Tuğçe Çalışkanerler Ercan

Nefes, birçok derde deva mucizevi bir sistem. Öyle ki vücudumuzun otomatik işlevleri arasında sadece nefesi kontrol altına alabiliyoruz. Bu da beraberinde birçok sistemi kontrol altına alabildiğimiz anlamına geliyor.

Peki bunlar neler?

Sinir sistemimiz, hormon kimyamız, beyin kullanımı ve duygu durumu.

Hadi Bunları tek tek açalım...

Otonom sinir sisteminin iki kolu vardır. Sempatik Sinir Sistemi ve Parasempatik Sinir Sistemi.

Sempatik sinir sistemimiz, aksiyon gerektiren, heyecanlı durumlarda oldukça aktiftir. Örneğin karşınıza saldırgan bir hayvan çıktığında savaş ya da kaç komutu sempatik sistemden gelir. Dolayısı ile bedene ihtiyacı olan tüm salgıları vermeye başlar. Kalp atışını hızlandırır buna bağlı olarak daha fazla kan pompalar, tansiyonu yükseltir, enerjiyi kaslara gönderir, göz bebeklerinin büyümesini sağlar, sindirimi yavaşlatır. Kısaca eğer bir tehlike ya da aksiyon gerektiren bir durum varsa bedene ihtiyacı olan enerjiyi her alanda gönderir.

Parasempatik sinir sistemi ise, bizi sakinleştiren ve yavaşlatan sistemdir. Sempatik sistemin tersi olarak kalp hızını yavaşlatır, tansiyonu

Yargıları kırmadan,

Eleştiriye son vermeden,

Dedikoduyu bitirmeden,

Başkasında olanı hasetlenmeye son vermeden,

Benim doğrum en doğru ısrarından vazgeçmeden,

Olanı olduğu gibi kabul etme olgunluğunu erişmeden,

O bilinç açılmaz.

O huzur hali dolmaz içine.

Ruhsal şifanın en başı sürekli ve doyumsuz mutluluğu tek gerçek sanmaktan vazgeçmek. Böyle bir düşünce bizi sadece tutsak yapar çünkü bizim ihtiyacımız olan sürekli mutluluk değil sürekli dengede olmak. Sürekli mutluluğu istemek, mutsuzluğu reddetmektir ve aslında bir bakıma korkaklıktır.

Korkaklık?

Evet, korkaklık.

İnsan neden korkar?

Rezil olmaktan, küçük düşmekten, aciz gözükmekten, reddedilmekten, aptal yerine konulmaktan, istediği cevabı alamamaktan. İşin sonunda onu mutsuz edecek olan her şeyden korkar. Ve aslında mutsuzluğu göze alamadığı için sürekli olarak mutluluğun peşinden koşar.

Kabul etmemiz gereken en önemli şey, mutsuz olmak dünyanın en en en normal ve olası duygu durumu. Ve mutlu olmak da öyle.

Ağlamak, gülmek, ayrılmak, kavuşmak, sakin kalmak, sinirlenmek…

İnsanın hayatını ‘gerçek hayat’ yapan şeyler toplamını reddetmeyin, lütfen yapmayın bunu. Reddedilmiş, bastırılmış her duygu intikamını mutlaka alır. Rezil olurum diye söylemeyip, bastırdığınız her duygu, gün gelir çok daha büyük

Yıllardır ne var ne yoksa her türlü çöpü aynı çöp kutusuna atmaya alıştığımızın farkındayım. Her seferinde çöpün yanına bir kutu daha ekleyin diyorum ama alışkanlıkların zor terk edildiğinin de farkındayım. Yolumuz güzel bir yol, sadece biraz sabır ve birazda istek gerektiriyor.

İstemek…

İstemek her şeyi öyle kolaylaştırıyor, öyle keyiflendiriyor ki inanamazsınız. Siz bir şeyi gerçekten istediğinizde çıkmaz bütün yollar açılır. Olmaz dediğiniz her şey olur. Yapamam dediğiniz her şeyi herkesten önce siz yaparsınız. Konu her ne olursa olsun en ama en önemli madde bir şeyi yapmayı Seçmekten geçer. Çünkü gerçek seçim yaratır.

Lütfen şeçin.

Evde geri dönüşüme katkı olmayı seçin. Çöp kutunuzun yanına bir kutu daha koyun ve plastikleri, camları ayrıştırın. Hadi ama bunu yapmak çok da zor olmamalı. Başka hiçbir aksiyon almanıza gerek yok. Siz sadece ayrıştırın, ayrı bir yerde biriktirin ve çöp kutusunun yanına öyle bırakın. Onu zaten alması gereken kişiler

İçinden geçtiğimiz zor günlerde öyle düşünüyorum ki hepimiz doğanın değerini birazda olsa anladık ve biz insanlar dışarı çıkmayı bıraktığımızda nasıl temizlendiğini hepimiz görmüş olduk. Bu gün tamda yeri gelmişken size daha önce yapılmış olan çok önemli bir araştırmadan bahsetmek istiyorum. Eğer biraz olsun atık yönetimine ilginiz yoksa muhtemelen biraz sonra bahsedeceklerimi daha önce hiç duymadınız.

