Samsun Pide Evi’nin kavurmalısı efsane
Öyle büyük hayaller değil ha!
Mahallenin futbol takımına forma, tozluk almaktı en büyük hayallerimizden biri mesela.
Bunun için de ekip olarak çalışırdık. Pantolonlarımızın kemer yerinde, bir ipin ucunda mıknatıs taşır, sokaklarda çivi toplardık. Plastik, alüminyum, demir ne bulursak hurdacı Ferhat Ağa’ya satardık.
Fakaat aramızda bir arkadaşımız vardı ki, açlığa hiç dayanamazdı. Sevgili dostum Yüksel, tam Ferhat Ağa’dan parayı aldığımızda “Ya ben acıktım, hadi pideciye gidelim” dediğinde hiç kimseden itiraz gelmez, koşa koşa Kartal durağındaki pidecide alırdık soluğu. Tabii, ertesi gün yine aynı şevkle, yine hurda toplardık. Yani anlayacağınız, bizim forma ve tozlukları alma süremiz epey bi uzadı.
İşte geçen gün gittiğimiz ‘Samsun Pide Evi’ bana bu günleri hatırlattı.
Önce bi seyrettim...
Eşim Ebru ve oğlum Efe’yle Bornova’da dolanırken keşfettik bu güzel mekânı. Vallahi, tarif et deseniz zorlanırım. E, malum benim biraz tarif konusunda sıkıntım var, biliyorsunuz. Neyse, paldır küldür daldık Samsun Pide Evi’ne. Masaya oturur oturmaz ilk şoku yaşadık. Masa üstündeki mönü o kadar zengin ki, ne seçeceğimizi şaşırdık. Neyse ki, şeker bir hanımefendi yetişti imdadımıza. Efe’nin sevdiği klasik kıymalı yumurtalı pideyle başladık. Hemen ardından hanımefendinin tavsiyesiyle Samsun’un kapalı pidesi geldi.
Son olarak da benim isteğim, kavurmalı pide şenlendirdi masamızı. Arkadaşlar, kavurmalı pidenin ortasına kırılan yumurta öyle güzel, öyle güzeldi ki, inanın önce şöyle bi seyrettim. Yemeye kıyamadım.
Sonra da nasıl yenir ki acaba bu diye düşünürken eşim yetişti imdadıma. Pidenin kenarından bi parça koparıp daldım yumurtanın sarısına. Ardından da iri bi parça, kavurmalı tarafından götürdüm. Yahu anlatırken yine canım çekti inanın.
Antin kuntin şeyler giremez
Mekânın sahibi Ahmet Usta, benim de çok eskiden, ta Antalya’dan bildiğim Sampi pidelerinin eğitici ustaların-danmış. İşinin ehli anlayacağınız. Halen Bornova’daki dükkânlarında 18 yıldır hizmet veriyorlarmış.
Usta, bizim pideleri fırından çıkardığında oğlu tam pideleri yağlamak üzereyken “Şu Amerikan yağlarıyla mı yağlıyorsunuz” diyecek oldum. Daha sözüm bitmeden fırçayı yedim ustadan. “Bizim tereyağımız varken öyle antin kuntin şeyler giremez bu dükkândan” dedi. E, iyi de dedi. Buram buram tereyağı kokusuyla ve lezzetiyle yedik pidelerimizi.
Demem o ki, bu güzel pide sevgili dostum Yüksel’in oyunbozanlık ettiği zamanlara götürdü beni. Aynı şahane lezzeti bir de ‘Samsun Pide Evi’nde tatmış olduk.
Ellerine sağlık Ahmet Usta.
Aman ha, tereyağımızdan vazgeçme olur mu?
Tel: 0232 374 44 00
Lezzet festivali
Önce minik bir bilgi vereyim size. Haberiniz olsun, 12-13-14 Ekim’de Adana’da ‘Adana Lezzet Festivali’ var.
Ben orada olmayı planlıyorum. Sizlere de tavsiye ederim.
Gelelim diyeceğimize.
Yakın bir dostumun dediği gibi, “Eskiden insanlar boyunlarında fotoğraf makinesiyle gezerdi. Şimdi onun yerini çatal, bıçak aldı.”
Şöyle bir düşünün... Son dönemde gördüğümüz, duyduğumuz bir yemek için hangimiz seyahat etmiyoruz. En azından kendi şehrimizde bi uçtan bi uca hangimiz gitmiyoruz. Mesela, ‘Köfteci Tamer’in köftesi için, şehrin ücra dediğimiz yerlerine, sanayi sitelerine hangimiz gitmiyoruz. Mesela ben bugün gideceğim...
E şimdi hal böyleyken...
Ben olsam; İzmir’de geleneksel hale gelecek koccaman bir ‘lezzet festivali’ düzenlerdim. Ayrıca halen ‘Yarımada Projesi’ adıyla, denizi olan ilçelerde devam eden festivalleri merkezde olan ilçelere de taşır, şehrin enerjisini artırırdım.
