Özledim anne şiiri - İbrahim Halil Demir
Elbette annelerin hakkı hiçbir zaman ödenmez. 9 ay bin bir zorlukla karnında taşıyan ve sonra da kol kanat geren anneler için ne yapılsa yerleri dolmaz. Annemiz bir gün yanımızdan ayrıldığında bizler için çok zor zamanlar başlar. O ana kadar yanımızda bulunan ve bize her zaman destek olan en önemli kişinin aramızdan ayrılması büyük bir yıkımdır. Özeldim anne şiirinde bu yıkımın yaratığı etki ve özlem duygusu işlenmiştir.
ÖZLEDİM ANNE
Gurbetin ışıkları gönlümü aydınlatmıyor anne!
Toprağı buram buram, mis gibi kokmuyor anne!
Gurbetin hiçbir nimeti, beni mutlu etmiyor anne!
Gözlerimin önünden, yurdumun hiçbir şeyi gitmiyor anne!
Duygularım kördüğüm olmuş, gözyaşım gelmiyor anne!
Şakır şakır konuşan dilim, şimdi konuşmuyor anne!
Ne geceler, ne de gündüzler geçmiyor, durmuş sanki anne!
Sevdiklerim aklıma geliyor, adlarını söyleyemiyorum anne!
Nereden çıktı gurbette yaşamak, bilemiyorum anne!
Ölüme yavaş, yavaş gidiyorum sanki anne!
İnsanlar somurtmuş, telaşlı hep izdiham içinde anne!
Ne olacak benim bu halim, şaşırdım kaldım anne!
Gaz lambasının ışığını, özledim anne!
Gurbetin rengareng projektörleri, mutlu etmiyor beni anne!
Kuru ekmeğimi, çorbaya doğradığım günleri özledim anne!
Koyun yoğurdundan yapılmış, buz gibi ayranı kana, kana içmeyi özledim anne!
Gurbetin albenisi güzel, ama içimi güldürmüyor anne!
Buranın rüzgarları bir hoş esmiyor, serinletmiyor anne!
İnsanların bakışları, ürkütüyor beni, küstürüyor anne!
Ne yersem yiyeyim, lezzet alamıyorum anne!
Adım çıkmış zengine, mutlu fakirliğimi arıyorum anne!
Helal kazanılmış lokmaları, arar oldum anne!
Bu genç yaşımda, kamburlaştı belim, yüzüm asık anne!
Manevi zenginliğimi, kaybedeceğime üzülüyorum anne!
Soframdaki bereketi, evimdeki eski huzurumu, özledim anne!
Büyüklere saygılı, küçüklere sevgili, olmayı arıyorum anne!
Ahde vefayı, ihlası ve bir lokmayı birlikte paylaşmayı özledim anne!
Maheretli ve nasırlı ellerinden, öpmeyi özledim anne!
Süzülmüş mercimek çorbasını kaşıklarken, buharındaki mutluluğu özledim anne!
Bismillah ile başlayıp, Elhamdulillah diyerek sofradan kalkmayı özledim anne!
İnsanların canı gönülden, birbirlerine gidip gelmelerini özledim anne!
Mevlana nın dediği gibi, '"ya göründüğün gibi, ya da olduğun gibi görün" olanları özledim anne!
Yapmacık hareketler, kendine iyi bak, cümlesi bana yavan geliyor anne!
Dostça kucaklaşmayı, kucaklaşırkende samimiyeti özledim anne!
İçi boş olan, " görüşelim tamam mı" cümlesini sevmiyorum anne!
Erkekçe el sıkışmayı, sevdiğini asla yarı yolda koymamayı, özledim anne!
Güneşte ısınmış su ile, yıkanmayı özledim anne!
Komşuların dayanışmasını, birbirlerine yemek göndermesini, özledim anne!
Herkesin kendi kapısının önünü yıkayıp, temizlemesini özledim anne!
İnce uzun sokakların, güzelliğini özledim anne!
Gurbette ölmek hoşuma gitmiyor, korkuyorum anne!
Bir Fatihanın okunup okunmayacağını, düşünüyorum anne!
Mezarımın üstünde, kuşların cıvıldaştığı bir ağaç istiyorum anne!
Bunları hep tasavvur etmekten, gurbet hayatı beni uyutmuyor anne!
Tezek dumanının tütmesini, çeşitli hayvan seslerini özledim anne!
Tezek ateşinde pişirilen yemeklerin, damakta bıraktığı lezzeti özledim anne!
Kırlarda, kor ateşte demlenen, kaçak çayın tavşan kanına benzemesini, özledim anne!
Başımı dizlerine koyup, şekerlemeyi özledim anne!
Kim ne derse desin, ben patika yolların, tozunu özledim anne!
Ben bir bağbancının, her geçen yolcuya, salkımlarca üzüm vermesini özledim anne!
Ben insanların selamlaşmasını, "kolay gelsin, bereketli olsun" demelerini özledim anne!
Ve ben kuşların insanlardan, ürkmeden özgürce uçmalarını özledim anne!
Bu hayata alışamadım, soluğum kesildi, takatim tükendi anne!
Yarını karanlık, geleceği meçhullerden, oldum anne!
Kavuşmak için eski günlerimdeki mutluluğuma, hep dua ediyorum anne!
Başka annelerin şefkati, beni tatmin etmiyor, ,yorgunluğumu gidermiyor anne!
Babamın yorgun argın işten gelirken, gözlerindeki,
mutluluğu ve sevinci özledim anne!
Biz çocukların etrafında dönmesini ve "hoş geldin babacığım" demeyi özledim anne!
'"Bugün çok yoruldum" "taş duvar inşaatında çalıştım" "ama yinede şükürler olsun" demesini özledim anne!
Yıldızları bir bir saymaya çalışırken derin uykuya dalmayı özledim anne!
Bahar gelince, gül bahçelerinden, gül toplamayı özledim anne!
Topladığım gülleri, öğretmenime vermeyi ve başımın sevgiyle sıvazlanmasını özledim anne!
O şevk ile eve geldiğimde, ekmeğimi gün pekmezine bandırarak, karnımı doyurmayı özledim anne!
Sonra da musluktan akan hamravat suyundan, doyasıya içmeyi özledim anne!
Sınıfın en çalışkanı olmak için harcadığım gayreti özledim anne!
Ödevlerimi yapabilmek için, büyüklerimin bilgilerine danışmayı özledim anne!
Sonra da ödevimi yapmış olmamın, rahatlığını ve sevincini özledim anne!
Ödevler kontrol edilirken "afferin en güzeli seninki olmuş" denmesini özledim anne!
Ve öğretmenimin sadakatini, annemsi şefkatini ve de takdirini özledim anne!
İBRAHİM HALİL DEMİR
