Pazar yazısında zengin görünümlü çoğunluğu fakir orta karar ülkeyiz demiştim..
Çok sayıda mail aldım..
Biraz açsana, ne demek istedin, neyi kastettin diye soranlar çoğunluktaydı..
Şunu kastettim..
Hani bir zamanlar doğan görünümlü şahin arabalar vardı ya.. Gazete ilanlarında bile yazardı:
Doğan görünümlü şahin..
Türkiye’nin durumu aynı.. Türkiye zengin görünümlü orta karar ülke..
Nasıl mı? şöyle izah edeyim..
*
Memleketteki alış veriş merkezi (AVM) patlamasına bakarsanız; Türkiye zengin ülke..
İşsizliğin yüzde 10.5’a çıktığı, genç nüfusta yüzde 20’ye dayandığı gerçeğini dikkate alırsanız; Türkiye fakir ülke..
*
Dünyanın en iyi giyim markalarının, en popüler restoranlarının İstanbul’a akın ettiğini göz önüne alırsanız; Türkiye zengin ülke..
Kişi başına gelirin on bin dolara çakıldığı hatta yıl sonu itibariyle on bin doların altına ineceğini hesaba katarsanız; Türkiye fakir ülke.. ( Yunanistan 28 bin, Fransa 34 bin, Hollanda 40 bin dolar seviyesinde)
*
Konut patlamasını, caddelerde yarışan arabaları kriter alırsanız; Türkiye zengin ülke..
2 milyon 200 bin ailenin devletin dağıttığı kömüre muhtaç olduğu gerçeğiyle yüzleşirseniz; Türkiye fakir ülke..
*
Beştepe’deki saraya bakarsanız; Türkiye zengin ülke..
9 milyon 200 bin kişinin sağlık primini ödeyemeyecek kadar yoksul olduğunu bilirseniz; Türkiye fakir ülke..
*
Kamu harcamalarının faturasını ortaya koyarsanız; Türkiye zengin ülke..
Yüzde beş büyümeyle olduğumuz yerde sayacağımız gerçeğini bilip bu yıl yüzde üç büyüdüğümüzü teraziye koyarsanız; Türkiye fakir ülke..
*
Koruma ordusuyla gezen iktidar adamlarını dikkate alırsanız; Türkiye zengin ülke..
15 milyondan fazla kişinin yardımlarla ayakta durabildiğini, yoksulluk sınırının dört bin lira olduğunu baz alırsanız; Türkiye fakir ülke..
*
Diyanet İşleri Başkanı’nın altına S500 Mercedes çekebilen Ankara’yı hesaba katarsanız; Türkiye zengin ülke..
Öğretmenine 2 bin - 2 bin 500 lira verebilen, bütçesi elvermediği için öğretmen, savcı, hâkim açığını kapatamadığını mesele ederseniz; Türkiye fakir ülke..
*
Türkiye’nin fotoğrafı bu.. İhtişamla yoksulluk harmanlanınca ortaya şu sonuç çıkıyor:
Türkiye doğan görünümlü şahin ülke.
Uludere ayıbı!..
Türkiye’nin ana sorunu adalet dağıtamamasıdır.. Başını ağrıtan bütün sorunlardan kurtulamamasının tek nedenidir..
Çünkü..
Bir ülkede, hukuk çalışmazsa.. Bir ülkede, mağdur olanlar, mazlum olanlar hakkını arayamaz hale gelirse.. Bir ülkede, yargı karnı yarık gibi ortadan ikiye bölünmüşse.. Bir ülkede, savcılara, hakimlere kimin adamı gözüyle bakılıyorsa.. Bir ülkede, yargı politikleşmişse.. Bir ülkede, hukuk bilinci yoksa..
O ülkenin işi zordur..
*
2011 yılının 28 Aralık günü savaş uçakları havalandı, Irak’a kaçak mazot için giden 34 köylüyü sınırda vurdu..
Sadece Roboski köyü değil Türkiye yasa büründü..
Hata denildi.. Ama özür bile dilenmedi.. Aradan üç yıl geçti; o hatayı kim yaptı, emri kim verdi ortaya çıkmadı, çıkarılmadı.. Üstü örtüldü, karartıldı..
Hukuk çalışmadı.. Çalıştırılmadı..
Söylenecek söz kalmadı.. Ayıplar hanesine yazıldı..
45 dakika reklama dayanırsan iyi film
Sinema salonları işin cılkını çıkardı.. Sabır taşını çatlattı.. Filmin başında, ortasında basıyorlar reklamı.. Basıyorlar tanıtımı..
Hele film iyiyse, seyirciyle uyuşmuşsa sınır mınır tanımıyorlar..
Yılmaz Erdoğan ile Cem Yılmaz’ın da rol aldığı ‘Son Umut’ filmi gösterime girdi.. Başrolü üslenen Russell Crowe nin ilk yönetmenlik denemesiymiş..
Son derece başarılı..
Film sürükleyici..
Türk kültürünü anlatan ince ayrıntılar, küçük nüanslar yakalanmış.. Hak ettiği ilgiyi görecek gibi ama!..
Ama da ne diyeceksiniz?
Reklamlar!..
*
Film başlamadan tam yarım saat reklam dönüyor.. Bekle Allah bekle.. İnsan sıkılıyor, geriliyor, o güzelim film of, pof sesleri arasında başlıyor.. Sanki filmi bedava gösteriyorlar..
O yarım saat insanı o kadar bunaltıyor ki, filmin havasına giremiyorsun, filmle bir süre kucaklaşamıyorsun.. İnsanın hali kalmıyor..
*
Filmin ortasında güya on dakika ara veriliyor; ara 13-14 dakikaya uzuyor.. Yine reklam yine reklam..
Kısaca; 97 dakikalık filmi için metazori 45 dakika reklam izliyorsun..
