Tayfun Bayındır

Dün, Ali Koç dönemlerinin en iyi başlangıcını izledik. Ali Koç dönemlerinin en iyi transferlerini gördük. Ali Koç dönemlerinin en umut veren, taraftarı germeyen takımını seyrettik. Teşekkür ederiz... Lütfen devamı gelsin...
İstanbul tarihinin en sıcak günlerinden birini yaşarken Fenerbahçe de tarihinin en önemli galibiyetlerinden birini aldı. Zimbru zayıf bir takım, “abartıyorsun” diyenler olabilir... Hiç de abartmıyorum... Fenerbahçe öyle bir süreçten geçiyor ki,  öyle zor bir konumda bulunuyor ki, o nedenle “tarihi bir galibiyet” diyorum.
Böyle bir başlangıç Fenerbahçe’nin kesin ihtiyacıydı. Dünkü oyun ve yenilerin mükemmel performansı, Galatasaray’ın Zaha ile attığı golü unutturmaya yetti. Tur artık cepte... Bundan sonrası dünkü etkileyici oyunda dikkat çeken eksiklerin giderilmesine kaldı.
Şimdi bakın; eğer böylesine kaliteli bir kadroyu kurup, vites yükseltiyorsanız tek bir maçla taraftarınıza “O sene bu sene” dedirtebiliyorsanız, o

Bakmayın siz bu maçın sonucuna. Bu maçı kazanan ne Guardiola’nın City’si, ne de Inzaghi’nin Inter’i. Bu finalin galibi İstanbul’dur, Şampiyonlar Ligi finalini bu kente getirenlerdir ve organizasyonun başarılı bir şekilde hayata geçmesini sağlayanlandır. Emeği geçen kim varsa yürekten teşekkür etmemiz lazım. Bir final ancak böyle yüksek seviyede organize edilir, bu kadar kusursuz işletilirdi. Arasanız kadıkızı misali bile eksik bulamazdınız.
Olimpiyatlar, Dünya Kupaları, Avrupa finalleri ve milli maçlar... Dünya’nın futbol oynanan hemen hemen her ülkesinde bu organizasyonlarda maçlar izledim. Bir gazeteci gözüyle hep kıskandım, “Ne zaman bizde de olacak” dedim. Dün gördüm ki artık bizde de oluyor, hem de en iyisi. Evim Anadolu yakasında Süreyya Plajı’nda, maçın oynandığı yer Avrupa yakası Başakşehir bölgesi, hiç trafik olmasa bir saat, bir saat on dakikada ulaşabileceğimiz bir mesafede. Marmaray ile karşıya geçiş, metroyla buluşup, ardından iki aktarmayla Atatürk Olimpiyat Stadı’na

Geçmiş olsun... Daha belki Galatasaray-Başakşehir maçı oynanmadı, kağıt üzerinde matematiksel olarak hala şans görünüyor da olabilir ama bence artık Fenerbahçe’nin şampiyonluğu Kafdağı’nın arkasında. Büyük, inanılmaz mucizeler olmazsa kalan maçlarda ikinciliğini korumaya çalışan bir takım seyrederiz.
Gerçekçi konuşalım, dün izlediğimiz Fenerbahçe ‘kalitesiz’, bir o kadar ‘tedirgin’ ve onlardan da fazla ‘kimliksiz’ bir takımdı... Ne olduysa Dünya Kupası arasında oldu. Tempolu oynayan, göze hoş gelen futbol sergileyen, yediğinden daha fazla gol atan ve pozisyon üretmekte hiç zorluk çekmeyen bir takım gitti, yerine neredeyse tüm oyuncuların çakmalarından oluşan bir ekip çıkageldi. Üç-beş pas yapmak, oyun kontrolünü sürekli elinde tutmak, seyircisini her an heyecanlandıracak bir performans sergilemek neredeyse imkansız hale geldi. Kazanılan maçlar, ya penaltılarla, ya son dakika gelen sürpriz golle, ya da rakip ikramlarıyla gerçekleşti. Jesus’un

Sivas yıllardır Fenerbahçe’nin hedeflerini sekteye uğratan bir takım... Şampiyonluklara bile engel oldu. Zaten sadece Fenerbahçe için değil, Türkiye’deki bütün takımlar için zor bir deplasman... Çalımbay’ın takımı her zaman dirençli, hücum kovalayan ve maçı 90 dakika bırakmayan bir yapıda... Böyle bir takımı üç gol atarak seyircisi önünde yenmek ve maçın 45 dakikasını da 10 kişi oynamak yabana atılacak bir başarı değil. Ancak...
Bu kritik galibiyet Fenerbahçe’nin asla gözünü boyamamalı...Başta Jesus ve ekibi olmak üzere tüm takımın bu maçı çok iyi analiz etmeleri gerekir. Bir kaç kez bu maçı izlemeliler, koskaca Fenerbahçe’nin ve elbette Jorge Jesus’un nasıl bir özgüven eksikliği yaşadığını görmeliler.
Ne demek istediğimi maçtan bir kaç pozisyon ile anlatmaya çalışayım... İlk on birde iki tane yaratıcı oyuncusu var Fenerbahçe’nin... İrfan Can ve Arda Güler... Ferdi’nin attığı iki golde de bu yaratıcı ayakların katkısı

