Kriz mağduru kerizler!

TUZU kuru Hamdi Bey, “Bu kriz artık bitmiştir” diyor.
Sahiden mi?
Hamdi Bey iddialı:
“Bitmeseydi yeni konut projemi satışa çıkarır mıydım?”
Satışa sunduğu konutların metrekaresi ortalama 5 bin dolarmış...
Sudan...
Pardon.
Tuzdan ucuz!
Hesap basit.
Şöyle başınızı sokacak 100 metrekareliklerden bir tane alırsanız, altı üstü 500 bin dolar vereceksiniz, hepsi o.
Vallahi rahatladım.
Kriz bitmiş gerçekten!
* * *
Diğer yandan, 1 milyon “tuzu kokmuş” vatandaşın 3 milyar lirayı aşan kredi kartı borcuna devletli hükümetimiz, yeni bir ödeme planı getirdi.
Aylık yüzde 1.5 faizle öde borcunu, kurtul!
Eğer “Ben paranın üstüne yatayım, nasıl olsa af maf gelir” diyerek davranmış olanlar varsa, onlar yaşadı.
Cebinde beş parası olmayanlar ise... Erich Maria Remarque’in romanı gibi bir durumla karşılaştı:
“Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok”
Yani para yoksa...
Yapacak birşey de yok!
Ne var ki, temerrüte düşmemek için, “al takke ver külâh” çırpınışıyla, çarkı döndürmeye çalışanlara; devletli hükümetimiz fena bir kazık attı.
Her şeye rağmen borcunu ödeme gayreti içinde olanlar, böylece ve bir kez daha “kriz mağduru keriz” yerine kondu!
Gerçekten derde deva olacak bir çözüm aransaydı,  kredi kartı limitleri mutlaka gelirle orantılı hale getirilir ve uygulanan faiz de yüzde 2’nin altına çekilirdi.
Velhasıl...
Et kokarsa, tuz var.
Tuz kokarsa...
Eyvah!

Ey irade, neredesin?
YOK efendim “İzmir lâğım kokuyormuş” falan diyerek, onun bunun İzmir’e laf çarpmasına hiç lüzum yok.
Evvel Allah bizler, kendi işini kendi görenlerdeniz.
Misal, Basmane’deki çukur.
Bir irade ortaya çıkamadı sittin senedir.
Bıçağı eline alıp, o kördüğümü göbeğinden ikiye ayıramadı.
Son kertede “sorun çözülüyormuş” gibi görünüyorken, bu kez İzmir Valiliği’nin “dava açtığı” haberi düştü, utanç çukurunun üzerine.
Oysa tarafları aynı masanın çevresinde toplayıp, gerekiyorsa devletin ve hükümetin gücünü kullanıp sorunu çözmesi gereken irade “valilik makamı” olmalıydı.
Hem de çoktan.
Ve bizleri daha fazla utandırmadan!

Tek karelik şans