YERİMDEN kalkıp, cama koşup karşıdaki dağlara bakıyorum. Mor mor bulutların kapadığı dağ zirvelerinde, kar arıyor gözlerim. Her yerde kar varken, biz yine İzmir’de sadece soğuğuyla yetiniyoruz etrafın. Her durumda, etrafta olup bitenin, sadece etkisiyle yetinmeyi biliriz zaten biz buralarda!
İstanbul’dan gelenler nasıl da eziyet çektiklerini anlatıyorlar ama, bir yandan da bembeyaz örtünün arasında verdikleri pozları havalı havalı göstermekten de geri kalmıyorlar. Her durumda böyledir. İzmir yetinmeyi bilir, İstanbul durumundan şikayetçi gözükse de durumu kullanmayı iyi bilir.
Sonra bir fotoğraf düşüyor. Muğla DHA’dan Yaşar Anter haberiyle... Tam da ‘Ege havası’ nı anlatıyor. Bilirsiniz Ege havasını... Sabah kalkarsınız soğuk bir hava, dışarı çıkmak istemez canınız. Sonra bir bakarsınız güneş açmış, atarsınız kendinizi sokağa. Çok geçmez birkaç saat sonra bir fırtına, bir rüzgar, bir keskin soğuk! Tepenizde bulutlar, “Eyvah bir köşeye sığınmalı!” dediğiniz anda da, daha kuytu bir köşe bulamadan bindirir deli bir yağmur. Böyledir Ege havası. Sağına soluna pek belli olmaz bazen. Ondan İzmirli kızlara da yüklerler ya bu sıfatı. Bilirler belli olmaz hangi durumda ne yapacakları.
* * *
Muğla’dan gelen fotoğraflara dalıp gidince, bir kez daha düşündüm nerede yaşadığımı, nerede nefes aldığımı. Muğla’nın Kavaklıdere İlçesi’nde 1810 rakımlı Göktepe mevkiinde kar kalınlığı 20 santimetreyi bulurken, Bodrum’da sağanak yağışın ardından açan güneş, Bodrumlulara kırlarda gezinme, çiçek toplama keyfi yaşatmış. Ülkenin her yeri masallardaki gibi beyazken, yollar kapanmış, köylere ulaşılamazken, işte Muğla’dan iki fotoğraf karesi.
Bir yanda kar topu oynayanlar, bir yanda kır lalesi toplayıp güneşin tadını çıkaranlar.
Ben yine de yağmur, çamur fırtınadansa beyaz, tertemiz bu örtüyü daha çok seviyorum. Kendimi oradaki insanların yerine koyup, düşlere dalıyorum... Bir sobanın başında, bir şiir aklımda...
“ ... Beyaz, ipek gibi yağdı kar/ Acılarla dolu bu dünyaya./
Vahşet/ Hala güçlü/ Ve hala iktidarda/ İnsanlar/ Ölüyorlar/ Gepgenç/ Sımsıcak/ Ölüyorlar/ Sanki/ Ölmüyorlarmış gibi...”
“... Beyaz, ipek gibi yağdı kar/ Yağsın./ Dünya daha güzel olacak / İnanıyorum buna/
Bir insan kalbinin güzelliğine/ Çocukluğuna / Sonsuz cesaretine/ Olanaklılığına inandığım kadar.”
Ataol Behramoğlu
