Medeni insanın ikiyüzlülüğü üzerine
Cannes’dan Altın Palmiye alarak dönen ‘Kare’ batılı insanın vermek istediği imaj ve gerçek yüzü arasındaki uçurumu eleştiren bir film. Kibir, önyargı, bireysellik, duygusuzluk içinde kıvranan bireylerine ayna tutuyor, İsveçli yönetmen Ruben Östlund.
Halbuki konu, insani yardımdan açılınca “Mangalda kül bırakmıyorlar” diyor. Öyküsünde modern sanat müzesinin başküratörü Christian, farklı anlayıştaki sanat eserlerini sergileyen, en önemlisi ifade özgürlüğüne değer veren entelektüel sanat adamıdır.
Son sanatsal seçkisi ise Arjantinli bir sanatçının 4mx4m boyutlarında kare bir alanıdır. Bu alan içine giren insan güvence altındadır, eşittir en önemlisi yardım istediğinde mutlaka yardım edilecektir. Mülteci sorunuyla birlikte büyüyen duyarsızlığa tepkiyi yansıtan birçok sekans filmin mesajını destekliyor.
Östlund ayrıca modern sanatın kapitalizmin bir uzantısı olduğunu ve bunu destekleyen zenginlerin de sanata değer vermekten çok sosyal statü uğruna yaptıklarını resmediyor.
***
Film şaşırtıcı sahnelerle batılı ikiyüzlülüğü göstermeye çalışıyor. Seçkin bir
Batılı bir entelektüel olarak Christian’ın müzesinde sergilemeye çabaladığı insani duyarlılığa özel yaşantısında birazcık olsun rastlanmıyor. Bu durum ister istemez hümanist davranışın profesyonelce bir gösteri olduğu gerçeğini vurguluyor.
142 dakika ile aşırı uzun süre, filmin en büyük kusuru. Yer yer konu toparlanmıyor, anlatım hantallaşıyor. Daha kısa süreye yayılmış, daha akıcı, daha iyi odaklanmış bir anlatım genel seyirciyi de içine alabilecek bir filme dönüşebilirmiş. Bu durumuyla sinemada özel tatlar arayan seyircinin ağzını tatlandırıyor. Yanlış anlaşılmasın, finalde Östlund konuyu toparlamayı başarıyor.
Sadece yardıma muhtaç, sokaklarda yaşayan insanlara karşı değil, günümüz yaşantısında kimsenin kimseye yardım etmemesinden yakınıyor Östlund.
Oyunculuklarda, Christian’da Danimarkalı oyuncu Claes Bang ile çok uzun süre geçirmemize rağmen, onu sıkılmadan izliyoruz. Ben yine kısa rolüne rağmen dizilerin ödüllü oyuncusu Eilsabeth Moos’u gazeteci Anne karakterinde çok beğendim. Maymun Adam performansında Terry Notary şaşırtıcı bir beden dili sunuyor.
