Durum vahim

HABERİN arada kaynayıp gitmesine gönlüm razı olmadı. Çünkü haber, umudumuz ve geleceğimiz “gençler” ile ilgiliydi.
Çünkü haber, ülkemizin en temel sorunu “eğitim” ile ilgiliydi.
Çünkü haber, Türkiye’nin öncelikli derdi “yoksulluk” ve hatta “açlık” ile ilgiliydi.
Haber şuydu ki:
“İzmir’deki üniversitelerde okuyan gençlerin dörtte üçü, açlık sınırında yaşıyor.”
TMMOB’a bağlı odaların, İzmir’deki çeşitli üniversitelerden bin 667 gençle görüşerek yaptığı araştırma, önemli bir sonucu daha ortaya çıkardı.
Öğrencilerin yüzde 64’ünü, başka illerden İzmir’e gelenler oluşturuyor.
Aynı araştırmayı, gidin Eskişehir’de yapın.
Veya Erzurum’a... Veya Kayseri’ye... Veya Urfa’ya... Veya Muğla’ya gidin.
Hiç kuşkum yok.
Benzer sonuçlar, oralarda da çıkacaktır karşınıza.
Neden?
Sistem.
İnsanları bulunduğu yerden alıp, meçhule savuran o yerin dibine batası sistem.
Gençleri istemediği mesleklere mahkûm ve dolayısıyla mutsuz eden sistem.
* * *
İşe bakın şimdi.
Çocuk ailesiyle beraber İzmir’de yaşıyor.
Sınava giriyor.
Aldığı puan ancak Kafkas Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi’ne girmesine yetiyor.
Hani derler ya:
İzmir nire, Kars nire!
Aynen öyle.
Gitse bir dert. Gitmese başka dert.
Ama üniversite mezunu olmak şartsa...
Mecburen gidiyor Kars’a.
Yer parası, yurt parası, yemesi, içmesi, gitmesi, gelmesi...
Elindeki üç kuruş hangi birine yetecek, bilemiyor.
Ve sonuç, aynen TMMOB’nin araştırmasına yansıyor:
“Öğrencilerin yüzde 75’i, beslenebilmek için günde 3 lira ile 10 lira arasında harcama yapabiliyor.”
Oysa İzmir’de yaşayanı İzmir’deki, Denizli’de yaşayanı Denizli’deki, Diyarbakır’da yaşayanı Diyarbakır’daki üniversitelere gidebilse büyük oranda... Kafayı türbana takanlar, böyle bir sonuç yaratacak bir sistem üzerinde kafa yorsa...
Pek çok sorun kendiliğinden çözülecek ama nerede o kafa?

Yaylım ateşi!
KEMAL Karataş, nevi şahsına münhasır bir arkadaş.
İşi bildiği kesin.
Zamanı ve zemini denk getirince, basıyor tetiğe.
Nitekim, CHP İzmir İl Başkanlığı tarafından Büyükşehir Belediyesi’nin Havagazı Fabrikası’da düzenlediği İl Danışma Toplantısı’nda tüllerle süslü masaları görünce...
“İşte” demiş:
“Hem yeri, hem de zamanı.”
Yine basmış tetiğe:
“Burada kendimi CHP’nin değil de TÜSİAD’ın ya da büyük bir sanayi kuruluşunun bayiler toplantısındaymış gibi hissediyorum. Bu salonda sosyal demokratların sıcaklığı yok.”
Bunun adına, “yaylım ateşi” derler.
Sonuçta sağlam kalan pek olmaz!

Tek karelik eyvah