BAZEN başka bir sabaha uyanmak istiyor insan bu ülkede... Bir yandan bayramlar kutlanırken, bir yandan cehennem günleri yaşanabiliyor çünkü.
Ya da bazen alıp başını gidesi geliyor insanın... Aranan evleri, alıp götürülenleri görmemek için... Kazılan derin çukurları, o çukurların anlamlarını görmezden gelmek için ya da! Görmemek çözüm mü? Görmemek ihanet mi? “Fark etmez” diye yanıtlıyorum bu soruyu. Çünkü görmek de çözüm değil. Görüp de sesini çıkaramamak, gücünü yetirememek... Bir o kadar boş!
Ne alıp başımı gidebiliyorum, ne de görüp de görmezden gelebiliyorum. Gitmeyi hayal ediyorum; aklım burada kalıyor. Görmezden gelmeyi ise hayal bile edemiyorum.
Şarkılara sığınmak
Ben böyle gidip - gelirken, sokağın birinde Sezen Aksu afişiyle göz göze geliveriyorum. “5 Haziran’da Fuar Açık Hava Tiyatrosu’nda...” “Belki de Sezen Aksu şarkılarına sığınmak iyi gelir bu kırgınlıklara” diye düşünüyorum. Daha çook var ama... Bu kez sahnede Sezen’i hayal ediyorum. Bunca feryat figanın ortasında onun sesinin insanı terbiye eden saflığını duyuyorum. Oyunu bozulmuş çocuklar gibi, kalakalmışken ortada, onun şarkılarına sığınmanın iyi geleceğini biliyorum.
“Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece/ Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna/ Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık her şeye/ Anneni daha sık anımsıyorsan, hatta anlıyorsan/ Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış/ Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan/ İçindeki çocuğa sarıl/ Sana insanı anlatır
Eller günahkar/ Diller günahkar/ Bir çağ yangını bu/ Bütün dünya günahkar/ Masum değiliz hiçbirimiz...”
Deyip, belki kendimizi avuturuz biraz. Ya da...
“Ne para ne pul/ Ne iktidar ne güç/ Bu değil gerçek / Bu kavga/ Hayırsız bir düş/ Uyanır neslim/
Uyanır elbet/ Bugün dua ettim /Hepimiz için/ Yüce Tanrı insanı/ Affetsin” deyip, “Dua” mırıldanırız belki birlikte?
Bu aralar Sezen Aksu şarkılarına sığınmak iyi gelecek. Umarım 5 Haziran’a kadar kırgınlıklarımıza, aldığımız yaralara yenileri eklenmez...
