Şirince’de hüzünlü bir gün

Mülkiye mezunu, profes-yonel turist rehberi, turizm işletmecisi, koleksiyoner Ahmet Koçak arkadaşımızı genç yaşta kaybettik. Kendisiyle son olarak Kemeraltı Çarşısı’nda buluşup sohbet etmiş, arkasından yine Kemeraltı Çarşısı’yla ilgili bir etkinliğine katılmıştık. Diğer meslektaşları gibi araştırmayı seven, dostluğa önem veren bir insandı. İlgisini çeken konuları derinlemesine araştırır, sorduğu soruların yanıtlarını defterine not eder, turizme ve kent tarihine ilgi gösterirdi. Rehberliğinde Şirince’yi gezip, anlatacağı mübadele öykülerini dinleyecek, kafesinde hazırladığı dondurmalı irmik helvasını tadacaktım, ancak kısmet olmadı. Ahmet Koçak arkadaşımıza son görevimizi yapmak için Şirince’ye bu kez davetsiz olarak, turist rehberi-yazar Mehmet Gülümser’le gittik. Şirince’de ektiği ağaçları, hayata geçirdiği tesisleri gördüm. Manolis adlı kafesinin karşısındaki Merkez Camii’nin avlusunda Mülkiyeli, turist rehberi arkadaşlarıyla, sevenleriyle buluşup acımızı paylaştık...

Yokuşlu yolları, alaturka kiremit kaplı sevimli mimarisiyle yerli-yabancı gezginlerin ilgisini çeken Şirince, doğallığını muhafaza etmeyi başarmış, turizm ve tarım ekonomisiyle ayakta durmaya çalışan, ismi gibi şirin bir köy. Yol güzergâhında bulunan köy mezarlığına gitmek için geçtiğimiz çarşısı, koronavirüs çekincesi olmasına rağmen hayli kalabalıktı...
Hediyelik eşya ve yiyecek-içecek satılan dükkânların cephesindeki fazlalıklardan çarşının tarihi dokusunu fark edemedim. Oysa, esnafın kendi sınırlarına çekilip nitelikli ürün satması, arastayı daha cazip hale getirebilir. Mehmet Gülümser dostumun önerisiyle, köyü yamaçlardan görmek için biraz yukarılara çıktık. Karşımıza, doğayla bütünleşmiş Nişanyan evleri çıktı. İşletmecisi rehber-yazar Müjde Tönbekici’yle selamlaşıp Şirince’den, mutfağında denemelerini yaptığı antik dönem yemekleri üzerine konuştuk...
Turist rehberi Ahmet Koçak, işini titizlikle yapan, mesleğini seven, çok yönlü bir insandı. Dondurmalı irmik helvasını tadamamanın, rehberliğinde gezip anlatacağı öyküleri dinleyememenin, dahası bir dost kaybetmenin üzüntüsüyle Şirince’den ayrıldım. Ahmet Koçak’ın Türkiye ve dünyanın birçok ülkesinden derleyip defterlerine kaydettiği turizm bilgileri, karşımıza gezi kitabı olarak çıkarsa tesellimiz olur... Değerli arkadaşımıza rahmet, sevenlerine başsağlığı diliyorum.