Başarı çok konuşulan kavramlardan biri…Tıpkı mutluluk gibi, aradığımız ve peşinden koştuğumuz bir kavram.
Ancak öncelikle tanımlamak gerekir diye düşünüyorum.
Başarı bizim için ne demek, başarı dendiğinde ne anlıyoruz? Para, statü, prestij, ün, güç, huzur neyi başarı olarak tanımlıyoruz?
Başarılı olup olmadığımız ya da hissedip hissetmediğimiz buna bağlı olarak değişir. Ancak ben daha çok çocuklarımız üzerinden bunu ele almak istiyorum.
Çocuk ve başarı kavramları yan yana geldiğinde akla ilke gelen şey okul ve sınav yani akademik başarı.
Bir anne olarak çocuğumdan hep elinden gelenin en iyisini yapmasını bekledim ve başarı kriteri olarak bunu koydum. İçine sor “elimden geleni yaptım ve pişmanlık duyduğum bir şey yok diyorsan tamamdır” diye söyledim. Bunu rehber öğretmenlik yaptığım dönemlerde 12 yıl önce falan da söylerdim. Çünkü gerçek inancım bu, ki son dönemlerde kişisel gelişim çevrelerinde de böyle tanımlanıyor.
Şu anda okul çağında çocuğu olan bir anneleri ele alalım, okul, ders, sınav arasında bunalmış durumdalar. Bu gerçek bir durum ancak ne kadar doğru? Annelerin çocuklarına önem vermesi doğru ancak ders, puan, sınav kısmında hem kendilerini hem de çocuklarını hırpalamaları doğru değil.
Hırpalamadan bu enerjiyi ve zamanı daha doğru, gerçekçi ve anlamlı şekilde kullanmalarını önermek istiyorum.
Şu andan ilkokula başlayan çocukların %65 i henüz icat edilmemiş meslekleri yapacak diyor futuirstler. O halde çocukları bir mesleğe hazırlama şansımız oldukça az.
Çocukları geleceğe hazırlayabiliriz ama… Hangi gelecek?
21. yy becerilerinden bahsediliyor sıkça, anne babalar buna kafa yormalı ve bu beceriler için neler yapıp yapmadıklarını sorgulamalıdırlar.
Ben küçük bir giriş yapayım;
Okuma/Dil Becerileri
Matematik Okuryazarlığı
Fen Okuryazarlığı
Eleştirel Düşünme ve Problem Çözme
İletişim ve İşbirliği
Yaratıcılık ve Yenilikçilik
İnisiyatif Kullanma ve Kendini Yönlendirme
Sosyal, Kültürler Arası Beceriler, Liderlik ve Sorumluluk
Üretkenlik ve Hesap Verebilirlik
Medya, Enformasyon ve ICT Okuryazarlığı
Daha detayları ile bulabileceğiniz bu beceriler konusunda neler yapıyorsunuz?
Örneğin çocuğunuzun dil ve okuma becerisi için okuma alışkanlığı kazanması yönünde neler yapıyorsunuz? Örnek oluyor musunuz mesela?
Matematik okur yazarlığı için hangi çabalarınız var, zorlama ve korkutma dışında?
Fen okur yazarlığı, teknoloji okur yazarlığı için hangi bilinçli çaba içindesiniz? Yoksa sağdan soldan duyduklarınızla mı hareket ediyorsunuz?
İletişim ve işbirliği konusunda ne kadar çabanız var? Çocuğunuz okulda bir sorunla karşılaştığında gidip öğretmenle mi görüşüyorsunuz. Yerini değiştiriyor ya da başka çözümler mi buluyorsunuz, üzülmesin diye. Yoksa kendi sorununu halletmesi için fırsat vererek onu güçlendiriyor musunuz?
Yaratıcılık ve yenilikçilik için nasıl fikirleriniz var? Yenilik son çıkan oyuncaklar ve kıyafetler mi sizin için yoksa çocuğunuzun değişik düşünme becerileri sonucunda doğan fikirler mi? Yaratıcı olabilmesi için sıkılmasına fırsat veriyor musunuz mesela? Yoksa uyanık oldukları tüm zamanlar tıka basa dolu mu? Okul, kurslar, tablet, tv vb ile dolu olan çocuk sıkılmaya başka bir şeyler düşünmeye zaman bulamıyorsa nasıl yaratıcı olabilir ki?
Ya kendini yönetme becerisini geliştirmek için neler yapıyorsunuz? Çantasını hazırlayarak bu beceriyi baltaladığınızı ne kadar farkındasınız acaba?
Kişisel liderlik becerisi kazandırmak için ne tür zorlanmalar yaşamasına izin veriyorsunuz?
Eğer geçtiği yollardaki dikenleri ve çakıl taşlarını siz temizliyorsanız bilin ki çocuğunuzu geleceğe hazırlayamıyorsunuz, istediği kadar yüksek puanlar alsın, istediği kadar afilli okullara gitsin.
Biraz sert biliyorum ama gerçek.
Sizin geçmekte olduğunuz noktayı sadece kendi çocuğumla da değil binlerce çocukla geçmiş biri olarak bakışlarınızı daha uzağa koymalı ve sadece günü kurtaran zihniyetten uzak durmalısınız derim, naçizane.
Sevgilerimle