Turhal Şeker Fabrikası’nın kuruluş yıllarını anlatan yazımız çok ilgi çekti. Bu vesileyle Sümerbank’a da göz atalım. Sinan Meydan’ın “Anahtar” adlı son kitabında 1933’te kurulan Sümerbank ve onun fabrikalarının öyküsü de yer alıyor. Mesela:
“Her Sümerbank fabrikası aynı zamanda bir okuldu. Fabrikalarda okuma-yazma, meslek kursları, fabrika ilkokulları, fabrika kreşleri açıldı. Her fabrikada kütüphane, hastane veya revir bulunurdu. Tedavi ve ilaçlar ücretsizdi. Fabrikalarda işçilere ücretler dışında evlenme, çocuk, hastalık, vb. başlıklar altında ek ödemeler yapılır, yemek ve giyecek verilirdi. Dokuma fabrikaları yılda bir kez işçilere ücretsiz basma dağıtırdı. İşçilerin dinlenmesi için her yıl Kuşadası gibi yerlerde fabrika kampları düzenlenirdi. Her fabrikanın işçi, memur konutları, bir misafirhanesi ve bir hamamı vardı. Fabrikalarda kadınlı erkekli balolar düzenlenirdi. Bazı fabrikaların temsil ve müzik grupları vardı. Fabrikalarda öğle yemekleri klasik müzik eşliğinde yenirdi. Bazı fabrikalarda fabrika radyosu vardı. Her fabrikanın spor altyapısı ve spor tesisleri vardı. Nazilli Basma Fabrikası kendi santralinden Nazilli’ye elektrik verirdi.”
FERMUAR
Fermuar giysi ve eşyada önemsiz görünen ama önemli bir parçadır. Bavuldan çantaya, balık adam giysisinden paraşüte, çizmeden monta her yerde işe yarar. Fermuar bozulursa eşya işe yaramaz olur. Bir hanım Facebook’ta anlatıyor:
- Oğlumun montunun fermuarı bozuldu. Tamiri için bir alışveriş merkezinin alt katındaki terziye telefon ettim. Fermuarı 300 liraya değiştireceğini söyledi. İnternete girip araştırdım, karşıma “fermuarhastanesi.com” çıktı. Aradım, telefona Vehbi Bey çıktı. Durumu anlattım, montun fotoğraflarını istedi. Fiyat sordum. “8 lira yeni fermuar, 30-40 lira da dikim, en fazla 50 liraya hallolur” dedi. Üşenmedim, kalktım Maslak’tan Üsküdar’a gittim.
Yeni fermuara bile gerek kalmadı, Vehbi bey fermuarı tamir etti ve 10 lira aldı. Daha fazla vermek istedim, kabul etmedi.
Hastane lafın gelişi, küçücük bir dükkânmış burası. Aklınızda bulunsun.
PAROLA
Batı’dan birbiri üstüne jestler geliyor. ABD Başkanı Joe Biden aylar sonra Washington Büyükelçimizi Beyaz Saray’da kabul etti.
İngiltere ve Kanada bize uyguladıkları silah satış yasağını kaldırdılar. Körfez ülkeleri kesenin ağzını açıyor. F-16 satışı için yollar açılıyor.
Karşılığında bizden ne beklendiği merak edilirken Uluç Gürkan dostumuz telefonda:
- Bakalım Biden 24 Nisan’da soykırım diyecek mi, ben en çok bunu merak ediyorum, diyor.
Başkan Biden malum geçen yıl ilk kez soykırım (genocide) sözünü telaffuz etmişti. Daha önceki başkanlar o günü “metz yagern” (büyük felaket) deyimiyle anarlardı. Bu yıl Başkan’ın ağzından hangi sözcük çıkacak? Merak edilen o.
KİTAP
Kitap Vakfı’ndan bir mesaj geldi. Diyorlar ki:
“Her yıl nisan ayının 3. pazar günü kutlanan ‘Kitap Hediye Günü’ vesilesiyle, Herkese Kitap Vakfı, Karaman Kazancı Köyü Ortaokulu kütüphanesine sizin adınıza 100 adet kitap hediye etmiştir. Okuyan Türkiye için birlikte el ele.
İmza: Kitap Vakfı Kurucu Genel Başkanı Bülent Şenver”
Böylece 17 Nisan’ın kitap hediye günü olduğunu da hatırlıyor.
Sayın Şenver’e gençlerin aydınlanması için sarf ettiği engin çabalardan dolayı teşekkür ediyoruz.
Adımıza yaptığı hediyeden dolayı da ayrıca teşekkürler.
KALP
Ankara’da iki gün önce kalbi sıkışan bir dostumuz cep telefonundan MHRS’ye girip bir devlet hastanesinin kardiyoloji servisinden randevu almak istemiş. Diyor ki:
“Ankara’nın merkezi ilçeleri Çankaya, Altındağ, Yenimahalle, Mamak, Pursaklar, Etimesgut, Keçiören, Sincan’da kamu hastanelerinden (Ankara Şehir Hastanesi de dâhil) önümüzdeki 15 günlük dönemde randevu alabilmek mümkün değil. An itibarıyla bu ilçelerin her birinden şu standart cevapla karşılaşıyorsunuz: ‘Aradığınız klinikte alınabilir uygun randevu bulunamamıştır. Farklı hastane ya da semt polikliniklerinden tekrar arama yapabilirsiniz.’ “
Dostumuz sadece merkeze 45 km mesafedeki Çubuk’ta 20 Nisan 2022 için bir randevu bulmuş.
“Bu kalp beni 20 Nisan’a kadar yaşatır mı bilmiyorum” diyor mesajında.
Mecburen koşulları zorlayıp özel hastaneye gideceğini ekliyor.
