Silahhanede aşk
Sakarya Mahallesi’nde önceki yıllarda Başkan Hakan Tartan zamanında satın alınıp restore edilen, Roma su kanalına ev sahipliği yapan İzmir evine, Konak Belediyesi gelecek diye sevinmiştik. Yıllardır definecilerin kurcaladığı kanalın kurtarılıp halka açılması önemliydi. Burada görev yapacak belediye çalışanlarının yukarı mahalleye gitmek için yürümeleri, yokuş çıkmaları, yoksul insanların yaşadığı sokaklardan geçmeleri kolay olmayacaktı…
Üç kutsal dine mensup İzmirlilerin yaşadığı mahallenin çöküntü olmaktan kurtarılması için belediyenin mahalleye gelmesi şanstı. Ancak düşündüğümüz gibi olmadı savaştan kaçmış Suriyeli inşaat boyacısının oturduğu, duvarlarına ölümlü göç resimlerini çizdiği evle birlikte, Papazın evi yandı, yıkıldı, diğer nitelikli binalar enkaz sökücüler tarafından çökertildi. Küçük Aya Yani Kilise’si revaklarının defineci tahribatından etkilendiğini gördük, restorasyon bekleyen Rum okulu vahşice yağmalandı. Sonsino Sinagogu çöplük olmaya dayanamadı yoksul ailenin yaşadığı evin üzerine çöktü…
Yukarı mahallelerin tahlilsizliğinden olacak insanlar pencerelerden salınım yapan soba borularından çıkan karbonmonoksiti solumaya devam ettiler… Birkaç gün önce gittiğim Sakarya Mahallesi’nde kanallı evin kapısını çaldım açan olmadı, duydum ki Konak Belediyesi, Sakarya Mahallesi’ndeki evi boşaltıp, Akıncı Mahallesi’nde restorasyonu yeni yapılan binaya taşınıyormuş. Günümüzde böyle binaların boş bırakılması hiç de doğru değil akşam sağlam gördüğünüz binayı ertesi gün hasarlı bulabilirsiniz…
Konak eski Belediye Başkanı Muzaffer Tunçağ zamanında restore edilip halka açılan Nebahat Tabak Evi’nin Çocuk Esirgeme Kurumu’na bağışlandığını daha önceki yazılarımda yazmıştım. 1960 yıllarında faal olan bu yurtta kalan günümüzün yetişkini çocukluk anılarını yadetmek üzere 23 Nisan arifesinde yurdu gezmek istemiş ancak kibarca kendisine semt evinin başkanlık makamı olduğunu söylemişler. Geçen hafta kente karşı hassasiyeti olan dostlarımla binanın önünden geçtik aynı gerekçe ile bizi içeriye alamayacaklarını söylediler.
Tarihi İzmir evininin tanınır olmasında ve burada gerçekleşen birçok projede yer almış dahası emek vermiş yurttaş olarak yaşadığım olay garibime gitmedi. Basmane Semt Merkezi’nin açık olduğu yıllar sokak hareketli ve bakımlıydı şimdi sokakta hırsızlık olayları arttı, evlerin kapı ve pencereleri söküldü, ikinci el eşyalarının satıldığı, keyfi tadilatların yapıldığı yer haline getirilip lümpenleştirildi…
Girişi 1298 Sokak’tan olan bir zamanlar üzerinde İzmir evleri bulunan avlu yazlık sinema olarak düzenleniyormuş.
Perdeleri halen yerinde duran Atlas ve Gönül sinemalarında film gösterimi yapılmasını öneren kentli yurttaş olarak, sinema için yanlış yer seçildiğini söyleyebilirim, aileler mahalleden çoktan göç etti.
Yukarı mahallere gitmek zor olsa da İzmir’in yıldız ilçesi olarak bilinen Konak’ın kararmış yıldızları yukarı mahallelerdedir… Kapı ve pencereleri siyaha boyalı Silahhane olarak adlandırılan İzmirli ailelerin acı tatlı hatıralarının geçtiği döşemeleri ahşap olan evde silahların nerede depolandığını bilemem. Bildiğim bu evde yaşayan delikanlının karşı evde piyano çalan genç kızla yaşadığı aşk olayıdır. Gün gelir yaşanmış aşk öyküsünü Nebahat Tabak Hanım’ın gülleri kurumuş bahçesinde dut ağacının altında anlatırım. Akıncı Mahallesi’nin sonu dilerim Sakarya Mahallesi gibi olmaz…
Nebahat Tabak Semt Merkezi’nin ve Kemer Tren İstasyonu’nun halka açılması dileğiyle...