‘Hayat kendi getiriyor canının istediğini’

Albümün ismi için İngilizce masal anlamına gelen “bedtime stories”den yola çıktığını belirten Ceyda Özbaşarel, “Benim şarkılarım da biraz karanlık masallar gibi, o yüzden ismi ‘Madtime Stories’ oldu” dese de içinde yaşadığımız zamanın tüm çılgınlığına karşın Özbaşarel’in naif ve ince ruhunu her parçada duyabiliyorsunuz. 

Albümün düzenlemelerinin bir kısmı Adem Gülşen’e, diğer kısmı yine Özbaşarel’e ait. Trompette Barış Doğukan Yazıcı, trombonda Taşkın Akarsu, gitarda Emre Tankal, piyano ve tuşlu çalgılarda Adem Gülşen, kontrbasta Enver Muhamedi, davulda Derin Bayhan, ukulele ve ıslıkta ise Başak Yavuz imzası var.

Mix’ini Derin Bayhan’ın, mastering’ini Demirhan Baylan’ın yaptığı albümün kayıtları Hayyam Stüdyoları ve Stüdyo Daire’de yapıldı. 

 “Madtime Stories” gerçekten çılgın bir zamana denk geldi. Albüm için siz nasıl bir zamanlama gözetmiştiniz?

Ben albümü 2020 sonbaharında çıkarmak istiyordum, pandemiden dolayı biraz gecikti. Ama her şey aslında tam da olması gerektiği gibi oluyor, bunu da tekrar görmüş oldum.

Bu albüm hikâye yüklü. Nitekim ismi de masal anlamına gelen ‘Bedtime Stories’e gönderme yapıyor. Size neler hikâye yazdırır?

Dışımızda gibi gözüken, ama aslında tam da içinde olduğumuz tüm olaylar her birimizde izler bırakıyor. Bir ormanın yok edilmesi, bir hayvanın öldürülmesi, kadın cinayetleri, açlık, yapılan haksızlıklar, kişisel ilişkiler, ilişkisizlikler, her şeye dair hikâye yazılabilir. Her yer hikâye dolu aslında, sadece dikkatli bakmak ve dinlemeyi bilmek gerek.

Peki bu hikâyeleri yazarken aklınıza önce müzik mi düşer, sözler mi, yoksa tema mı?  

Bazen müzikal tema geliyor ve bazen de tema ve söz birlikte geliyor. Sonra bas riff’i oluşturmayı seviyorum, “Greedy” ve “Could You Live Like That”teki gibi. Sonra tüm müzik, akorlar. Şarkının ne ile ilgili olduğunu bildikten sonra sözleri melodiye göre değiştirebiliyorum. Sadece “Remember Me”de önce sözleri yazmıştım.

Albümü kaydettiğiniz müzisyenleri ne gibi kriterlerle seçtiniz? 

Camiamızda birçok iyi müzisyen var. Kimseyi kimseden üstün tutamam, benim tercihim yanında rahat hissettiğim, dost gönüllü ve işine saygı gösteren müzisyenler her zaman. Gerginlik beni ve kanımca tüm projeyi kötü etkiliyor. Ve evet her biri kendi albümü gibi fikir verdi, çaldı, tekrar teşekkür ediyorum albümdeki şahane müzisyenlere.

Bir şarkı yazmakla bir caz şarkısı yazmak arasında anadil kullanıp kullanmamak nasıl fark ediyor?

İngilizce, ritim konusunda daha rahat çünkü çoğu kelime bir veya iki heceli. Melodiye istediğiniz gibi iniş, çıkış, vurgu verebilirsiniz. Türkçe’de ise prozodiyi düzgün yapmak zor, prozodi düzgün olunca da çocuk şarkısı gibi tınlayabiliyor, çünkü melodik, derin ve ritme oturan az heceli kelimeler bulmak zorlaşıyor. Çocukluğumda İngilizce öğrenmeye başladığımdan beri poptan rock’a, oradan caza çoğunlukla bu dilde şarkılar dinlediğim için İngilizce yazmak da bana garip gelmiyor. Ama tabii ki Türkçe yazmak da istiyorum, sonuçta ana dilim.

Pandemi zamanında albüm kaydedip yayınladınız. Peki bundan sonra neler olacak?

Yeni şarkılar tabii ki. Onun dışındakileri bekleyip göreceğim, hayat kendi getiriyor canının istediğini.

‘Şarkıdaki canavar yalnız ölme korkusu’

Albümün bence en güçlü parçasının “Crooked House” olduğunu söylediğimde, kaydederken cok duygulandığınızı söylemiştiniz.

Şarkıyı yazarken ölümden bahsettiğimi sanmıştım ama sonradan fark ettim ki bu yaklaşan ayrılığı hisseden sevgilinin şarkısı. Her şey bitmiş, fakat bunu kabullenip gitmekte zorlanıyor. Şarkıdaki canavar aslında ayrılık ve yalnız ölme korkusu. Çoğumuzda var sanırım.

Söyleşinin tamamını Milliyet Sanat’ın mart sayısında okuyabilirsiniz.