Çocuğuma Dokunma!

Seneler evvel yurtdışında tatildeyiz eşim ile. Ben bir çocuk gördüm. Gözleri bende, gülümsüyor. Bana doğru geliyor. Eşime ‘şuna bak bana geliyor.’ Dedim. Eşim; ‘Sakın kimsenin çocuğuna izinsiz dokunma. Burada çocuklara ailelerden izin almadan dokunmak yasak. ‘ dedi. Haliyle kendimi geri çektim. Gülümsemekle yetindim.

Sonra bu konuşmayı kafamda düşündüm, düşündüm, düşündüm.

İnanılmaz şekilde hoşuma gitmişti.

Ben hasta olabilirdim. En ufak bir boğaz ağrısı bile bir çocukta veya bir bebekte ciddi bir hastalığa sebep olabiliyor neticede. İki dakika sevecek, çocuk özlemimi gidereceğim diye, küçücük bir çocuğa zarar verebilirdim.

Veya herhangi x biri, kadın veya erkek sapık olabilir, ve çocuğa ebeveyni farkında olmadan iğrenç şeyler yapabilirdi.

Kafamda bunlar gibi binlerce neden sıralanırken, ‘dokunmama kuralını’ gitgide benimsiyor, gitgide sevmeye başlıyordum.

Küçücük masum bir melek, maalesef bu kadar pisliğin içinde zarar görebilir, istismara uğrayabilir. Hemde hiç farkında olmadan.

Şimdi bir çocuğum var. Üstelik kız değil. Ama ne farkeder. Artık cinsiyetin bile istismarda yeri yok! O kadar endişe doluyum ki. Gelecek beni korkutuyor. Belki sen bu satırları okuyan içimizdeki, kendini bizden gizleyen sapık, sen beni korkutuyorsun. !

Kimse çocuğuna hadi oğlum-kızım git amcanın yanağından öp, otur abinin kucağına çizgi film seyret demesin! Eskidenmiş o, geçti o zamanlar!

Kimse ama kimse çocuğuma dokunmasın! Avm de ‘Ay ne tatlısın’ diye o pis ellerinizi çocuğuma sürmeyin. Sapık değilseniz bile sizin yüzünüzden çocuğuma mikrop bulaşmasına izin veremem. Kimse evladımı öpmesin, gerek yok eksik kalsın. İstemiyorum çocuğuma dokunmayın. Hele hele ay yüzünden öpmeyeyim, elini öpeyim diyenlere aşırı derecede kızıyorum. O çocuk ellerini ağzına alıyor. Dokunmayın, dokundurtmayın, sevmeyin efendim, sizin saniyelik sevginize bizim ihtiyacımız yok.
Benim iznim olmadan dokunmayın çocuğuma. Evime gelen misafirime bile ricada bulunuyorken, sokakta gördüğüm x birisi dokunamaz evladıma.

İlla sevgi gösterecekseniz, kimsesiz çocuklara bağış yapın. Öyle daha sevimli olursunuz!

Ülkemizde binlerce çocuk istismara uğruyor. Binlercesi sessiz kalıp; beni döver, öldürür korkusuyla yaşamaya, berbat bir psikoloji ile devam etmeye çalışıyor. Sapıklar! Sapkınlar! Kim bunlar? İçimizdeler. Her zaman en yakınımızdalar. Kimseye ama kimseye güvenmeyin. O yapmaz, bu yapmaz demeyin. ‘Eyvah para etmez’ demişler. Her atasözünün güzel bir anlamı var. Büyüdükçe çok daha iyi anlıyorum.

Ellerinizi çocuklarımızdan çekin! Ve önce siz, sen, ben, o, bu, şu, herkes şunu benimsesin. Çocuğuma iznim olmadan dokunma! Bana ait olana zarar verme!

Adalet bakanlığına yalvarıyorum, yalvarıyoruz. Lütfen pedofili normalleştirilmesin, istismar bir suçtur. 2 sene ile sınırlı kalmasın.

İnsanları seviyorum, sevmeyi seviyorum. Ama insanlık dışı haberleri okudukça insanlığımdan utanıyorum!