Usta müzisyen İlhan Şeşen ve adı ülke sınırlarını çoktan aşmış piyanist Burçin Büke’den farklı bir albüm: “Ciddi Eğlence.” Albümün özelliği klasik İlhan Şeşen eserleri yanında, aralarda Burçin Büke’den dünya klasiklerinden partisyonların da icra ediliyor olması. Ayrıca yepyeni, yayınlanmamış İlhan Şeşen şarkıları da yine tek piyano eşliğinde albüm içerisinde yer alıyor. Klasik müzik eserleri icra eden Burçin Büke “Ciddi” İlhan Şeşen ise “Eğlence” müzik eserlerini temsil ediyor ve bu albümde “ciddi eğlence” adı altında bir araya geliyorlar.
Şeşen’in klasikleri arasında olan “Sensiz Olmaz” ve “Neler Oluyor Bize” yeni yorumlarıyla kulakları okşuyor desem abartı olmaz. Onun ayrılık üzerine melankolik parçalarını hep sevmişimdir. Bu kez Büke’nin sihirli parmakları parçalara muhteşem yorumlar getirmiş. Eskilere yeni bir ruh vermiş. Şeşen’in yeni parçaları arasında “Sıcaklardandır”, “ Aklındaysam Eğer” en çok dikkatimi çekenler arasında oldu. İkincisi klasik ve caz arası gidip gelen piyano partisyonlarının müthiş birlikteliğiyle akıp gidiyor. İlkinde Büke’nin yumuşak eşliği Şeşen’in sözlerini öne çıkarıyor “ bugün içimde eğlenmiyor çocuklar, bugün içimde söylenmiyor şarkılar, bugün içimde bir sıkıntı var, sen üzülme, sıcaklardandır”…
“Mamak Da” yine çok sevdiklerimden oldu: “sanki hiç yokmuş gibi sanki hep varmış gibi, ayrılık hali ölümden beter derler, yalan, hayata sadakattir ayrılık” diyor Şeşen. Ayrılık üzerine şarkıların çokluğu insanı biraz üzse de vokal ve piyano uyumu albümün mihenk taşı olmuş. Bir kere dinleyen bir daha dinler bu albümü.
Genç ruhlar işbaşında
Geçen hafta Spotify’a düşen yeni Manic Street Preachers (MSP) albümünü sık sık dinledim. 1985’de kurulan Galli grubun uzun süredir sesi sedası çıkmıyordu. Bomba gibi bir albümle, dipdiri bir ruhla geri geldiler: “Resistance Is Futile.”
En son 4 yıl önce yaptıkları synthe deneysel albümleri “Futurology”’den sonra köklerine geri dönmüşler. Galler’de yeni stüdyolarında kaydettikleri albümde glam rock döneminin kulak okşayan gitar rifleri, parçaları uçuruyor. Doksanlarda The Clash, Sex Pistols sonrası Britanya’da rock durgunlaşmış yerini yükselen acid house müziğe bırakmıştı. Tam o dönemde sert, çoşkulu glam rock tarzı gitar rifleriyle ortaya çıkar MSP. Grup 1995’de büyük bir darbe yer. Şarkı sözleriyle grubu sırtlayan ritm gitarist Richie James (Edwards) aniden ortadan kaybolur. Kendisinden bir daha haber alınmaz. Polis uzun aramalar sonra ölü olarak kayda geçirir. Depresyona giren grup birkaç yıl süren bir dağılma yaşar. Grup gitarist ve solist James Dean Bradfield, basta Nicky Wire ve davulda Sean Moore olarak üç kişi olarak yollarına devam eder.
Yeni albümde bir çok sanatçıya ithaf edilmiş şarkı var. Örneğin “Interna-tional Blue” mavi tonların ressamı Fransız Yves Klein’a, “In Eternity” David Bowie’ye, “Dylan and Caitlin” Galli şair Thomas Dylan ve eşi Caitlin üzerine, Vivian ise 50’li yıllarda Chicago’da sokak fotoğrafçılığı yapan Vivian Maier için yapılmış şarkılar.
Albümde 3 şarkı var ki grubun unutulmazları arasına girecek çapta. Örneğin “Distant Colours” solist Bradfield’in gençlik yıllarını anlatan melankoliyi ve coşkuyu harmanlayan bir şarkı. Yaylıların ritm verdiği “People Give In” ve Hillsborough stadyumu kurbanları için yaptıkları hep birlikte söylenecek stadyum şarkısı “Liverpool Revisited.”
MSP müziği enerjisiyle beni hep içine aldı. Grubun solisti Bradfield’in söylediği gibi: “ biz hep duyguları uyandırmaya çalıştık, iyi veya kötü. Kısacası bir aktivite istedik.” Bende duyguları aktive etmeyi hep başardılar.
