Kelebekler ölmeye geldiklerinde...

Bağımsızların kalesi sayılan Sundance Film Festivali’nde Dünya Sineması Büyük Jüri Ödülü kazanan “Kelebekler” son yılların en ilginç Türk filmlerinden birisi. En son “Sarmaşık” ile hafızalarımıza yerleşen Tolga Karaçelik, üçüncü uzun metrajında yaratıcılığını ve yeni bir sinema dili arayışını ustaca sergiliyor.

Mizah ve aile dramının iç içe geçtiği, absürd yaratıcılıklarla süslenmiş bir hikaye anlatıyor. Uzun yıllardır bir araya gelmeyen üç kardeşin, yine 30 yıldır görmedikleri babalarının çağrısı üzerine doğdukları köye geri dönmelerinin hikayesi. Her şeyin kulağa sıradan geldiği bu öyküde en orijinal yönler absürd olayların ve iyi işlenmiş yan karakterlerin karşımıza çıkması oluyor. Bir de tabi ki komediyi zirveye taşıyan finali.

***

Karaçelik gitmek istediği en uç noktaya kadar taşıyor kara mizahını; uzaya çıkamayan astronot, patlayan tavuklar, kara delikleri sorgulayan imam, kör çoban, ölen kelebekler... Her absürd unsurun metaforik bir anlamı var mı? Olmasa bile hayat içinden anlar diyebiliriz. Karakter yaratmakta da sorunu yok, yan

karakterlerde de çok özenli. Hayatın kendisi gibi acı ve tatlı anları arka arkaya sıralıyor. Komedi anlarında gerçekten çok parlayan film dramatik anlarda biraz hızlı bir düşüş yaşasa da tekrar toparlanıyor.

Film müziklerinde Gevende’den tanıdığımız Ahmet Kenan Bilgiç imzası var, iyi şarkı seçimleriyle nostaljik damara giriyor; örneğin Grup Gündoğarken’den “Bir Yaz Daha Bitiyor” ve Barış Manço’dan “Binboğanın Kızı” tekrar anılarımızdan geri geliyor. Oyunculuklar tam bir takım oyunu olmuş. Her birisi ayrı bir karakter özelliği taşıyan kardeşlerdeBartu Küçükçağlayan, Tuğçe Altuğ, Tolga Çelik çok iyiler. Fakat en çarpıcı oyunculuklar yan karakterlerde ortaya çıkıyor ; evreni ve dini sorgulayan imamda Hakan Karsak ve garip muhtarda Serkan Keskin. Seyircinin ilgisini sürekli yüksek tutmasına karşın film süre olarak biraz uzun kalmış.

Türk sinemasının en yaratıcı genç isimlerinden Tolga Karaçelik sinemasıyla tanışma fırsatını “Kelebekler” ile yakalayın. Hem gülecek hem de aile içinde söylenmeyenler üzerine düşüneceksiniz.

Keyifli bir yolculuk Mekanlar ve Yüzler

Kendini iyi hisset filmlerine gerçekten ihtiyacımız olan günler yaşıyoruz. “Mekanlar ve Yüzler” bana bu duyguyu yoğun bir şekilde yaşattı.

88 yaşına gelmiş kadın yönetmen Agnés Varda ve 33 yaşındaki fotoğraf sanatçısı JR, birlikte köyleri ve kasabaları dolaşarak insanların fotoğraflarını çekiyorlar. Onları büyütüp evlerin duvarlarına yapıştırdıkları dev afişlere dönüştürüyorlar. Sanatçı yaratıcılığını köylülerin, işçilerin hayat hikayeleriyle süslüyorlar.

Resimlerdeki yüzler yapıştıkları duvarlardaki yarıklarla örtüşüyor anlamlı bir görselliğe dönüşüyor.

Fransa kırsalının yeşil doğası, kıyıları, dalgaları, kumları görselliği ferahlatıyor. Nefes aldırıyor insana.

Varda’yı insan olarak tanımak için eşsiz bir fırsat.