Ali Tufan Koç

Başlıktan da anlaşıldığı gibi bu bir veda yazısı. Milliyet Cadde’ye, parti ajanlığına ve siz Milliyet okurlarına...

Geç gelip erken kaçtığınız, tadında bıraktığınız, görmek istediklerinizle karşılaşıp diğerleriyle burun buruna gelmeden ortamdan sıvıştığınız, fonda o en sevdiğiniz parça çalarken yavaştan çıkışa doğru ilerlediğiniz geceleri hatırlayın. “Belki de en güzeli böyle” dediğiniz o partileri... Evet, partinin kısası makbul. Tüm gecenizi, hatta sabahınızı verdiğiniz, ertesi gün “Ne geceydi ama...” dediğiniz o partiler hakkında bilmeniz gereken şu: Hayır, o parti o kadar iyi değildi. Sadece alkol miktarı fazlaydı. Giderayak naçizane tavsiyem: Her şey tadında, her şey ayarında. Gazı kaçmadan, rengi atmadan, tadı ekşimeden.
Sürç-i lisan ettiysek
Gelelim ‘giderayak’ kısmına... Milliyet CADDE’de üç yıl süren parti ajanlığı görevim bugün, burada sona eriyor. Ajanlık müessesinin hakkını veremediğim, nefesimin tıkandığı, kendimi ajanlık dışında her şeyi yaparken, yazarken bulmuş olabilirim, doğrudur. Gerek partilerde gerek yazılarda farkında olmadan ayağına bastığım, üzerine içki döktüğüm, dirsek geçirdiğim, pot kırdığım herkese toplu bir: “Sürç-i lisan ettiysek

Şişhane/Tepebaşı ve Galatasaray hattından gece manzaraları, şarkıcı Tuba Ünsal, bir tişört logosundan/ deseninden daha fazlası olarak Bob Marley ve biraz androjen, biraz heterojen kafada birkaç soru...

MÜNFERİT’TEN: Yabancı gazetelerde, dergilerde ‘Şehrin en sıcak noktası’ başlığıyla çıkması, ilginç kareler çıkarmış ortaya. Bar kısmı ‘New York Times’daki küpürü kestiği gibi soluğu Münferit’te almış, lokal lezzetler peşinde koşan yalnız turistlerle dolu mesela. Yemek saatleri biraz daha geri alınabilse, iyiden iyiye kulüp havası esecek Münferit’in dar ve loş barında.
NU TERAS’TAN: Camekân kısmına tırmanmadan, eller havaya açılıp ‘İstanbul kafası’ yaşanmadan, kağnı hızındaki asansörünü uzun uzun beklemeden tamamlanmıyor Nu Teras gecesi. Hâlâ İstanbul’un New York’a en yakın noktası, hâlâ beyaz yakalar arası flörtleşmelerin en sık uçuştuğu kulüp.
OFF PERA’DAN: Adele üstü Duman, araya hop hop dans ettirecek, bas bas eşlik ettirecek ne varsa sıkıştırmalı sürüp gidiyor cuma gecesi. İçeri girmenizle sıcak hava dalgası yüzünüze öyle bir çarpıyor ki, kımıldamak ne mümkün! Kapı önü sosyalleşmelerin, hafif hafif salınmaların en güzeli.
SAFİ’DEN: Baylo’nun, Bird’ün birkaç adım

Pazar başladığımız hızlandırılmış metropol turundan son birkaç durak

Galerilerden: SALT Beyoğlu’nda Hassan Khan ve bir ATM
Kahire’de yaşayan sanatçı, müzisyen ve yazar Khan, SALT Beyoğlu’nun son konuğu. Ağırlıklı olarak ana akıma alternatif deneysel müzik ve video alanlarındaki işleriyle tanınıyor. İşlerindeki davetkârlık ve sözcük oyunları tamamlanmamış bir cümle, ucu açık bırakılmış bir film gibi. SALT’ın üst katlarında gördüğünüz her işe bir mânâ, okuduğunuz her cümleye bir anlam katma pratiğine iyice alışmışken boş, ferah ve havadar giriş katında tüm yalnızlığı ve heybetiyle tam ortada duran Garanti ATM’sini görünce zihin kısa devre yapıyor. Banka, galerinin kurucusu olduğunu ve dilediği yere ATM’sini dikebileceğini bu kadar göz göre göre yapmak zorunda mıdır, yoksa bu da sanatın bir parçası mıdır?

