'Gürsel abi hadi gelsene'!'

“Korkarak yaşarsan yalnızca hayatı seyredersin” demiş Friedrich Nietzsche. “Kabullenmeyen insanı da mağlup etmek çok zordur” diyor Babe Ruth. Onlar yürekli, cesur, yenilgiyi kabul etmeyen karakterlerdi. Aynı formayı giyerek değil aynı formayı terleterek takım oldular. Deneyim başınıza gelenler değil başınıza gelenlerle ne yaptığınızdır. Solmaya yönelmiş arkadaşlarını aralarına katarak yeşerttiler. Var olmanın dayanılmaz hafifliğini birlikte koşarak, yarışarak, kazanarak tadına vardılar. Tuz tadında akıtılan terin. Onlar kazanmayı yaşam biçimi edinmiş cengaverdiler. Asla vazgeçmeyeceksin önermesini futbol alanlarında ete, kemiğe büründürdüler.


5 yılı amatör, 12 yılı profesyonel, 5 takımın formasını giydim. Forma renklerini anımsıyorum. Lakin ezbere bir 11 sayamıyorum. Onları o güzel değerli adamları muhteşem takımı, bugün hala yedekleriyle ezbere sayabiliyorum; Ali, Mehmet, Çağlayan, Hüseyin, Büyük Mehmet, Nevzat, Ertan, Nihat, Fevzi, Gürsel, Halil ve de kaleci Nevzat, Sabahattin, Ali İhsan, Ceyhan, Kamil, Cenap ve de güzel abim Seyfi Talay. Unuttuklarım, anımsayamadıklarım olduysa bağışlasın beni. Akıldan ezbere yazıyorum bu satırları. Ve bu harika insanların alandaki yarışlarını biçimlendiren, uygulamalarını nitelikli kılan büyük öğretici Adnan Süvari ile yardımcısı Ahmet Cücen ve o zamanların nitelikli yöneticileri; Sabahattin Süvari, Zeki Çırpıcı, Mekin Kutucular, Şakir Sözügörür, Muhittin Ekiz, Ahmet Sevil…

“Seviyorsanız başka bir şeye zamanınız kalmaz” demiş Albert Einstein. Sevmekle başlar her şey hepsi öyle başladılar. Papi Mehmet, önce İzmirspor’a geldi olmadı Feriköy’e gitti. Oynayamaz dedikleri bir zamanda Göztepe, “Gel bize” dedi iki numarayı kuşandı Milli Takım’a seçildi. Hüseyin, Fenerbahçe’de yedekti. Geldi Göztepe’ye dört numarayı kuşandı. O da Milli Takım’a seçildi. Büyük Mehmet, Tirespor’dan önce İzmirspor’a geldi değerini bilmediler. Göztepe aldı beş numarayı kuşandı Milli Takım’a seçildi. Ali İhsan Okçuoğlu, harika bir futbolcuydu. Kasımpaşa’dan Fenerbahçe aldı. Oynatmadılar. Körelttiler. Göztepe’ye geldi. Hayatı, futbolu sevdi. Sabahattin, Beşiktaş’ın milli futbolcusuydu. Bir zaman geldi unutuldu. Göztepe farkına vardı. Parladı. Eski günlerine döndü. Ertan, önce İzmir Demirspor’da oynadı. İstanbul’a gitti.




Yeşil direkte zorlandı. Gürsel Abi, Nevzat gel bize dediler. Göztepe’ye geldi büyüdü. Cenap Öztezel, İzmirspor’da oynuyordu. İzmirsporlu’ydu. Göztepe’ye geldi. “Başka bir dünya varmış” dedi. Futbolu sevdi. Bu başka dünyanın öncüleri, yaratıcıları koca kaptan Gürsel Aksel, İngiliz Nevzat Güzelırmak ile onların takım arkadaşlarıydı. Ve bugün Göztepe’nin bayramı var. Şölen, eksik. Bir yanı kırık başlayacak.

Sevgili koca kaptan. Güzel abim.

Yanındakileri, yoldaşlarını tak iki koluna bir kereciğine birkaç saatliğine de olsa yanına alsan gelseniz, gelebilseniz. Ne güzel olurdu…

Sizinkisi bir aşk hikayesiydi. Hem de roman gibi…

Hadi Gürsel Abi, hadi. Ne olursun. Gelsene!...




ALTIN SÖZLER

Karanlıktaysan benim mumumdan mumunu yak. Bu hem sana ışık verir hem de benimkinin ışığını azaltmaz. (Helen Keller)

Her olumsuz olay, içinde kendi kadar ya da daha büyük bir paydanın tohumlarını barındırır. (Napoleon Hill)

Acıyı fazlasıyla yaşayanların ödülü, başarının da fazlasını tatmaktır. (Theodore Engstrom)

Kendini fark eden kendi içindeki şoför mahalline yerleşmiş demektir. Artık ilerleyebilir. (Üstün Dökmen)