İlkokul öğrencisi Emre’nin yaşaması, ilik nakli olmasına bağlıydı.
Ege Üniversitesi’nde 2017 yılında tedavisine başlanan Emre’nin lösemi hastalığından kurtulmasının, hayatta kalmasının başka yolu yoktu.
Süreç çok zorlu geçti. İlik verecek donör bulmak için kritik ve hayati bir arayış başladı.
Güney Kıbrıs, Almanya ve Türkiye’den tam uyumlu donörler bulundu.
Ama talihsizlikler yaşandı. Almanya ve Güney Kıbrıs’taki iki adaya, verdikleri iletişim bilgilerinden ulaşılamadı.
Bir Alman donör de yaşı büyük olduğu için doktorlar tarafından uygun bulunmadı. Türkiye’deki bir donör de son anda yardımı reddetti.
***
Emre için son umut, birinci derece yakınlarından ilik nakli yapılmasıydı.
Onların da uyum oranı, doktorların isteği düzeyde değildi.
En sonunda doktorlar, 10’da 5 oranında uyumlu olan babasından ilik alınmasına karar verdi.
Tam uyumlu donörlere göre kısmı vericiden nakilde tedavi şansı daha düşüktü.
Ama, Emre’nin fazla zamanı kalmadığı için bu yöntemi denemekten başka çare yoktu.
İzmir’de felsefe öğretmeni olan babası Faruk Çatal’dan alınan ilik, Antalya Medical Park’ta Emre’ye nakledildi.
Ameliyatın başarılı geçmesi, herkesin yüzünü güldürdü. Babasının kemik iliği ve kök hücresi Emre’ye yüzde 98 oranında uydu.
Emre, kısa sürede toparlandı ve eski günlerine dönmeye başladı. Emre’nin durumu, tam uyumlu ilik bulamayan diğer hastalar için de umut oldu.
***
Çok zor bir süreç yaşadıklarını belirten baba Faruk Çatal, umudun kaybedilmemesinin ve mücadelenin önemine dikkat çekerek şu bilgileri verdi:
“Türkiye’de 1500 lösemi hastası, donör bekliyor. Almanya’da sisteme kayıtlı 2 milyonun üzerinde donör var. Türkiye’de ise 310 bin.
Almanya’da bize 2 günde uygun bir donör bulunduğu yönünde dönüş oldu. Kendi ülkemizde ise bekleyişimiz 80 gün sürdü.
Oysa böyle hayati bir konuda çok daha yaygın bir sistem kurulabilir. Örneğin, askerlik yapan herkesten örnek alınarak sisteme işlenebilir.
Ya da yeni doğan her bebekten alınan örnek sisteme eklenebilir.
Bunlar benim bulduğum yöntemler. Araştırılırsa, çok daha fazla yöntem bulunabilir.
İnsanlarımız daha fazla bilinçli olmalı. Sağlık Bakanlığı, yetkili makamlar ve hastaneler, hasta kadar donörün sağlığını da önemsiyor.
Emre, tam uyumlu olmayan donörden alınan iliğin nakledilmesi konusunda da herkese umut oldu.
Bu yöntemde de başarı şansı var. Aileler, umutsuzluğa kapılmadan bu yöntemi de deneyebilir.
Emre şimdi evde ve eski enerjik hayatına geri döndü. Göztepe’nin altyapısında oynamanın hayalini kuruyor.”
***
Babası, Emre’ye ikinci kez hayat verdi. Ama tüm hasta çocuklar için aynı durum söz konusu olmayabilir.
O yüzden donör olma konusu hayati öneme sahip. Bunun için Kızılay’a başvurmak yeterli.
Can kurtarmaya vesile olmak bu kadar kolay.
