Geçen gün gazetede okudum, eski eşinin şiddetine maruz kalmış bir kadın anlatıyordu, eşi evde kendisine fiziksel şiddet uygularken yardım istemiş, karşı komşusu pencereyi kapamış, ertesi gün yaralı halde çocuğunun okuluna gitmiş, telefon etmesine izin vermemişler.
Kimi insanların yardıma ihtiyacı olduğunu gördüğü halde yardım elini uzatmayan insanlar var!
Siz yardımsever ve duyarlı bir kişiyseniz muhtemelen bu arkasını dönen insanlara hiç anlam veremeyeceksiniz.
Nasıl bu kadar duyarsız olabilirler?
***
Başkalarının işine karışırsa başının derde gireceğini mi düşünüyor?
Yani korkudan mı, “aman ben şimdi bulaşmayım, benim de başım derde girer” düşüncesinden mi?
“Bana olsaydı kimse yardım etmezdi, ben de artık kimseye yardım elimi uzatmıyorum” diye başı derde düştüğünde yardım alamadığı için kalbi mi katılaşmış?
“Benim derdim kendi başımdan aşkın, bir de başkasına yardım etmeye zaman da ayıramam, sabrım da yok” diyerek tükenmiş olduğunu düşündüğü için mi?
Sürekli bireyselliğin vurgulandığı yeni bir dünyada iyice bencilleşmiş mi?
“Önemli olan benim, gerisi ne yaparsa yapsın” diye mi öğrenmiş?
Küçükken “Sen önüne bak, başkalarının işine karışma, sonra olan sana olur” diye aşırı korkutulup uyarılmış olmaktan mı?
“Nasıl olsa yardım edecek biri çıkar, başkası kurtarsın” diye hep topu başkasına atma alışkanlığından mı?
Sanırım, benim kafamda en yakın cevap bu!
Hep sıyrılmak, yapan biri varsa benim yapmama gerek yok, “Nasılsa yardım edecek birisi çıkar benim uğraşmama lüzumsuz” düşüncesinden dolayı dış dünyaya farkındalığı körelmiş, tembelleşmiş çok insan var.
Çoğu kişi sürekli olarak başkasından bir şey beklediğinden, sorumluluk almak istemediğinden, kendisinin yapacağı ufacık bir katkının aslında büyük bir değişiklik yaratabileceğine inanmadığından adım atmıyor.
Hiçbir şeye bulaşmadan, kendi rahatını bozmadan yaşayanlar ya oturdukları yerden iyilik ve yardım yapanları “Ayy, seni çok takdir ediyorum canım” diyerek ya da “Helal olsun adama, bak ne cesur kişiymiş yardım etmiş yaralılara” gibi sözlerle takdir ederler.
Ya da onu bile yapmayıp yalnızca kendi dünyalarında vakit geçirmeye devam ederler.
Başkası yapsın
Sosyal psikologların yaptığı bir deneyde, bir kadın üniversitenin kütüphanesinde bayılma taklidi yapmıştır.
Birinci deneyde kadın kalabalık bir grubun içinde bayılmış ve bu durumda insanların yardım etmek için daha az istekli olduğu görülmüştür.
İkinci durumda etrafta çok az kişi varken bayılan kadına yardım etmek için o kişilerin daha atılgan olduğu görülmüştür.
Deney sonuçlarına göre eğer olay sadece bir kişinin önünde gerçekleşirse yüzde 85’i yardıma koşuyor, eğer bir kişi daha varsa yüzde 65’i yardıma koşuyor. Eğer iki kişiden fazla varsa yardım oranı yüzde 31’e düşüyor.
Yani etrafta yardım edebilecek daha çok kişi varsa çoğu kişi yardım etme davranışını göstermiyor.
Nasılsa başkası yapar diye düşünüp bekliyor. Ancak iş başa düştüğünde davranıyor.
Bu sırf acil durumlarda değil hemen her konuda böyle gibi!
Bir işi üstlenen biri çıktı mı etraftakiler kaybolur gider.
Bir yapan olduğunda bin tane de yapmasına gerek olmayan vardır.
Elinizden geliyorsa yardım eden, katkı koyanlardan olun, seyirci olmayın, davranın, eminim ki daha çok manevi haz alacaksınız
