22.04.2024 - 17:08 | Son Güncellenme:
Tek çocuk sendromu teorisi, kardeşi olmayan tek çocukların sosyal becerilerinden yoksunlaşma, şımarık, yalnız veya bencil olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu öne sürüyor. Birçok kişi ise tek çocukların daha şımarık oldğunu belirtir. İşte bu durumla ilişkili asıl gerçekler.
Tek çocuk olmanın davranış özelliklerine yansıdığı ve çocuğu değiştirdiği söylenir. Ancak davranış biçimlerinde etkili olduğu düşüncesine dair herhangi bir güvenli kanıt mevcut değil. O nedenle araştırmalar tek çocuk sendromunun gerçek olmadığını ifade ediyor.
Bu sendrom genel olarak, insanların kardeşi olmayan çocuklarla ilişkilendirdiği olumsuz özellikler için kullanılan bir terim. Bu terim özellikle yalnız olmayı tercih eden çocuklar için sıklıkla kullanılıyor.
1800'lü yıllarda kardeşi olmayan çocukların özelliklerini araştıran anketlerin sonucunda yanıt veren birçok kişide olumsuz özellikler tanımlanıyor. 19. yüzyılın sonnunda yapılan bu anket, yalnızca çocukların şımarık ve hassas olduğunu belirten 200 kişiyi içeriyordu.
Tek çocuk olarak büyüyen kişilerin daha hassas olabileceği konusunda çeşitli endişeler bulunuyordu. Ebeveynlerin fazla odaklanması nedeniyle farklı psikolojik sorunlar ortaya çıkabileceği söyleniyordu.
Yapılan araştırmalar tek çocukların daha az paylaşımcı, bencil olmak gibi bazı olumsuz davranışlarla 'karşı karşıya' olduğunu gösteriyor. Ancak tek çocuklar için belirlenen birçok yargı gerçeklik barındırmıyor. Araştırma sonuçlarına göre tek çocuk olmak insanlarda olumsuz özelliklere neden olmuyor.