklayabilirsiniz; şanssızlık veya sürekli aynı sonucu veren temel bir yanlış.

Aykut Kocaman maalesef ta en başından beri ilk ve en kolay seçeneği seçti; “şanssızlık” dedi, peşine de soyadı gibi kocaman bir “anlayamıyorum” ekledi.

Fenerbahçe gibi büyük bir takımın gol yemesi diğerlerine göre daha zordur; kendi evinde ise bu zorluk iki katına çıkar. Fakat tüm bu zorluklara karşın bu kadar “şanssız” goller yiyorsanız ortada çok temel bir yanlış var demektir.

Teşhis olmayınca tedavi olanaksız hale geliyor.

Aykut Kocaman, daha sezonun ilk haftalarında belirtilerini gösteren hastalığa doğru teşhis koyamadı. Hastayken iyiymiş gibi davranmaya devam etti, bir ara gerçekten iyi gibi göründü ama son iki haftada neredeyse elden ayaktan dü

Kuarejma’nın, maçı Fenerbahçe’ye teslim etmelerine neden olan kırmızı kartının da hiçbir açıklaması yok, bu karttan sonra, alacağı cezayı uzatacak olan anlamsız sinirinin de. Bu oyuncunun daha dört gün önce aynı sahada ve ayrı rakip karşısındaki müthiş oyunuyla takımına üç değil altı puan kazandırdığını düşününce kabahati daha da büyüyor. İşte tam da bu nedenle kendi taraftarları dahi Portekizliye ne güvenebiliyor ne de ondan vazgeçebiliyor.

Maçın diğer bir kahramanının (!) yaptıkları ise Kuarejma’yı dahi aratacak cinsten. Öyle bir anlık kendine hakim olamama değil, yine çok gereksiz görülen ilk sarı karttan sonra ikinciyi görmek için sahada akla karayı seçmek ve neticede maçın kalan 25 dakikasında her arkadaşının daha fazla koşmasına, daha fazla alın teri akıtmasına neden olmak… Tüm bunları yapan Volkan Fenerbahçe’nin kaptanı.

Şenol Güneş’in Kuarejma konusunda eli başından beri zor ama zamanında Alekslerden, Hleblerden, Ozanlardan kolayca vazgeçen Kocaman’ın Volkan’ın bu sorumsuzluğuna kayıtsız kalmaması gerek.

Maçın futbola dair kısa anları iki takım için de önemli bilgiler

Maçın 63. dakikasında Şenol Güneş risk gibi görünen ama aslında çok da riskli olmayan bir hamle yaptı ve bu müdahale ile Beşiktaş derbiyi kazandı.

Vida – Negredo değişikliği bir stoper ve santrafor değişikliği gibi görünse de aslında savunmacı bir orta sahanın yerini hücuma dönük bir orta saha oyuncusuna bırakmasıydı.

Fenerbahçe, sahip oyun anlayışı ve maça başladığı on bir itibariyle rakip yarı alana hiç gidemediğinden, Güneş’in hamlesi göründüğü kadar riskli olmamak ile birlikte siyah beyazlıların daha bilinçli ve daha etkili atak yapmasını sağladı. Nitekim Kuarejma’nın iki golünün pası da Negredo’dan geldi. İspanyol oyuncu Beşiktaş’ta eleştiriliyor ama o Lov’un iki adım arkasında oynasa takımına çok önemli bir katkı yapar; özellikle içerideki maçlarda.

Şenol Güneş maça, öldürücü darbeyi sonradan vurmak üzere Aykut Kocaman taktiği ile başladıysa da, başta böyle bir düşüncesi yokken maçın gidişatına göre bu kararı verdiyse de onu tebrik etmek gerek.

Diğer tarafta Aykut Kocaman’ın, “Valbuena top kaptırıyor” düşüncesini “takıntı” başlığı altında değerlendirip artık bir nebze anlamak mümkün ama bunu maçtan sonraki “beraberlik golünden öne geçen tarafının rakibimiz olacağı

Cengiz’in attığı gollere bu topraklarda sevinmeyen olmasa gerek. Çocuk denilebilecek yaşta kendini göstermeyi başarıp önce İstanbul’u şimdilerde de Roma’yı fetheden Balıkesirli Cengiz son dört maçta beş gol atmakla kalmayıp Şampiyonlar Ligi’nin en genç golcülerinden olarak adını önemli bir istatistiğe yazdırdı.

Ülkemiz maalesef iyi futbolcu yetiştirmekte çok zorlanıyor. 14, 16 hatta 21 yaş altı takımlarda çok yetenekli (tanımını tartışabiliriz) ve zihni açık futbolcular varken bir adım daha atıp profesyonelliğe imza attıklarında bu isimlerin çoğu kayboluyor.

Bu kaybolmaların bazıları, kısaca “kaldıramama” sözü ile özetlenebilecek şekilde futbolcuların kendileri ile ilgiliyken çoğu da o meşhur sistemsizliğimiz nedeniyle kulüplerin ve futbol ortamımızın suçu.