Şöyle ki yapılan bir araştırma sonucu insanların 12 ay içerisinde tükettiği doğal kaynakları, doğa yeniden yerine koymak için 15 aya ihtiyaç duyuyormuş. Fakat bu durum 1961 yılında böyle. Durumu biraz daha basit bir dille atlatmak gerekirse; 1961 yılında insanlar her yıl doğanın biyolojik üretkenliğinin %70'ini kullanmış. Ve kötü haber 2000'lere gelindiğinde bu durum %125'lere kadar çıkıyor.

Daha kötü bir haber bu düzen böyle bilinçsizce gitmeye devam ederse bir şeylerin yok olmaması, son bulmaması imkansız.

İmkansız.

Hiç kimseden dünyayı kurtaran adam olması bekleyemeyiz öyle ki bu durumun

Plastik malzemelerin doğada yok olma süresi 1000 yıl.

Pet şişe 400 yıl.

Cam şişe 4000 yıl.

Pil 300 yıl.

Peki evde elimize geçen pet şişeyi çöpe değil de ayrı bir torbaya ayrıştırma süremiz ne kadar ?

YARIM DAKİKA.

Yalnızca yarım dakika.

Sizcede bunu dalından kopardığınız tek bir elma için bile doğaya borçlu değil miyiz? tek bir üzüm tanesi için, en bunaldığınız anda esen o tatlı rüzgar için, gölgesinde dinlendiğin o yüce ağaç için, kana kana içtiğin su için, bin derde deva otlar için, her akşam karnın doyduğu için, sofrana gelen meşrubat için, tercih ettiğin o deniz manzaralı odanın manzarasının hatrı için ve gelecek nesillerin hakkı için.

Atık yönetimi hakkında ne kadar bilinçliyiz? Bireyler olarak geri dönüşüme ne kadar katkı sağlıyoruz hiç düşündünüz mü?

Doğayı sevmek lafta kalmamalı küçük de olsa bir takım çalışmalar yapmalı her insan. Evinde, işinde, nefes aldığı her yerde evrene olan minnettarlığını göstermeli ve ben de varım demeli. Saymakla sonu gelmeyecek nimetleri düşündüğümüzde bu bir vefa borcu da aynı zamanda.

Atık yönetimine ilk adımı atmak ve geri dönüşüme katkı sağlamak adına yapılacak en küçük ama en etkili çalışma evde çöp ayrıştırmak olacaktır. Bunu birçok insan bilir fakat durum uygulamaya geldiğinde bu bilinci evine taşıyanların sayısı maalesef ki çok azdır. Hatta ‘’Benim çöpümden ne olacak ki? ‘’ deyip durum küçümsenir çoğu zaman. Fakat iş pratiğe geçtiğinde sadece bir hafta kendinizi denemeye kalktığınızda aslında evinizden doğradığınız domates kabuğu dışında çöp çıkmadığını neredeyse her şeyin geri dönüşebilir

Atık, üretim ve kullanım faaliyeti sonucu çevreye zarar veren her türlü maddeye denir. Bunu sonsuz örnek ile anlatabiliriz. Bir sakız ambalajından tutun da kullandığınız parfüme, saçınızı yıkadığınız şampuana, değiştirdiğiniz kumanda piline, ampule, dişlerinizi fırçaladığınız macuna, yediğiniz gıdaların ambalajına, aldığınız yeni ayakkabının kutusuna ve en önemlisi içtiğiniz içecek şişelerine kadar hepsinin tüketimi sonucu ortaya çıkan çevre düşmanı maddelerdir. Öyle ki bunlar sadece günlük hayatımızda evimizin içinde çıkan masum gibi görünen aslında hiç te öyle olmayan atıklar.

Atık Yönetimi

Atıkların özelliklerine göre ayrıştırılması, taşınması, toplanması, geri kazanılması, bertaraf edilmesi ve bertaraf sonrası kontrol edilmesi olarak tanımlayabileceğimiz bu yönetim, olayın en başından son evresine kadar olan kısımdır diyebiliriz.

Bireyler Olarak Biz Bu Yönetimin Neresindeyiz?

Bu yönetimin bir parçası olmak için profesyonel olmaya, işin içinde olmaya gerek yok. Bu iş gönül işidir. Çevre için, gelecek güzel nesiller için ve en önemlisi doğa Ana’ya teşekkür etmek için bile yapılması gereken, ucundan tutulması gereken bir yönetim bilincidir. Yönetim bilincidir diyorum