Destek görünümlü köstekleriz

Bazı ilişkiler tek taraflıdır. Gerçek anlamda. Platonik aşk değil bahsettiğim. Şöyle anlatmaya çalışayım…

İlişki; (ister aşk olsun, ister aile içerisinde, ister arkadaşlık) karşılıklı bir alışveriş olduğunda tam anlamı ile sağlıklı bir ilişki olarak addedilebilir.

Eğer iki kişilik bir ilişkide bir taraf diğerinden daha fazla özveride bulunuyor, bir taraf sürekli sorun çıkartıyor, biri diğerinden daha affedici ise… bu dengesiz bir ilişkidir ve sonunda kopmaya, zarar görmeye mahkumdur.

Hiç kendini size yasladığını hissettiğiniz bir insan oldu mu hayatınızda?

Yokluğunuzda darmaduman olacağını söyleyen, sürekli sorunlarından bahseden, hayatı ile ilgili şikayet eden ve sizden çözüm bekleyen. Kendinizi sürekli sırtını sıvazlarken bulduğunuz ve bir gün gelip, “Enerjimi emiyorsun” dediğinizde sizi bencillik ve düşüncesizlik ile suçlayan biri oldu mu?

Elbette oldu. Hepimizin oldu.

Bazı insanlar “oksijen veya su” ile değil “gaz” ile çalışır. Yaradılışları böyledir. Yanlarında sürekli onları motive eden, sırtını sıvazlayan, akıl veren, öneride bulunan ve düştüğünde toparlayan biri olması gerekir. Bu insanlar kötü müdür, uzak mı durulması gerekiyor, hayır.

Ancak bu tip insanların koruyucu meleği olarak onlara iyilik etmiş olmuyoruz. Destek değil köstek olmuş oluyoruz. Kendi başına hiçbir şeyin, hatta kendi hata veya seçimlerinin bile sorumluluğunu alamayan insanlar olarak kalmalarına sebep oluyoruz.

Bu insanlar, çocukken dikkat etmediği için kafasını masanın köşesine vurduğunda, annesinin “sen ağlama ben masayı döverim, pis masa, kötü masa neden orada durdun masa!” dediği çocukların yetişkin halidir.

Kendi hayatının sorumluluğunu almayı öğrenmemiş insanlara destek olmak ve “kötü gün dostu” ceketinin hakkını vermek istiyorsak, doğruları söyleyip geri çekilelim. Bırakalım kendileri başarmanın hazzını yaşasınlar ;)

Enerjinizi emdiğini düşündüğünüz insanlara tek bir cümle söylemek isteseydiniz, ne derdiniz?

Papatya Somer

instagram.com/papsmood