Bir işe, göreve, ödeve veya illa ki zorunlu bir iş olmasın istediğiniz bir iş bile olsa başlarken zorlanır mısınız?
En zor kısmı başlamak, bir başlasam gerisi çorap söküğü gibi gelir, ben başla düğmesine basamıyorum diyenlerden misiniz?
Veya başlamakta sorun yok, hemen başlarım da devamını getiremiyorum, başladıktan bir müddet sonra dikkatim dağılıyor, canım sıkılıyor, başka uyaranlara takılıp işimi devam ettiremiyorum diyenlerden misiniz?
Yoksa en zor seçeneği seçip, ikisi birden mi dediniz?
Hem başlayamıyorum ama olur da başlasam bile devam ettiremiyorum, bu sebeple tüm işlerim yarım, tüm heveslerim raflarda bekliyor ve biraz da mutsuzum diyen insanlara bu aralar çok rastlıyorum.
Zaman zaman ben de aynı sıkıntıları yaşıyorum.
İlginç olan, yapmayı çok istediğim bir şeye karşı da, yapmayı hiç istemediğim bir göreve karşı da eşit derecede başlama sıkıntısı yaşayabilmem!
Örneğin, bir film izlemeyi çok istiyorum ve filmi cumartesi günü izlemeye karar veriyorum.
Tam filme başlamak üzereyken önce telefonumdan gelen bir mesaja bakmaya başlıyorum, ardından telefon elimdeyken sosyal medyaya takılıyorum, daha sonra başka bir uyaran devreye giriyor.
Bir bakıyorum çok uzun süre oyalanmışım ve filmi başlatsam bitirmeye vaktim yetmeyecek, çok istememe rağmen o gün filmi izleyememiş oluyorum.
Veya tam tersi bir heves filmi başlatıyorum, tam başlarında bir şey dikkatimi dağıtıyor ki bu çoğunlukla yine teknoloji odaklı dikkat dağılımı oluyor ve tekrar filmin başına döndüğümde bitirecek zamanım kalmamış oluyor.
Aynı sıkıntıları başlamak istemediğim bir işe başlarken de yaşayabiliyorum.
Örneğin düzenlenmesi gereken bir dolabım var ve bir türlü kapağını açamıyorum. Veya açsam bile daha başlarındayken başka bir işe yönelip, işimi bitiremiyorum.
Bana kalırsa başlamak yine de daha kolay, önemli olan devam ettirmek!
Kalemi elinize aldınız bir çizik attınız ama onu bir resme dönüştürmek, yani tamamlamak konusunda daha çok sıkıntı yaşandığını gözlemliyorum.
İlk çıkıştan çıkmak
Bir işte zorlandığımızda, başaramadığımızı düşündüğümüzde, zahmete gelemediğimizde, canımız sıkıldığında ilk çıkıştan kaçmaya çalışmak gibi kötü bir huyumuz var.
Sıkıntıya gelemiyor, hemen vazgeçmeyi tercih ediyorsanız bu kesinlikle düzelmesi gereken bir yönünüzdür.
İstikrarlı olmaya çalışmak, maymun iştahlılığın önüne geçer, işlerinizi yarım bırakmanızı engeller.
Sıkıntıyla baş başa kalmayı öğrenmek, sıkıntı geldiğinde hemen kaçmak yerine onu misafir edip göndermek, istemeden de olsa yaptığımız ama bitmesi gereken işleri ertelememek hayatı kolaylaştırır.
Konfüçyüs “Devam ettiğiniz sürece ne kadar yavaş gittiğiniz önemli değil” demiş.
Pes etmeyi, yarım bırakmayı alışkanlık haline getirmediğiniz sürece yolunuzda kalırsınız.
Hemen sonuca ulaşmak, hız çağının da getirdiği bir sabırsızlıkla başka bir işe başlamak, zor olanı yarım bırakmak kolay olanı!
Ancak başarıyı getiren ise devam etmeyi başarmak, başladığını bitirmek ve bundan dolayı da kendinle gurur duyabilmek!
Üstelik de kararlılıkla bitirilen işlerin verdiği keyif de bir başka oluyor.
Her yarım bırakmak istediğinizde kendinize devam etmenin önemini hatırlatan bir motivasyon bulun.
Yarım kalan işler olduğu yerde kalmıyor, kafada birikiyor sonra daha çok yorgunluk yapıyor, bunu unutmayın!
