BİR MUSTAFA KEMAL VARDI
Bir Mustafa Kemal vardı ışık ışık
Karanlık girmezdi ayak bastığı yere
Gelişini doğan güneşten anlardık
Mavi gözleriyle hükmederdi göklere.
Bir Mustafa Kemal vardı; dalga dalga;
Koşup gelirdi her derdine memleketin,
Düşünür, bir çare bulurdu mutlaka,
Oydu bayrağı istiklal ve hürriyetin.
Bir Mustafa Kemal vardı, alev alev
Bir bakışıyla dağlar ovalar tutuşurdu.
Kürsüye çıktımı; orada bir dev,
Orada bir vatan, bir cihan konuşurdu.
Bir Mustafa Kemal vardı; yürek yürek
Tanırdı bütün insanlarını yurdunun
Tek başına ve bir aslanca kükreyerek
Çıkardı karşısına nice dağ gibi ordunun.
Bir Mustafa Kemal vardı; bayrak bayrak
Dalgalanırdı burcunda kalelerin…
Ağlıyoruz şimdi o burçlara bakarak,
Üzüntümüz öyle büyük, öyle derin!
Bir Mustafa Kemal vardı; rüzgar, rüzgar
Eserdi vatan dağlarında sonsuz…
Şimdi, Ankara da, Anıtkabir de yatar,
Her yerde bir karanlık ve biz onsuz!
Ne kadar belli, Mustafa Kemal'siz olduğumuz…
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN