Yaşına meydan okuyanların sırrı
02.10.2022 - 03:00 | Son Güncellenme:
ÖZLEM ÜLKÜ
Sanat dünyasının içinde, 65 yaşın üzerinde aktif bir yaşam süren, üreten isimlere yaşam tarzlarını nasıl koruduklarını, genel geçer ‘yaşlılık’ anlayışına nasıl meydan okuduklarını sorduk.
ÖZLEN ÜLKÜ / Canan Tan (Yazar)
Kafama ve yüreğime göre yaşıyorum
Yaş kavramı benim yönünden son derece değişken. Kendimi bildim bileli her yaştan dostum, arkadaşlarım, yanı sıra her yaştan okurum olmuştur. Çocuk kitapları da yazıyorum, öykü de, şiir de, roman da. Aynı zamanda eczacılık kökenli olduğum için, organ naklini konu alan “En Son Yürekler Ölür” romanımı yazmak için hastanelere girdim, Türkiye’de uyuşturucu bağımlılığı üzerine ilk romanım “Eroinle Dans” için farklı çalışmalar yürüttüm. Şimdi de bu iki romanım senaryolaşma yolunda. Ben kafama ve yüreğime göre olanın peşinden giderek ve onu ortaya koyarak yaşıyorum.
Alpay (Ses sanatçısı)
Sevenlerim delikanlı muamelesi yaptı
Hiçbir zaman kendimi 36 yaşından fazla hissetmedim; müzik ve 30 yılı aşkın süredir eksilmeyen bir aşkla sevdiğim hayat arkadaşım sayesinde... Ve sevenlerim bana her zaman delikanlı muamelesi yaptı onun için hiçbir problemim yok. Yaşlı ayrımcılığı son derece yanlış; çünkü herkes hissettiği yaştadır.
Ayşen İnci (Oyuncu)
Ruh yaşımı esas alıyorum
Doğum tarihimi değil ruh yaşımı esas alıyorum. Görüntümü olabildiğince zinde ve hoş tutarak, zarafeti ve bilgeliği elden bırakmadan çalışmaktan vazgeçmeden meydan okumaya çalışıyorum. Hayata merakla bakmanın, yeni şeyler öğrenme çabasının, bol hareketin ve sevgi dolu bir kalbin yıllara meydan okumakta çok etkili olduğunu düşünüyorum. Geçtiğimiz yıl emekli sanatçılara konan sahne yasağı bizler için üzücü oldu. Karardan neyse ki vazgeçildi. Televizyon ve sinemada belli bir yaşın üzerindeki özellikle kadın oyunculara ayrımcılık uygulandığını düşünüyorum.
Haldun Dormen (Oyuncu)
Yaşlılık diye bir şey yok, yaşamak var
Benim için yaşlılık diye bir şey yoktur. Hayat vardır. Yaşamak vardır. Hayat da çalışmak demektir. Çalıştığım sürece kendimi yaşlı hissetmiyorum. Bu bakımdan herkese, emekliliğin ne olduğunu unutup bir şekilde çalışmalarını öneriyorum. Kendimi de çalışarak ve hayattan zevk alarak koruyorum. Emekli olduk diye sevinenler ve ellerini ayaklarını hayattan çekenler bence otomatikman yaşlılığı kabul ediyor.
Alev Ebüzziya (Heykeltıraş, seramik ve cam tasarımcısı)
Gayret etmekten başka çare yok
Söyleyebileceğim tek şey aktif kalabilmek için aktif olmaktan, yaptığını daha iyi yapmaya gayret etmekten başka çare yok. Kaç yaşında olduğum hiç aklıma gelmiyor çalışırken, yaşarken. Dilediğim gibi yiyip içiyorum. Şişmanlamanın bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülük olduğu kanısındayım. Özel hoca ile haftada iki kere jimnastik ve fiziki gayret gerektiren işim sayesinde sağlığım yerinde.
Metin Belgin (Oyuncu,yönetmen, senarist)
Emekli miskinliği hastalık
Yıllar önce çalıştığım Fransız yönetmenin yaşını öğrenememiştik; “Beni gördüğünüz yaştayım” demişti, şimdi ne demek istediğini daha iyi anlıyorum. Bana göre oyuncu hissettiği yaştadır, çünkü diğer mesleklerden farklı olarak düşünsel ve bedensel yetisini sahnede seyircinin karşısında sürdürmek durumunda. Moda deyişle “sinerji yaratma” hali yani... Asıl hastalık: Emekli miskinliği. İnsanı işinden ve çevresinden koparan, için için yiyen bir kemirgen… Ona karşı tek ilaç öğrenme tutkusu! O yüzden hep öğrenci olmayı yeğliyorum. Devlet Tiyatrosu’nda yasak şimdilik kaldırıldı, 45 yıldır yönetmen ve oyuncu olarak hizmet verdiğim DT’ye “konuk oyuncu” olarak geri dönüyorum. Bu da takviye bir ilaç olur mu, hep birlikte göreceğiz.