Görünen o ki sezon sonuna kadar Fenerbahçe taraftarı ölüp ölüp dirilecek. Umarım, kalp krizi geçiren, hastanelik olan çıkmaz. Daha Ankaragücü maçının heyecanı, son dakikada gelen üç puanın gerginliği bitmemişken, bu kez Başakşehir çıktı Fenerbahçe’nin karşısına...
İlk yarıda yine komaya girdi sarı-lacivertli takım, ikinci devrede yapılan değişiklikler, rakibin 10 kişi kalması, ‘Ya arkadaşlar lig bitiyor’ bağırış - çağırışları, elbette Başakşehir’in savunmaya çok gömülmesi ve bir kez daha uzatmada gelen üç puan.
Peki bu hep böyle mi gidecek... Benim yanıtım; büyük ihtimalle böyle olacak. Çünkü haftalardır Jorge Jesus’un yarattığı arabesk bir futbol izliyoruz. Sistem hiç değişmiyor. Jesus garip, bir o kadar da şaşırtıcı on birlerle başlıyor maça, koskoca ilk 45 dakika çöpe gidiyor. Fenerbahçe takımı bu süre içinde ne doğru dürüst futbol oynuyor, ne direnç gösteriyor, ne de büyük bir takım olduğunun sinyallerini

Crespo’nun golü gelmeden, cenaze evine benzeyen Kadıköy’de, açıkçası ben de dahil tüm kalemşörler kalemlerini bilemiş hedef tahtasının tam ortasına Ali Koç’u, yanına da Jesus’u koymuş, kritiklerimizi yazmak için bekliyorduk. Ama futbol, işte böyle acayip bir oyun...
Hakem kötü bir hakem de olsa, o düdüğünü çalmadan maç bitmiyor. İrfan Can’ın sadece 5 dakikalık kendine gelişi belki de sezonu kurtardı. O İrfan Can’ı hayata döndüren de yine ona büyük tepki gösteren Fenerbahçe taraftarıydı. Taraftar dün giden maçı, biten sezonu geri getiren en önemli aktördü. Ağır bir protestoya hazırlanmış, Jesus ve Ali Koç’u istifaya çağırma planları yaparken maçın bitiminde çubuklu içindeki oyuncularını avuçları patlayıncaya kadar alkışladılar.
Beş sezondur yeldeğirmenleri ile savaşan, güçlü yönetimler yerine “Evet efendimci” emir erlerini kullanan, küçük hesaplarla büyük transferleri altın tepside

Galiba Jorge Jesus’u gözümüzde biraz fazla büyütmüşüz. İyi bir hoca olduğu konusunda kimsenin itirazı yok. Oyuncularla ilişkileri, maç dışı yönetim biçimi, futbola bakışı çok da alışık olmadığımız ve açıkçası özlediğimiz bir tarz. Ama şöyle bir gerçek var; rakip takımı okuma, takıma göre taktik uygulama ve oyuna müdahale konusunda tecrübesiyle ters orantılı bir performası var...
Şimdi arşivlere bakalım; yanılmıyorsam Fenerbahçe sadece bir maçı dörtlü savunma yaparken kaybetti. Kalan diğer tüm mağlubiyetlerinde Jesus üçlü savunmayı tercih etmiş. Dün de üçlü savunmayla çıktı derbiye. Üç evlere şenlik (Bu maç genelinde) stoper. Üçünün toplamı bir Nelsson etmedi. Hata üstüne hata yaptılar, Galatasaray’ın iştahını artırmak için ne gerekiyorsa onu uyguladılar.
Jesus ikinci yarıya dörtlüye dönerek başladığında atı alan Üsküdar’ı geçmişti. Zaten üçlü savunmanın önüne Crespo ve

Sonda söyleyeceğimi hemen başta söyleyeyim… TFF VAR kayıtlarını açıklamakla büyük bir yanlışın içine girdi. Dünyanın hiçbir liginde kayıtların kamuoyu ile paylaşılması söz konusu değil. Tek bir maç kaydını eğitim amaçlı açıklayan Hollanda dışındaki tüm ülkeler VAR kayıtlarını “Aile içi sır” olarak değerlendiriyor ve hakemlerini de korumuş oluyorlar… Ne yazık ki bizde artık tam tersi bir durum söz konusu…
Gerçi ülkemizde hakemlerin hiç de korunmaya ihtiyaçları yok, yönetimlerin üstünde olduklarını, bazılarının özerkliğini ilan ettiğini hepimiz biliyoruz, en çok da TFF yöneticileri biliyor ama üç maymunu oynamaya devam ediyorlar…
Ben bu satırları yazarken dün Galatasaray Başkanı Dursun Özbek ile yönetici Erden Timur çoktan Riva’ya üst kurmuşlardı bile. Eski Galatasaray başkan yardımcısı şimdinin TFF’deki tarafsız başkan vekili Yusuf Günay’ın davetiyle gittikleri iddiası var. Talepleri çok net; Antalyaspor-Fenerbahçe