‘Turkish Delight’ı yapıştır gitsin!
Yabancı yayınlarda İstanbul ve Türkiye’ye dair peşi sıra çıkan makaleler, haberler artık olağan karşılanıyor. Yeni olan evvelden üç otel, iki mekan ve bir saraydan ibaret yabancı basının gözdeleri takımın gitgide palazlanması. ‘Monocle’da Baylo’ya, ‘GQ’da Beşiktaş Balık Pazarı’nda rastlamak gayet olağan, sıradan. Son sıcak haber,

Sahaflardan, plakçılardan, partilerden ve festivallerden ibaret hızlandırılmış metropol turundayız

SAHAFLARDAN: DİSKOTEK KILAVUZU VE MAGAZİN ADABI

Tepebaşı’nda 14 Ekim’e kadar devam edecek İstanbul Sahaf Festivali’nde dolanmanın tuhaf yan etkileri var. Sahaf dediğin şey; o sarı, eski, tozlu sayfaları ve cızırtılı fon müziğiyle gizli bir bilgiye, sakin bir güce sahip.
Farkında olmadan bir zaman tüneline girip hangi yıla düşeceğinizi bilmeden yuvarlanıp duruyorsunuz boşlukta. Arada nostalji çukuruna düşenler, debelenip de çıkamayanlar, elinde bir kitap ya da bir plak, öyle saatlerce uzaklara, çok uzaklara bakanlar çok. Sahaflar arası turlarken ışınlanıp kolay kolay dönemediğim iki sene, iki an mevcut.
Sene 1948. Mili Eğitim Bakanlığı ‘Diskotek Kılavuzu’ başlıklı bir müfredat kitabı çıkarmış, kitapçıkta okullarda bulunması gereken klasik müzik plaklarını sıralıyor. Aynı bakanlığın 2012’de çıkardığı müfredat kitaplarını karıştırdıkça bir toplumun kimi alanlardaki koşar adım geri geri gitmedeki başarısı konusunda dehşete kapılıyor insan.
Sene 1967. Haftalık mecmua ‘Hayat’ın kapak konusu, seks. Kapaktan “Nereye baksanız seks, seks, seks” şeklinde anons-lanan haber,

Hakikaten şahane bir isim konmuş Orhan Gencebay’ın tribute albümüne. Zira, bir ömür bitmeyecek polemiği de yazılıp çizilmesi de döne dolaşa dinlenilmesi de. Polemik çorbasına tuzumu katıp, sıramı salıyorum...

* Magazin muhabirlerinin “Albümde siz neden yer almadınız?” “Eee çağırılmadım ki yavrucuğum” diyaloğunu yaşayacağı o kadar çok isim var ki... Geçen hafta Bülent Ersoy sırasını çaldı. Sıra Ferdi Tayfur’da, İbrahim Tatlıses’de, Kibariye’de...
* Belli ki arabesk, pop, caz, alaturka ve hatta rock ve hatta halk müziği türleri arasında bir denge tutturulmak istenmiş, her türden farklı isimler serpiştirilmiş. Yine de bu Grup Seksendört’le Kutsi’nin nasıl böyle heybetli bir albümde buluşabildiğini izahat konusunda yetersiz kaçıyor.
* Bir de şarkıyı kendi hamuruyla yoğurma telaşı var ki mayayı tutturamayıp işin mutfağından eline yüzüne bulaştırmış bir halde çıkan çok. Bakınız Hande Yener, dinleyeniz ‘Kaderimin Oyunu.’
* Tüm o “Albümün A1 kısmında ben yer alacağım” itiş kakışlarını albümde ara ara hissediyorsunuz. En çok da koro eşliğinde söylenen ‘Batsın Bu Dünya’ şarkısında. Her ses bir gergin, her söz bir bezgin.
* Tüm bu polemikler, dedikodular biraz da ‘tribute’

Haftalık güncellenme kılavuzunuz hazır. Tiyatrosu, galerisi, kulübü, filmi ve restoranıyla kestirmeden, hızlandırılmış metropol turu

