Henüz yokluğu gelmeden, ne kadar büyük bir rolünün olduğu fark edilebilmiş babalar en şanslı çocukların babaları.
Ne şanslıyım ki; ben de onlardan biriyim.
Gittiğinde ardında kalan kızın içinde, her aklına geldiğinde onunla gurur duyduğu hikayelerden sesler, görüntüler, öğretiler ve kokular kaldı.
“Baba Adamsın Be!” dediğimiz insanların koruyucu, kollayıcı özelliğinden çok, dediğinin ardında duruşu, dediğindeki düşünmüşlüktür bizi ona güvenmeye iten.
Her öğüdünde yepyeni bir pencere açabiliyorsa önümüzde, onun gösterdiği yönde gitmek bir seçiş değil bir vazgeçilmez oluyor.
Attığım her adımda ben Doğan Somer’in kızıyım, o bana inanırdı, bu işi de kıvırırım diye hissedebilecek güveni bana hediye ettiğin, yokluğunda bile seni hissedebilecek kadar hayatımın içine girdiğin ve seni benimsememi sağladığın, bana öğrettiğin her şey için … teşekkür ederim.
Seni çok seviyorum, bildiğin gibi değil :)
Papatya Somer