Söz şimdi bitti

Bizim neslin süper starıydı Halit Abi… Radyo günleri sürerken ülkenin kalbinde sesi, zihninde yazılarıyla yer etmişti. Futbol seven herkes onun sıcak kurabiye lezzetindeki sesi, zeki betimlemeleri ve kusursuz Türkçesi ile hayalinde oynardı maçları.

Sonra her evin “telesafiri” oldu. Televizyon vatan çatılarına anten dikmeye başladığında, o zaten tartışmasız ustasıydı bu yeni iletişim modelinin. BBC kariyeri vardı.

Kitlelere dönük iş yapıyorsanız bazen ustalık yetmez… Halk ekrandan yüreğinizi okur. Önce iyi insan olacaksınız. Sonra cana yakın. Zeka, hızlı algılama. Hazırcevaplık. En sonunda ustalık. Halit Abi’de hepsi bir aradaydı.

Ben ergenken sokakta zor yürür haldeydi ilgiden, sevgiden. Milliyet’e ilk kez ziyaretçi değil de çalışan adayı sıfatıyla adım attığımda Namık Sevik dayımın odasında onu bekliyordu ve dayım “Ercan burada çalışacak” dedi.

Hiç unutmam dayımı referans vererek “senin DNA diziliminde var bu meslek” türünden yüreklendirme cümlelerini. Şöhreti, kibarlığı ile at başı giden bir insandı.

Daha sonraki yıllarda ağabeyimin matbaa ve ajansıyla dokuzuncu kitabı olan “Gol Diye Diye” eserine destek olduğumuz için bana da bir imzalı nüshasını vermişti; en değerli kitaplarım bölümünde durur. Kırk yıldır tozunu her aldığımda imzasının üzerindekileri okurum.

Sonra yedi kitap daha yazdı. Yüksek bir enerjisi vardı. Onun kadar çok işi bir arada yapan sadece rahmetli Altan Erbulak ağabeyi tanımıştım.

Yargıçlığı mazide kalmıştı. Gazete makaleleri, çoğu bir “ilk” olan TV programları, yerini gençlere bırakana kadar maç anlatıcılığı, sunuculuk ve kitapları. Üstelik hepsinin hakkını vererek.

Bizden önceki basının altın çağının altın adamlarından biriydi. Serviste konuştuğunda, - ki konuşmanın bu kadar yakıştığı insan azdı - her biri spor ve yazı devi o muhteşem kalabalığın sesleri iner, onu dinlerdik. Ve mutlaka gülerdik. Espri onun
aklının ve yeteneğinin yan ürünüydü adeta.

Bana ne mutlu ki, ona yetiştim, onunla anılara sahibim. Oğlu Ümit Bey başta olmak üzere tüm sevenlerine başsağlığı dilerim.

Yani birkaç kuşak Türk Milleti’ne.