İşte bu koşullar altında Cengiz Ünder tabiri caizse altın gibi parlıyor. Muhtemelen Cengiz Başakşehir’de kalsa veya Türkiye’de başka bir takıma gitse, kendi elinde olmayan nedenlerden dolayı bu kadar parlayamayacaktı; iyi ki gitmiş.

Cengiz'e örnek olabilecek futbolcu sayımız maalesef fazla değil; sayılı. Fakat bir de kötü örnekler var ki onlardan alınacak dersler de en az iyilerden alınacaklar kadar değerli.

Tudor’un başını yakan görünür neden deplasman yenilgileriydi. İlk dokuz maçtaki 23 puanın ardından içeride üç dışarıda sıfır puan şeklinde geçen sekiz hafta, genç teknik adamın ipini çekti. Ayrılıktaki asıl neden ise Tudor’un bir türlü rüştünü kanıtlayamamış olması ve üzerindeki Fatih Terim’in gölgesiydi.

Kayserispor deplasmanındaki galibiyeti bir kenara bırakırsak, Galatasaray 29 Ekim 2017’de başladığı bir kazanıp bir kaybetme grafiğini Fatih Terim ile de aynen sürdürüyor; başka bir ifadeyle değişen hiç bir şey yok ve tecrübeli hoca sarı kırmızılılara sadece üç puan fazla kazandırmak için gelmemiş olsa gerek.

Galatasaray’ın bu kötüde istikrarlı grafiğinin maç maç nedenler dışında daha genel ve derin sebepleri var. Zira deplasmanlarda Galatasaray sadece puanları değil oyunu da bariz bir şekilde kaybediyor, oyundan düşüyor ve maçlardan bir puan dahi çıkaramıyor.

Kasımpaşa maçı özelinde ise ihale hem oyuna başladığı on bir, hem de ikinci yarı başında yaptığı değişiklik ile Fatih Terim’e kaldı. Orta alanda, adeta Aykut Kocaman’a nazire yaparcasına, Tolga, Selçuk ve Donk ile başlayıp, bu üçlünün de en etkilisi Donk’ken, Eren’i oyuna almak için onu stopere çekmek ikinci

Maçın yirminci dakikasında topa sahip olma oranları %63 ile Başakşehir lehineydi. Nitekim Fenerbahçe’nin rakip yarı sahadaki baskısı fazla sonuç vermiyor, ev sahibi takım çok rahat paslaşıyordu.

Fakat işin gol pozisyonu tarafına bakıldığında ortada yukarıdakinin tam tersi bir istatistik vardı. Başakşehir’in ayağındaki toplar dikkatli Fenerbahçe savunması içinde erirken, gerek baskı, gerekse akan oyunda yapılan bindirmelerle net pozisyonları sarı lacivertliler buluyordu.

Maç Fenerbahçe adına, ilk gol pozisyonu, ilk gol, ikinci gol ve diğer gol pozisyonları şeklinde devam edip sona ererken, ligin lideri doksan dakika boyunca kelimenin tam anlamıyla paralize oldu.

Bu önemli galibiyetin mimarının Aykut Hoca olduğunu kabul etmek gerek. Zira maçın geneli, belki de o her maç kafasında canlandırdığı kurgunun dahi ötesine geçti. Savunma hiç hata yapmadı, ön alanda baskı ilk otuz dakikadan sonra sonuç verdi, yakalanan gol pozisyonları iyi sonlandırıldı ve ikili averaj da düşünüldüğünde neredeyse dört puanlık bir galibiyet alındı.

Fenerbahçe’nin bu galibiyetinde, her ne kadar Abdullah Avcı takım oyununa zeval vermeme adına bunu kabul etmese de, Başakşehir’in orta alandaki

Diyelim ki yılda 2.4 milyon TL maaşınız var. Türkiye’de ödeyeceğiniz yıllık gelir vergisi 817.690 TL olur. Bir başka deyişle gelirinizin %34’ünü gelir vergisi olarak ödersiniz. Fakat aynı ücreti futbolcu olarak alırsanız ödeyeceğiniz gelir vergisi oranı sadece %15 olur, başka bir ifadeyle 360.000 TL.

Bu nedenledir ki, Avrupa’da yüzde ellilere çıkan gelir vergisi oranı nedeniyle Türkiye’deki net ücretler birçok futbolcuyu cezbediyor.

Şimdi bu durum yetmezmiş gibi Mali İdare, spor kulüplerinin ödediği %15’lik oranı, paranın amatör şube ve sporculara harcanması şartıyla kulüplere iade etmeye hazırlanıyor. Buna göre Portekiz’de kazandığı 1 milyon avro üzerinden %56 vergi ödeyen Kuarezma, Türkiye’deki 1.6 milyon avroluk geliri üzerinden sadece %15 vergi ödediği gibi, bu ödenen tutar da belirli koşullar dâhilinde Beşiktaş’a iade edilecek.

Bu işin iki kötü yanı var. Birincisi asgari ücretli dâhil, tüm çalışanlar yıl içinde değişen vergi dilimleri nedeniyle her geçen ay biraz daha yüksek vergi öderken, milyonlar kazananların ödediği verginin %15’in üzerine çıkmaması; ikincisi de futbolcuların düşük vergi oranı nedeniyle devletin çok önemli gelir kaybı yaşaması ve bu paranın