Bleu Lounge’da Zeynep Özyılmazel: Biri konuştukça öteki susuyor, biri kendini ortalara attıkça öteki iyice çekiyor. Ailenin en sakin gücü, Özyılmazel Sisters’ın en havalı olanı bir süredir bağırmadan çağırmadan, sessiz sedasız, kendi halinde Ritz Carlton’daki Bleu Lounge’da cazlıyor. Hızlı olun, ailenin diğer fertleri peşine magazin ordusunu taktığı gibi olay mahallini tarumar etmeden Zeynep Özyılmazel’in tadına varın.
DOT’ta ‘Sarı Ay’: Sezonu dört oyunla, dört gözle bekleyen DOT ekibi ‘kare as’ın ilkini geçen hafta açtı, ‘Sarı Ay’ın galasını yaptı. İzlendikçe dalga dalga yayılmaya başlayan hissiyat şu: Farklı, çok farklı. Ve ‘kulağa küpe’ niyetine izlemeden evvel bilmeniz gereken şu repliği: “Geliyor musun, yoksa geliyor musun?”
Karaköy’de yeni bir depo+yine bir galeri: Lastik Pabuç’un Karaköy’deki depodan hallice alanda ekibin eşine dostuna verdiği ufak çaplı partilerin şanı aldı gidiyor. Depo, pek yakında şehrin en havalı parti sahasına dönüşebilir. Galeri ayağındaysa Galeri Elipsis’i Karaköy’e, Akçe Han’ın içine taşıyan Sinem Yörük var.

Pazar günü Lucca’da gerçekleşen düğün, bir dönemin başlangıcı olabilir mi?

İlişkilerin, evliliklerin formatının değişmesi, düğün gecesi o bildiğiniz geleneksel mekanlardan, sahnelerden uzaklaşmasını etkiliyor olabilir mi? Dünyaevine Lucca’da girmek, bu değişimin şimdilik en güncel, en magazin, en popüler kanıtı. Pazar günü Lucca’da evlenen Selin Sönmez ve Mehmet Ali Tokgözlü’nün düğünün gören/duyan tüm metropol çiftleri düğün hayalini yeniden kurmaya başladı. Daha hafif, daha eğlencelik, daha ‘biz bize’, daha ‘casual’. Benzer tatta bir düğün geçen yaz Nu Teras’ta da olmuş, DJ Tarık Koray kulüpte eğlenir gibi girmişti dünyaevine. Fikrin pek yakında Münferit’e, Bird’e sıçraması muhtemel. Peki ya Otto’larda, Mini Müzikhol’lerde telli duvaklı gelinliklere de rastlar mıyız? Görünen köy şu: Şehrin düğün salonu atlası çok yakında değişebilir, beklenmedik barlarda/kulüplerde düğüne davetli olabilirsiniz.

iKi KiTAP iKi SORU

Yaz boyunca çok konuşulan, çok karıştırılan kitaba dair iki sual...
Hande Altaylı’nın Kahperengi’si: Okuyup da beğenmeyeni yok. En burun kıvıranı, soyadı kanalından belden aşağı vurmayı çalışanı bile hakkını veriyor kitabın. Şimdi kitabın diziye dönüşmesi

Belli bir ritüele, amaca, misyona sahip iki meşhur yer, Kıbrıs ve Göcek’ten alternatif notlar

Kıbrıs’tan: Çikolataya batmak ve Sortaçlanmak
* Milli marş Serdar Ortaç, milli eylem Sortaçlamak. Nereye gitseniz fondaki şarkı size bir Sortaçlama yaşatıyor, haliyle etrafınızı yoklayıp, ortalıkta Serdar Ortaç arıyorsunuz. Her alelacele değiştirilen müzik, konulan bir Sortaç parçası akla, mekanda beliren şarkıcıyı onore etme amaçlı yapılan ucuz hareketleri getiriyor.
* Oteller liginde değişen bir durum yok. Geçen sene açılan Nuh’un Gemisi hâlâ en konuşulan, en merak edilen; Cratos’sa en kalabalık, en popüler.
* Bölgenin yeni popüler çocuğu The Cacao. Kafe değil, restoran değil, çay bahçesi değil, pastane değil. Logosunun altında öyle uzun uzun cafe/bar/brasserie filan yazdığı yok. Çikolatası, makaronu, dondurması her şeyi doğal, her şeyi taze. Her yerinden çikolata akan bir tatlı cenneti gibi. Sırf göz değil, karın da doyuruyor. Salata ve pizzaların tadı gayet İtalyan, fiyatı gayet Kıbrıs. The Cacao’nun 3.4 milyon liralık bir yatırım olduğu konuşuluyor. Ve çok yakında peş peşe şubeler açacağı, Kıbrıs’ta iyice palazlanıp seneye İstanbul’a geleceği, devler liginde oynayacağı...