Çevremiz ağlıyor!
MADEM bugün Dünya Çevre Günü, o zaman günün anlam ve önemine uygun biçimde davranmalı.
Nasıl mı?
İlk iş, herkes şöyle alıcı gözle çevresine bakmalı.
Bakalım...
Daha ilk adımda karşımıza çıkana bakın!
Homurdanarak ve egzozundan kara dumanlar çıkararak önümüzden geçen şu kamyon, çevremizdeki kâbusu “tek başına” simgelemeye yetiyor.
İnsan ciğerini otuz paket sigara içmişten beter edecek kadar yoğun zehirli gazı ve dumanı yayıyor çevreye.
Motorundan yükselen feryadı -ı figan, peş peşe patlayan ses bombası etkisi yapıyor sağırlaşan kulaklarda.
Üstelik leş gibi mübarek, kirli mi kirli... Üzerine aylardır su tutulmadığı besbelli.
Neticede sadece bir kamyon ama hava kirliliği, gürültü kirliliği, görüntü kirliliği; ne ararsan, var hepsi!
* * *
Dünya Çevre Günü’nde, insan bir de “gönül gözüyle” çevresine bakmalı asıl.
İşte o zaman, ozon tabakasındaki deliği de, nükleer ve termik santralleri de, çöp dağlarını da unutuyor insan.
Çünkü gönül gözü “insanı” görüyor.
Çaresiz insanı.
Yoksul insanı.
Ve bir haber okudum dün:
“Son dönemde bayi toplantısı organizasyonlarının rotası umreye döndü.”
Din âlimlerine, ilahiyat hocalarına, ulemaya sormak isterim:
“Çevresinde aç yatan, sokakta kalan, türlü dertle boğuşan onca insan varken; onlara yardım etmek yerine, Hac’ca, umreye gitmek caiz midir?”
Neticede...
Hava, su, toprak kirliyse; insan yaşayamaz.
İnsanın “insan gibi” yaşayamadığı çevre ise ne kadar temiz olursa olsun, beş paralık değeri olmaz!
Dost tavsiyesi
BUCA’DA bir garip durum yaşanmakta.
İktidar partisi CHP, oturmuş karaya.
Gemiyi muhalefet yüzdürmeye çalışıyor, ite kaka.
İyi de...
Nereye kadar?
Taşıma su ile değirmenin dönmeyeceği gerçeği bir yana, sergilenen tablo akla da aykırı, adaba da...
Buca Belediye Başkanı Ercan kardeşim, CHP İzmir İl Başkanı Rıfat Bey dostum; belediye meclis üyelerinizi de alıp, kapanın bir odaya.
İster kavga edin, ister muhabbet...
Ne yaparsanız yapın ama ve mutlaka bu garabeti sona erdirerek çıkın kapıdan.
Tek karelik tebessüm
