Yalan yok seviyorum

İSTEYEN şaşırsın.
İsteyen kızıp, köpürsün bana.
Allah’ın bildiğini kuldan saklayacak halim yok ya.
Seviyorum işte.
Kim ne derse desin, seviyorum Bülent Arınç’ı.
Duygusallığını seviyorum.
Öfkesini seviyorum.
Ses tonundaki melodiyi seviyorum.
*   *  *
1970’li yıllardan beri, bilirdim Bülent Arınç’ı.
Manisalı bir avukattı.
MSP’nin il başkanıydı.
Belki de aynı yıllardan beri can dostum olan Turhan Arınç’la aynı soyadını taşıdığı için, kendiliğinden aşinaydım adına.
Ve ilginçtir, onca yıl gazetecilik yapmama karşın, “tek kelimelik bir hatıra” yaşanmadı aramızda.
Hiç konuşmadık.
Hiç selamlaşmadık.
Çünkü hiç karşılaşmadık.
*   *  *
Yalan yok...
Çevremde ona sempati ile bakmayan insan çok.
Onların başında da eşim geliyor meselâ.
Biliyorum.
Bu yazıyı okuyunca, fena ekşiyecek başıma.
Olsun.
Razıyım.
Her türlü eleştiriyi göğüslemeye hazırım.
Ne yapayım, seviyorum işte.
Bülent Arınç’ın doğallığını ve dürüstlüğünü seviyorum.
Kimi düşünceleri bana ters gelse de, doğru düzgün bir adam olmasını seviyorum.


Vali Muammer Güler iddiaya var mısın?
TÜRKAN Saylan’ın cenaze törenindeki “varlar” ile “yoklar” bir süre daha tartışılacak.
Tartışılacak bir şey daha var ki, o da İstanbul Valisi Muammer Güler’in sözleri.
Vali Bey diyor ki:
“Cenaze töreninin organizasyonuyla, aldığımız tedbirlerle biz oradaydık. İlla fotoğraf karesinde yer almak gibi bir hevesimiz olmadığını bilmenizi isterim.”
A benim canım valim, şehrinizdeki her organizasyon ve alınan her tedbirde zaten “siz” varsınız.
Bu mantıktan hareketle, oradan oraya neden koşturuyorsunuz; oturun yerinizde.
“Fotoğraf karesinde yer alma” meselesine gelince...
Şimdi dalarım arşive, Türkan Hoca’nın cenazesine halkın verdiği önemin zerresi etmeyen törenlerde çekilen yüzlerce fotoğraf karesindeki beşuş çehrenizi bulur, sererim önünüze!


Tek karelik uyarı