Gençlik Başımda Duman

Aynı yatakta uyuyan anne ve kız sahnesiyle açılan ‘Lady Bird’ ilk anda sevgi dolu bir öykünün kapılarını aralıyor. Bunun yanıltıcı olduğu bir sonraki sekansta hemen ortaya çıkıyor. Sürekli tartışan anne kız öykünün ana damarı. Filmin anlatısı beğenilmemek, başarılı olamamak, sevilmeme kaygısı taşıyan tüm gençlerin hikayesiyle örtüşüyor.

Anne kız çekişmesi de sevgisizlikten değil, ebeveyn olma sorumluluğunun sık sık başkaldırmasından. Çocuğun aşırılıklarına gem vurma kavgası. Odanın dağınıklığı veya yürürken ayağı sürümek bile tartışma nedeni olabiliyor. Sacramento’daki hayatından kurtulup New York taraflarında büyük bir üniversiteye kapağı atmak isteyen 18 yaşı eşiğindeki Christine MacPherson (Saoirse Ronan) kendisine okulda ‘Lady Bird’ lakabını layık görmüştür.

Gittiği Katolik lisesinde ahım şahım bir öğrenci de değildir. Daha çok isyanları, dilini tutamamasıyla tanınır. Onun doğduğu yeri terketme isteği annenin hiç onaylamadığı bir durumdur. Ailenin maddi sorunları da uzakta bir tahsile pek uygun değildir.

Ergenlik ön planda dolu dizgin yaşanırken arka planda 2000’li yılların başlarında George w. Bush dönemi, 11 Eylül sonrası yükselen muhafazakâr politikalar, Irak’ın bombalanması sürüp gitmektedir. Oyunculuktan yönetmen koltuğuna transfer olan Greta Gerwig samimi, içten anlatımı ve karakterleriyle bu yılın en büyük sürprizlerinden birisine imza attı; Lady Bird 5 dalda Oscar adaylığı aldı. Tabii ki karakterine fiziğiyle, enerjisiyle uyan Saoirse Ronan’ın filmin yükselmesinde payı büyük. Keza anne rolünde Laurie Metcalf müthiş bir uyum yakalıyor Saoirse ile.

Minimal, büyük şeyler anlatmayan yine de anlattığını içten anlatan bir film Uğur Böceği. Final bölümünün fazla klişeleşmesi dışında her şey doğal akışında.