Hayvan dostlarım
“Şanslı” adını verdiğimiz köpeğimiz bize hasta olarak gelmişti, tedaviden sonra serpilip güzelleşti. Yürüyüşlere çıktık, yeni yerler keşfettik. Mahalleli çocuklar önce “Şanslı’nın adını öğrendiler. Şanslı on altı yaşında bize veda ederken tarifsiz acılar yaşadık…
Arkasından başka kedi ve köpeklerimiz oldu, siyah uzun kulaklı ırkının özelliklerini taşıyan “Karakız’ı” (Cocker) ressam arkadaşımın atölyesinde görmüştüm. Evde istenmediği için bir aile tarafından bırakılmıştı… Karakız, İstanbul’dan İzmir’e, Şanslı ve kedilerimize arkadaş olarak geldi. Altı yıl sonra Karakız’ın boynunda sertlik olduğunu gördüm. Yapılan operasyonla boynundaki kitle alındı patolojiden gelen sonuçlar iyi değildi. Karakız tedavisi olmayan, ölümcül hastalığa yakalandı. Onu her gün kırlara götürüp papatyalar, gelincikler arasında dolaştırdım. 45 gün yaşayabildi. Veda ettiği gün dünyamız yıkılmış gibiydi. Aradan yıllar geçti tasması, tarağı, topu halen sepetin içerisinde öylece duruyor. Evimizin kaybolan güzel siyah kedisi “Karamiş’i” üç ay sonra uzak mahallede duvar dibinde görünce çok sevindim, ancak durumu perişan vaziyetteydi. Kucağıma alıp eve getirdim, uzun yıllar birlikte yaşadık, bir daha evden kaçmadı. Şimdi o evimizin diğer kedisi “Beyaz” ve “Duman’la” beraber avludaki hanımelinin altında uyuyor… Sokakta tanıyıp arkadaş olduğum Zeytin, çok sosyal köpekti güzel günler geçirdik. O da şimdi yerini sadece benim bildiğim çitlembik ağacının altında sonsuzluk uykusunda… Kısacık ömürlerinde yakınımda olmuş hayvanlarla ne çok anılarım oldu. Mahallede yıkık binanın arsasında yavrularını büyüten anne köpek bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibiydi. Kendisini takip ettim, götürdüğü yerde yavrusunun çukura düşmüş olduğunu gördüm, yaralıydı veteriner tedavisinden sonra yavru iyileşti.
Yerel yönetimlerin hayvansever görünmeleri hiç de gerçekçi değil. Pandemi günlerinde yeterince mama dağıtılamadığı için iş yine hayvan severlere düştü, onlar sayesinde beslenebildiler. Özellikle sahipleri tarafından kısa süre bakılıp, sonra sokağa atılan açlığa ve sefalete terk edilen masum hayvanlar hüzün veriyor. Kent içerisinde yaralı bereli hayvanlarla karşılaşmak, hayvanseverlerin yaralı ve hasta köpekler için yaptıkları ihbarların sonuç vermediğini görmek üzücü. Belediye veteriner teşkilatlarının daha iyi örgütlenip çok çalışmaları gerekiyor. Sokak köpeklerinin alıştığı çevreden alınıp barınağa kapatılmasının onlar için travma olduğu bilinmeli. Barınaklarda sahiplenmeyi bekleyen binlerce köpek sevgi ve şefkat bekliyor… Hayvanları koruma gününde, göstermelik kutlamalara harcanan paraların, hayvan dostlarımıza harcanması temennisiyle…