2020 yılının arkasından
2020 yılında orman yangınları, pandemi ve deprem talihsizliğini yaşadık. Şimdi de kuraklık kapıda barajlar alarm veriyor, son yağan yağmurlar tesellimiz oldu.
Pandemi günlerinde de Basmane göçmenlere ev sahipliği yaptı. Kontrolsüz ve denetimsiz mekânlar, daha çok Afrika kökenli insanların barınma yeri haline geldi...
Hatuniye Camii parkında yemek kuyruğuna giren insanların sayısında artışlar olduğunu gördüm. Adı kuşlu olan Hatuniye Camii’nin simgesi kuşları geri getirmek için tasarım atölyelerinde hazırlanan hayali projeler hayata geçmedi, kuşlar geri gelmedi. Yaşanan karmaşadan olacak, yerli esnaf da kuşlar gibi semtten ayrıldı...
Pandemi yasakları gereğince, günlüğü 15-20 lira olan otel ve pansiyonlarda, borçlarını ödeyemediği için dışarıya atılma korkusu yaşayan insanların tedirginliklerine tanık oldum. Karantinaya alınan otellerde kalanların yiyecek ihtiyacı, hayırsever insanlar tarafından karşılandı. Yerleşik göçmenler, tarihi evleri kendi yöresel mimarilerine benzetti. Karışan, ne yapıyorsunuz diyen olmadı. Eski binaların önüne çelik perde yapılırken demir imalatlar boyanırdı, şimdi artık buna da gerek duyulmuyor... Altınpark arkeopark projesi, bu yıl da rafta bekletildi. Alan çöplük oldu, Park ve Bahçeler, Veteriner İşleri müdürlüklerinden beklediğimiz performansı göremedik. Sokağa çıkma yasağında sokak hayvanlarının imdadına hayvanseverler yetişti, imkânları doğrultusunda beslenmelerini sağladı...
Çukur Han restorasyonu, örnek çalışmayla bitme aşamasına geldi. Kıllıoğlu İbrahim Efendi Hamamı, Hatuniye Camii restore edilmeye başlandı. Caminin kapısında bilgilendirici şantiye tabelasını göremedim, dilerim Vakıflar Bölge Müdürlüğü uyarımı dikkate alır. Mavi Kortijo, sosyal hizmetlerde kullanılmak üzere Büyükşehir Belediyesi’nce hizmete açıldı.
Oteller Sokağı’nda iç-dış mimarisiyle ilgimizi çeken, aslında bütün İzmirlilerin görmesi gereken eski İzmir evi, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Valilik ve İZKA hibeleriyle Madde Bağımlıları Rehabilitasyon Merkezi yapıldı. Türkiye’de ilk inşa edilen Kemer Tren İstasyonu da aynı amaçla kullanılacak. İlgili kurumların meskûn bir yerde daha başarılı olacaklarını düşünüyorum... Oteller Sokağı’nda öksüz çocuklara yurt yapılması için sahibi tarafından bağışlanan ve onarıldıktan sonra yıllarca semt merkezi olarak kullanılan Nebahat Tabak Evi’nin başkanlık makamı yapılmasını, başarılı oldukları kanıtlanmış, belediye çalışanlarına reva görülen mobbingi tarihe not olarak düşüyorum...
Kentin hemen her yerinde işgaller zirve yaptı, yaya kaldırımlarından geçilmez oldu. Oteller Sokağı, Anafartalar Caddesi, Fevzipaşa Bulvarı’nda bitpazarı kuruldu. Verilen sözlere rağmen Anafartalar Caddesi, Mezarlıkbaşı-Çorakkapı arası, cephe yenileme ve altyapı iyileştirme projeleri hayata geçirilemedi. Kemeraltı Çarşısı’nda bir gecede binaların yıkılıp yerine otoparklar yapıldığını, turistlerin ilgi gösterdiği sokaklarda atık depoları açıldığını gözlemledim. Havra Sokağı düzenlemesi gerekliydi, çok da iyi oldu, temennimiz esnafın sokağı sahiplenip koruması... Eski mahalle adlarının kaldırılmasına direnmek varken kabul edildi. Sokak ve mahalle adlarına bu kadar çok müdahale edilen başka kent var mı?
“İzmir’in, UNESCO Dünya Mirası Yedek Listesi’ne girmesine sevindik, ancak böylesine önemli bir projenin hayata geçirilmesi için ‘Miras Yönetimi’ her yönüyle bir kamu görevidir. Mirasın bileşenleri, mirası değerli kılan tüm sanatsal, mimari, tarihsel, teknolojik, doğal ve geleneksel öğelerdir. Bu kapsayıcılığı nedeniyle miras yönetimi, tüm dünyada kamusal sorumluluktur” diye paylaştığım uzman görüşünün arkasındayım. Yıldız ve Bıçakçı Han’ın Büyükşehir Belediyesi’nce satın alınması, Agora ve antik tiyatro kazıları sevincimiz oldu...
Değerli büyüğüm, yazılarımda adından bahsettiğim, 1961 Mülkiye mezunu Ramazan Emel Taşöz’ü kaybettiğimizi öğrendim, kendisine rahmet, sevenlerine başsağlığı diliyorum.
Yeni yılınız kutlu olsun... Sağlık, mutluluk getirsin...
