Yağmur ormanı, Alaska ve Bering Boğazı'nı geçti! Ama en zor yürüyüşü Türkiye'de oldu! İşte nedeni
29.04.2025 - 11:30 | Son Güncellenme:
AA
Kıtalar arası yolculuğun yalnızca yürüyerek de yapılabileceğini kanıtlamak amacıyla 26 yıl önce Şili'den evine ulaşmak için yola çıkan İngiliz gezgin Karl Bushby, yaklaşık 50 bin kilometre kat ettikten sonra İstanbul'a ulaştı.
Hayatı belgesellere konu olan 56 yaşındaki Bushby, Amerika, Asya ve Avrupa'yı yürüyerek ve yüzerek, hiçbir ulaşım aracı kullanmadan geçen ilk kişi olma hayaliyle 26 yıl önce zorlu yolculuğa adım attı.
Şili'den 1998'de yola çıkan Bushby, yaklaşık 4 yıl süren uzun yolculuğun ardından yağmur ormanlarıyla kaplı, geçilmesi imkansız olarak kabul edilen Darien Boşluğu'nu aşarak Panama Kanalı üzerinden Kuzey Amerika'ya geçti. Yürümeye devam eden Bushby, Meksika, ABD ve Kanada üzerinden Alaska'ya, ardından buzlarla kaplı Bering Boğazı'nı yürüyerek 2006'da Rusya'ya ulaştı.
Rusya'da izinsiz ülkeye giriş gerekçesiyle gözaltına alınan ve iki ay sonra serbest bırakılıp yürümesine izin verilen Bushby, birçok defa vize problemleri yüzünden uçakla ayrılmak zorunda kalsa da bıraktığı noktaya geri dönüp yürüyüşüne devam etti.
Bushby, yürüyüşüne Moğolistan ve Orta Asya devletleri üzerinden devam ederek Hazar Denizi'ne ulaştı ve burayı da bir teknede zaman zaman dinlenerek yüzerek geçti.
Gürcistan'a ulaşan ve oradan Türkiye'ye giriş yapan Bushby, 3 aylık yürüyüşün ardından Asya kıtasını tamamlayarak İstanbul'un Üsküdar ilçesine ulaştı. Bushby, gerekli izinleri aldıktan sonra yüzerek ya da köprüyü yürüyerek Avrupa'ya ilk adımı atacağı günü bekliyor.
Uzun yıllardır süren yolculuğuyla sıradan gezginlerden ayrılarak dünyadaki pek çok değişime yakından tanıklık eden Bushby, yaklaşık 3 bin kilometre daha yürüyerek Fransa'ya, sonra da Manş Denizi'ni yüzerek İngiltere'ye varmayı hedefliyor.
GÜNEY AMERİKA'DA SİLAHLI GERİLLA RİSKİ VE YAĞMUR ORMANLARI ÜZERİNDEN YOLCULUK
AA muhabirine kıtalar arası yolculuğunda öne çıkan detayları ve Türkiye izlenimlerini anlatan gezgin Bushby, yürüyüşünün herhangi bir felsefi nedeni olmadığını, başlama amacının meydan okuma ve imkansızı başarma isteği olduğunu kaydetti.
En çok Darien Boşluğu'nda ve Rusya'da zorlandığından bahseden Bushby, "İç savaş nedeniyle gerillaların burnunun dibinde, Amerika kıtalarını birbirine bağlayan, Kolombiya'dan Panama'ya uzanan yağmur ormanlarıyla dolu Darien Boşluğu en çok zorlandığım yerlerden oldu. Burası tam bir macera ve başarıydı. Daha sonra ise Bering Boğazı'nı geçmek en zorlu etaplardan oldu." dedi.
Bushby, Alaska üzerinden Rusya'ya geçtiğini ve burada hiç beklemediği bir şeyle karşılaştığını söyleyerek, "Ruslar benim gezimden çok etkilenmedi sanırım ki, oraya geçmem sorun oldu ve 57 gün Rusya'da gözaltında kaldım. Bu, aynı zamanda siyasi krize neden oldu. Sonunda bu sorunu aştık ve devam etmeme izin verildi. Sonrasında finansal kriz işleri daha da zorlaştırdı." ifadelerini kullandı.
26 yıllık yolculuğunda savaş bölgeleri, vize yasakları, salgın hastalıklar ve ekonomik zorluklarla mücadele ettiğini belirten Bushby, hiçbir zaman yolculuktan vazgeçmediğini vurguladı.
İLK AYLARDA ÇÖPLERDEN YİYEREK HAYATTA KALDI
Yolculuğunun ilk yıllarında daha çok zorlandığına dikkati çeken Bushby, şunları kaydetti:
"Yolculuğa ilk çıktığım senelerde kelimenin tam anlamıyla bir hayatta kalma mücadelesiydi; çöplerden yedim ya da yabancıların nezaketi beni hayatta tuttu çünkü hiçbir sponsorum, destekleyenim yoktu. Amerika'ya ulaştığımda insanlar beni ciddiye aldı ve küçük sponsorlar buldum. Daha sonrası biraz daha kolay oldu."
Bushby, 1998'de başladığı yolculukta ilk başlarda iletişim kurmak için internet kafe aradığını ve analog fotoğraf makinesinin olduğunu, teknolojinin gelişiminin kendisini de çok şaşırttığını söyledi.
TÜRKİYE'DE SEYAHAT "ZOR"
Bushby, Türkiye'yle ilgili "komik" izlenimi olduğundan bahsederek, şöyle devam etti:
Bushby, Üsküdar Kuzguncuk'ta bir parka geldiğini ve hemen orada bulunan insanların kendisine ikramda bulunduğunu, bunun kendisini çok duygulandırdığını belirterek, konuşmasını şu sözlerle tamamladı:
"Bana hemen çay ve yiyecek ikram ettiler. Beni tanımıyorlar, kim olduğumu, ne yaptığımı bilmiyorlar. Bu, gündelik hayatın içinden muhteşem bir örnek. Bunu birçok ülkede göremezsiniz. Yolda bana yardım eden, evini açan, karnımı doyuran Türkiye'deki herkese teşekkür ediyorum. Umarım burada yöneticilerle konuşabilir, köprüden yürüyerek geçebilirim. İkinci seçenek de boğazı yüzerek geçmek. Umarım başarabilirim."
